به گزارش مشرق، امامعلی حبیبی دارنده مدال طلای المپیک و ۳ مدال طلای کشتی آزاد جهان و عضو تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی امروز یکشنبه در سن ۹۴ سالگی دار فانی را وداع گفت.
امامعلی حبیبی، کشتی‌گیر نام‌آور کشتی آزاد، نخستین نشان طلای المپیک را برای ایران کسب کرد. او همچنین برنده سه عنوان قهرمانی جهان، یک طلای بازی‌های آسیایی و پنج قهرمانی ایران است و به مهارت بالا در فنونی چون «یک دست و یک پا» و «سر و ته یکی» شهرت داشت.
او به عنوان «سریع‌ترین کشتی‌گیر جهان» شناخته می‌شد و به دلیل اجرای فنون قدرتمند، لقب «ببر مازندران» را به دست آورد.
حبیبی در سال ۲۰۱۲ در تالار مشاهیر فیلا معرفی شد و از سال ۲۰۱۰، یک جام بین‌المللی معتبر به نام او در مازندران برگزار می‌شود. حبیبی پس از دوران قهرمانی، مدتی به مربیگری پرداخت و سپس نماینده مردم بابل در مجلس شورای ملی شد.
افتخارات مهم:
المپیک ۱۹۵۶ ملبورن: مدال طلا در دستهٔ ۶۷ کیلوگرم.
رقابت‌های جهانی: سه عنوان قهرمانی در سال‌های ۱۹۵۹، ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲.
بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸: مدال طلا.
کودکی در دل سختی‌ها
حبیبی در ۵ خرداد ۱۳۱۰ در خانواده‌ای کشاورز در بابل دیده به جهان گشود. دوران کودکی او مانند بسیاری از فرزندان مازندران با کار سخت در شالیزارها و تلاش برای کمک به معیشت خانواده سپری شد. فقر، محدودیت‌ها و شرایط دشوار زندگی روستایی هرگز نتوانست روحیه او را در هم بشکند. درست برعکس، همین سختی‌ها باعث شد تا شخصیتی مقاوم و جنگنده در او شکل بگیرد. او بعدها بارها گفته بود که «درس مبارزه را از زندگی آموخته‌ام».
آغاز درخشش در کشتی
مازندران، خاستگاه کشتی پهلوانی ایران، خیلی زود استعداد درخشان او را کشف کرد. حبیبی با حضور در میدان‌های محلی کشتی، چنان قدرت و سرعتی از خود نشان داد که خیلی زود مورد توجه مربیان قرار گرفت. او به تهران آمد تا زیر نظر مربیان ملی تمرین کند و مسیر قهرمانی را آغاز نماید.
نخستین طلای المپیک برای ایران
نقطه اوج زندگی ورزشی حبیبی در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن رقم خورد. او در وزن ۶۷ کیلوگرم آزاد به مصاف بهترین‌های جهان رفت و با اجرای فنون منحصر به فرد خود، تک‌تک رقبا را مغلوب کرد. روزی که او بر سکوی نخست ایستاد و پرچم ایران برای اولین بار در تاریخ المپیک به اهتزاز درآمد، نقطه عطفی برای ورزش ایران شد. این مدال طلا، ایران را وارد نقشه قهرمانان المپیک کرد و امید تازه‌ای در دل مردم دمید.
فتح جهان و آسیا
طلای المپیک پایان کار نبود؛ حبیبی به مسیر قهرمانی ادامه داد و افتخاراتی کم‌نظیر را برای کشور به ارمغان آورد:
طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ در توکیو
قهرمانی جهان ۱۹۵۹ تهران، در حضور هزاران هوادار ایرانی
قهرمانی جهان ۱۹۶۱ یوکوهاما ژاپن
قهرمانی جهان ۱۹۶۲ تولدو آمریکا
او در سه وزن مختلف به مدال جهانی دست یافت؛ اتفاقی که نشان از توانایی بی‌نظیر و انعطاف‌پذیری فنی‌اش داشت.
فن «حبیبی» و جایگاه در تاریخ کشتی
امامعلی حبیبی نه تنها قهرمان بود، بلکه یک نابغه فنی نیز محسوب می‌شد. او فنونی را با قدرت و سرعتی اجرا می‌کرد که تماشاگران و کارشناسان حیرت‌زده می‌شدند. دو فن مشهور «یک دست و یک پا» و «سر و ته یکی» به امضای او تبدیل شد و فن دوم حتی در جهان به نام «فن حبیبی» ثبت گردید. همین ویژگی باعث شد که او به عنوان یکی از سریع‌ترین و فنی‌ترین کشتی‌گیران تاریخ شناخته شود. لقب «پلنگ مازندران» بهترین توصیف برای چابکی، قدرت و غرور ورزشی او بود.
بازنشستگی و ورود به عرصه سیاست
حبیبی در اوج قهرمانی، در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۶ از دنیای کشتی کناره گرفت. اما زندگی او با بازنشستگی ورزشی پایان نیافت. مردم بابل او را به عنوان نماینده خود در مجلس شورای ملی برگزیدند. او در این دوران تلاش کرد تا صدای مردم دیارش باشد و نشان داد که یک قهرمان می‌تواند در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی نیز اثرگذار باشد.
افتخارات جهانی و ماندگاری در حافظه تاریخ
سال‌ها پس از پایان دوران قهرمانی، نام امامعلی حبیبی همچنان زنده ماند. در سال ۲۰۱۳ میلادی، اتحادیه جهانی کشتی به پاس خدمات و افتخارات او، وی را به عضویت تالار مشاهیر کشتی جهان درآورد. این افتخار تنها به قهرمانانی داده می‌شود که اثری جاودانه در تاریخ ورزش بر جای گذاشته باشند.
روایت زندگی در کتاب «سایه درختان گردو»
زندگی او به قدری پر فراز و نشیب بود که نویسندگان و پژوهشگران دست به قلم شدند تا آن را ثبت کنند. کتاب «سایه درختان گردو» روایتی از زندگی این قهرمان بزرگ است؛ از کودکی در خاک مازندران، تا قهرمانی بر سکوی المپیک، و سپس حضور در سیاست. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه یک نوجوان روستایی توانست به یکی از بزرگ‌ترین نام‌های ورزش جهان بدل شود.
وداع با «پلنگ مازندران»
امروز جامعه ورزش ایران و مردم مازندران در سوگ قهرمانی نشسته‌اند که فراتر از یک ورزشکار بود؛ او نماد اراده، تلاش، و غرور ملی بود. امامعلی حبیبی با افتخاراتش، تاریخ ورزش ایران را متحول کرد و الگوی نسل‌های بسیاری از کشتی‌گیران شد.
فراموش کردن او ممکن نیست. هر بار که نام ایران در میدان‌های جهانی با احترام برده می‌شود، باید به یاد آورد که نخستین گام‌های این احترام را امامعلی حبیبی برداشت؛ همان مردی که از دل شالیزارهای بابل برخاست و نام ایران را بر فراز المپیک نشاند.
مشرق این ضایعه سنگین را به جامعه ورزش ایران، خانواده بزرگ کشتی و مردم شریف مازندران تسلیت می‌گوید.
