عصر ایران؛ دکتر سیدسپهر قاضی‌نوری*- حضور اخیر صهیونیست‌ها در فلسطین که عمری بیش از صد سال یافته، معادل و معاصر با قتل عام و عذاب دائمی مردم فلسطین بوده است. تخاصم این مردم مظلوم با دشمنی چنین بی‌رحم، مجهز، زیرک، ثروتمند، ایدئولوژیک و غدار، همواره به معنای جنگی یک‌طرفه و ذبیحانه بوده است و نه هماوردی برابر و مردانه.
هرچند نمی‌توان ایدئولوژی صهیونیسم را معادل با دین یهود دانست (همان‌طور که داعش و صدام هم معادل با اسلام نبودند)، اما تردیدی نیست که توان جامعه متنفذ یهودی دنیا در خدمت اسرائیل است و جای تعجب، بلکه تحیر دارد که دول مسیحی نیز بعد از دو هزار سال دشمنی با یهود، اکنون تمام و کمال حامی و حتی خادم اسرائیل شده‌اند.
پس مسلمانان در این میان چه باید بکنند؟
به نظر می‌رسد آنان باید از دو چیز درس بگیرند: تجربیات این مبارزه صد ساله و راهبرد حیله‌گرانه طرف مقابل.
در طول این مدت، هروقت اعراب برای تهاجم دست به سلاح برده‌اند (نظیر جنگ‌های 1948، 1967، 1973 و 2023) متحمل خسارات سنگینی شده و زمین‌های بیشتری را از دست داده‌اند. اما هرگاه در برابر تهاجم دشمن به دفاع شجاعانه پرداخته‌اند (نظیر جنگ 1956، مقاومت لبنان در 2000 و 2006 و حتی جنگ میهنی 12 روزه اخیر ایران) دشمن به ناچار عقب نشسته است. پس باید نتیجه بگیریم که تکرار رویه تهاجمی به صلاح مسلمانان نبوده است.
مسلمانان هم باید از راهبرد خود صهیونیست‌ها استفاده کنند: حضور تدریجی و افزایش جمعیت زمین‌های تحت کنترل، ادعای صلح‌دوستی و هم‌زیستی و در عین حال تاکتیک «با پنبه سر بریدن»، بدون سر دادن شعارهای حساسیت‌زا در عین جلب افکار عمومی دنیا.
شاید ما در دهه 1990 عرفات را خائن می‌پنداشتیم، اما امروزه می‌فهمیم که او با سابقۀ نیم‌قرن مبارزه مسلحانه، دریافته بود که شکاف بین توانایی مالی و فنی و رسانه‌ای دو طرف، امکان نابودی اسرائیل به روش مستقیم را نمی‌دهد. پس باید ابتدا جای پایی در سرزمین‌های اشغالی 1967 یافت، سپس آن را به کشور فلسطین در همسایگی اسرائیل تبدیل کرد و نهایتاً با افزایش جمعیت اعراب اسرائیلی و فضاسازی برای مهاجرت معکوس یهودیان به غرب، کار را تمام کرد. خوشبختانه اخیرا حتی حماس هم اعلام کرده که در صورت تشکیل کشور فلسطین، سلاح را کنار خواهد گذاشت و این به معنای آن است که این راهبرد را پذیرفته است.
تجربه نشان داده که هرقدر شعارهای تندتری علیه اسرائیل داده شود، هزینه‌های سنگین‌تری بر فلسطینی‌ها تحمیل خواهد شد. چنانکه ایران نیز در دهه‌های اخیر موفق به بهتر کردن زندگی آنان نشده، و حتی بهانه به دشمن داده تا درد و رنج آنان را بیفزاید.
هرچند همه مسلمانان دنیا به پرچم‌داری ایران، همگی در قلب خود آرزوی محو اسرائیل را دارند، اما زمان آن رسیده که با پیچیدگی و زیرکی بیشتری مقابلش بایستند و به حذف تدریجی و مرحله‌ای آن بیاندیشند.
*استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
