نساجی در دو فصل اخیر شرایط خوبی در لیگ برتر نداشت. جامداری که نماینده ما در آسیا هم بود و تیمی محبوب و پرطرفدار که یکی از تیم‌های واقعاً خصوصی فوتبال ما بود. در فصل بیست و سوم، نماینده مازندران ساکت الهامی را برگرداند و او توانست در هفته‌های آخر با کسب امتیازات حیاتی، نساجی را در لیگ نگه دارد.
خود الهامی نیز در مصاحبه‌هایش همیشه می‌گفت که حضور یک بازیکن بیشترین نقش را در حفظ سهمیه نساجی در لیگ برتر داشت. در نقل و انتقالات زمستانی ۱۴۰۲ نساجی یک گلر خارجی خرید که با عملکرد درخشان و سیوهای عجیب و غریب، امتیازات با ارزشی برای تیمش گرفت.
تابستان فصل قبل تیم‌های بزرگ پولی را می‌خواستند ولی او قرارداد داشت و در نساجی ماند تا خلاف خیلی فوتبالیست ها تعهدش به امضا و قرارداد و تیم را در عمل ثابت کند. نساجی در پایان لیگ بیست و چهارم سقوط کرد و این بار از ساکت الهامی هم کاری برنیامد؛ اما باز لوان پولی ستاره اول تیمش بود که چه بسا اگر حضور نداشت، شکست‌های این تیم سنگین‌تر و سقوط آنها هفته‌ها زودتر مسجل شده بود.
وقتی بازیکنی به صورت فردی عملکردی قابل قبول و کارنامه‌ای خوب داشته باشد، معمولاً نتایج تیم را در مورد او لحاظ نمی‌کنند و بسته به عملکردش، در پایان قرارداد پیشنهادات بهتری خواهد داشت. به خصوص اگر بازیکن دروازه‌بان باشد که پستی کاملاً متفاوت است. آن هم گلری که نه با کارت های زیاد محروم می شد و نه مصدوم و همیشه هم سطح آمادگی قابل قبولی داشت.
در این تابستان هر چهار تیم مدعی و بزرگ ما اقدام به خرید دروازه‌بان جدید کردند. همه تیم‌ها ابتدا دروازه‌بان می‌خرند و بیشتر بودجه خود را به کسب اطمینان از این پست مهم اختصاص می‌دهند. صحبت از حضور پولی در تراکتور و استقلال هم بود اما با کمال تعجب، نه چهار تیم مدعی و نه سایر تیم‌های لیگ برتر -که خیلی از آنها دروازه‌بان خریدند- هیچ کدام سراغ این بازیکن نرفتند!
پولی به برزیل برگشت و فصل آینده در سطح دوم این کشور بازی می کند. او حالا از ایران رفته و دیگر نوشتن از او بازارگرمی محسوب نمی شود! اگرچه او از نظر فنی هیچ نیازی هم به بازارگرمی نداشت! سوالی بزرگ در ذهن کارشناسان بی پاسخ باقی مانده که بد نیست هواداران فراموشش نکنند!
خیلی از بازیکنان خارجی که به فوتبال ما می‌آیند، بعد از رفتن از کشور ما به سرعت تیم پیدا نکرده و تا مدت‌ها از اندوخته‌ای که در ایران جمع کرده‌اند، می‌خورند و منتظر می شوند تا دوباره واسطه های ایرانی سراغشان بیایند! اما پولی سریع به یکی از پیشنهادات خارج ایران پاسخ داد تا باز هم کیفیت فنی او ثابت شود.
او در نساجی قراردادی معقول داشت و طبعاً با افزایشی معقول -در حد قوانین سازمان لیگ- به بازی در ایران ادامه می‌داد. با آن کارنامه درخشان، چطور هیچ تیمی به سراغ استخدام او نرفت؟ یعنی ایجنت‌هایی که گنجشک را به جای قناری به تیم‌های ما می‌اندازند، نتوانستند برای او تیمی پیدا کنند؟!
یا شاید او آن قدر شناخته شده بود که رقم دندان گیری به واسطه نمی رسید و سایر عزیزان هم بدون «شیتیل» می ماندند؟! شاید هم مشکل در نیم فصل یا تابستان بعد قرار است پولی، این بار به عنوان بازیکنی میلیون دلاری، به فوتبال ما برگردد؟!
اینجا را بخوانید: تراکتور با جانشین بیرانوند به توافق رسید
