شهاب عزیز، تبریک بابت سمت جدید. اول بیایید به عقب برگردیم. شما با اسلالوم شروع کردید، به رالی حرفه‌ای رفتید و نهایتاً در دریفت به اوج رسیدید. این تغییر مسیرها چقدر در شکل‌گیری شخصیت رانندگی شما موثر بود؟
ممنونم از شما. دقیقاً همین‌طور است. هر کدام از این رشته‌ها، بخشی از پازل رانندگی من را تکمیل کردند. اسلالوم به من دقت در کنترل خودرو در فضاهای محدود و شناخت هندلینگ اولیه را یاد داد. رالی، دنیای دیگری بود؛ مدیریت استرس در سرعت‌های بالا، نقشه‌خوانی و از همه مهم‌تر، رانندگی در شرایط غیرقابل پیش‌بینی. این تجربیات، وقتی در سال ۸۹ به صورت جدی وارد دریفت شدم، یک مزیت بزرگ بود. دریفت فقط سر دادن خودرو نیست؛ ترکیبی از دقت اسلالوم و شجاعت رالی است. شما باید در اوج هیجان و با زاویه‌های غیرمتعارف، دقیق‌ترین مسیر ممکن را طی کنید.
شما نزدیک به ۱۰۰ عنوان قهرمانی داخلی دارید، اما شاید نقطه عطف کارنامه شما، مسابقات بین‌المللی باشد. از تجربه مسابقه FIA Intercontinental Drifting Cup در توکیو در سال ۲۰۱۷ بگویید. قرار گرفتن در جمع بزرگان دریفت جهان چه حسی داشت؟
توکیو یک دانشگاه بود. من به عنوان تنها نماینده ایران در رویدادی شرکت کردم که زیر نظر مستقیم فدراسیون جهانی (FIA) برگزار می‌شد. سطح مسابقات، قوانین و دقت داوری، با هر چیزی که تا آن روز تجربه کرده بودم، متفاوت بود. کسب مقام سیزدهم بین ۳۲ کشور، برای من کمتر از قهرمانی نبود. آنجا یاد گرفتم که برای رقابت در سطح جهانی، استعداد به تنهایی کافی نیست. تیم حرفه‌ای، پشتیبانی فنی دقیق و از همه مهم‌تر، آمادگی ذهنی فوق‌العاده‌ای نیاز است. تجربه‌ی دیگرم در ردبول کار پارک دریفت بود که در سال ۲۰۱۵ در امارات و ۲۰۱۸ در لبنان برگزار شد و کسب مقام چهارم آسیا، ثابت کرد که رانندگان ایرانی پتانسیل رقابت با بهترین‌های منطقه را دارند.
حالا به عنوان سرمربی، این تجربیات را چگونه به تیم ملی منتقل خواهید کرد؟ اولویت اصلی شما برای تیم ملی دریفت چیست؟
شهاب پیشانی‌دار: اولویت اصلی من، ایجاد یک «سیستم» است. ما استعدادهای فوق‌العاده‌ای در ایران داریم، اما اغلب به صورت جزیره‌ای و با امکانات شخصی کار می‌کنند. برنامه من سه بخش اصلی دارد: اول، استعدادیابی علمی از سراسر کشور و برگزاری کمپ‌های تمرینی منظم. دوم، تمرکز بر آموزش‌های فنی و تئوریک؛ راننده ما باید بداند چطور با مهندس فنی خود درباره تنظیمات خودرو صحبت کند. و سوم، که از همه مهم‌تر است، کار بر روی جنبه روانی و ذهنی رانندگان. دریفت یک جنگ روانی است. شما باید بتوانید تحت شدیدترین فشارها، بهترین عملکرد را داشته باشید. می‌خواهم تجربیات بین‌المللی‌ام را در اختیارشان بگذارم تا راهی که من در ده سال رفتم، آنها در سه سال طی کنند.
همزمان با این مسئولیت، شما درگیر پروژه ساخت پیست بزرگ اتومبیلرانی با نام شهاب در اهواز هم هستید. این پروژه به کجا رسید و چه تاثیری بر آینده اتومبیلرانی خوزستان و ایران خواهد داشت؟
این پیست، رویای شخصی من و یک دین به جوانان خوزستان است. زمین پروژه در جاده اندیمشک تحویل گرفته شده و کار احداث با جدیت در حال انجام است. ان‌شاءالله کمتر از یک سال دیگر به بهره‌برداری می‌رسد. این فقط یک پیست برای مسابقه نیست؛ یک مجموعه کامل با استانداردهای روز است که می‌تواند میزبان رویدادهای ملی و حتی بین‌المللی باشد. هدف این است که خوزستان را به یکی از قطب‌های اصلی اتومبیلرانی کشور تبدیل کنیم و فضایی امن و استاندارد برای تخلیه انرژی و پرورش استعدادهای جوانان فراهم آوریم. این پیست، زیرساختی است که تیم ملی آینده ما را خواهد ساخت.
مصاحبه : نوید احمدپور
