تلسکوپ فضایی هابل تصاویری از مراحل پیش و پس از انفجار یک ستاره درخشان ثبت کرده است. تفاوت این دو عکس که یک سال از هم فاصله دارند، نشان‌دهنده‌ی درخشندگی عظیم ابرنواختر و چگونگی کاهش آن در طول زمان است.

به گزارش اسپیس، انفجار ابرنواختر تحت عنوان «SN 2018gv» در کهکشان مارپیچی «ان‌جی‌سی ۲۵۲۵» (NGC 2525) رخ داد. این کهکشان حدود ۷۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.

این ابرنواختر نوع «Ia» یکی از نادرترین انواع انفجارهای ستاره‌ای است. ابرنواخترهای نوع Ia به‌عنوان «شمع‌های استاندارد» شناخته می‌شوند زیرا درخشش آن‌ها به میزان ثابت می‌رسد که این ویژگی به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا فاصله دقیق این ستاره‌ها را از زمین اندازه‌گیری کنند.

این انفجارهای ابرنواختر به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا سرعت انبساط جهان و تغییرات آن را مطالعه کنند. همچنین، تلسکوپ فضایی رومن (Roman Space Telescope) ناسا که در حال ساخت است، به‌منظور مطالعه‌ی انفجارهای مشابه طراحی شده است تا به بررسی دقیق‌تر سرعت انبساط جهان بپردازد و حتی به نقاط دورتر از هابل نیز نگاه کند.