به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام والمسلمین پیکری، استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت ایام شهادت امام رضا (ع) و روز آخر ماه صفر، به تبیین سه نکته کلیدی درباره آن حضرت پرداخت.
وی در اولین نکته به چگونگی اعطای لقب «رضا» به امام (ع) اشاره و تصریح کرد: این لقب را مأمون به امام (ع) داد تا با تبلیغات القا کند که حتی علی بن موسی (ع) او را تأیید و راضی به ولایتعهدی شده است. در حالی که حقیقت ماجرا کاملاً متفاوت بود.
وی به روایتی از کتاب «عیون اخبار الرضا (ع)» اشاره کرد که طی آن مأمون به امام (ع) پیشنهاد می‌دهد تا خلافت را به ایشان واگذار کند، اما امام (ع) با پاسخی محکم و دندان‌شکن، این درخواست را رد می‌کنند. امام (ع) در پاسخ به مأمون فرمودند: «اگر خلافت از آنِ توست و خدا آن را برای تو قرار داده، واگذاری آن به دیگری جایز نیست. و اگر از آنِ تو نیست، پس واگذاری چیزی که مال تو نیست، جایز نیست».
این استاد حوزه افزود: وقتی این پاسخ به مذاق مأمون خوش نیامد، با عصبانیت و تهدید به قتل، امام (ع) را مجبور به پذیرش ولایتعهدی کرد. مأمون قسم خورد که اگر امام (ع) نپذیرد، او را مجبور خواهد کرد و حتی تهدید به کشتن امام (ع) کرد. بنابراین پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا (ع) کاملاً اجباری بود و مأمون با ضرب سکه و تبلیغات، درصدد فریب افکار عمومی برآمد.
حجت‌الاسلام پیکری در دومین نکته به تبیین مقام والای «رضا» پرداخت و گفت: مقام رضا، از والاترین مقامات معنوی است که حتی پایین‌ترین درجه آن، بالاترین درجه یقین است. به گونه‌ای که فرد در این مقام، کاملاً تسلیم رضایت الهی می‌شود؛ همان‌گونه که امام حسین (ع) در آخرین لحظات حیات پربرکتشان فرمودند: «خدایا! راضی به رضای توام».
وی در سومین نکته بر بهره‌گیری عملی از سیره و فرمایشات اهل بیت (ع) تأکید کرد و گفت: مناسبت‌های دینی علاوه بر موضوعیت (پرداختن به خود مناسبت)، طریقیت نیز دارند؛ یعنی باید راه و روشی را که ائمه (ع) برای ما ترسیم کرده‌اند، در زندگی به کار ببندیم.
این استاد حوزه به حدیثی از امام رضا (ع) اشاره کرد و گفت: امام فرمودند: «کسی که برای مومنی گره‌گشایی کند و مشکلش را برطرف سازد، خداوند در روز قیامت غم را از دل او می‌زداید و قلبش را شاد می‌کند.» این حدیث نمونه‌ای عملی از تعالیم اهل بیت (ع) برای رسیدن به سعادت آخرت است.
حجت‌الاسلام پیکری در پایان تصریح کرد: پرداختن به زندگی‌نامه و تحلیل شرایط ائمه (ع) اگرچه لازم است، اما نهایتاً باید منجر به عمل و رفتار ایمانی شود تا ما شیعه‌ای واقعی و عمل‌گرا باشیم.
