همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: این رویکرد از پایین‌به‌بالا از وکسل‌های مبتنی بر DNA (پیکسل‌های حجمی) استفاده می‌کند که بلوک‌های ساختمانی مدولار و قابل‌برنامه‌ریزی هستند که توسط الگوریتمی به نام MOSES (نقشه‌برداری ساختاری رمزگذاری شده یک مونتاژ) هدایت می‌شوند تا ساختارهای پیچیده‌ای؛ مانند کریستال‌های بازتابنده نور و الکترونیک کوچک‌سازی شده را تشکیل دهند. این نوآوری یک فرایند تولید مبتنی بر آب با الهام از طبیعت را با کاربردهای بالقوه در زمینه‌های مختلف، از جمله الکترونیک، ارائه می‌دهد.
دانشمندان دانشگاه کلمبیا با استفاده از DNA و آب، ساختارهای سه‌بعدی پیچیده‌ای ساخته‌اند که می‌تواند انقلابی در نانوتکنولوژی ایجاد کند. این روش نوین می‌تواند کاربردهای گسترده‌ای در زمینه‌های مختلفی مانند الکترونیک، پزشکی و محاسبات داشته باشد.
ساخت ساختارهای سه‌بعدی
در دنیای فناوری نانو، ساخت ساختارهای سه‌بعدی بادقت بالا و هزینه کم یکی از چالش‌های بزرگ محسوب می‌شود. اما اکنون، گروهی از محققان دانشگاه کلمبیا با استفاده از DNA و آب، موفق به ساخت ساختارهای سه‌بعدی پیچیده‌ای شده‌اند که می‌تواند تحولی در این حوزه ایجاد کند. این روش نوین، امکان ساخت نانوساختارهای پیچیده را با استفاده از فرآیند خودآرایی فراهم می‌کند و می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند الکترونیک، پزشکی و محاسبات کاربرد داشته باشد.
DNA به‌عنوان بلوک‌های هوشمند
دانشمندان با برنامه‌ریزی DNA، آن را به‌عنوان بلوک‌های هوشمند برای ساخت نانوساختارهای پیچیده استفاده کرده‌اند. این فرآیند خودآرایی، امکان ساخت ساختارهای سه‌بعدی بادقت بالا را فراهم می‌کند.
بیشتر بخوانید :
کاربردهای گسترده در نانوتکنولوژی
این روش نوین می‌تواند کاربردهای گسترده‌ای در زمینه‌های مختلفی مانند الکترونیک، پزشکی و محاسبات داشته باشد. به‌عنوان‌مثال، می‌توان از این ساختارها در ساخت حسگرهای زیستی، دارورسانی هدفمند و مدارهای نانویی استفاده کرد.
مزایای استفاده از DNA و آب
استفاده از DNA و آب در این فرآیند، مزایای زیادی دارد. این روش، هزینه تولید پایین، دقت بالا و امکان ساخت ساختارهای پیچیده را فراهم می‌کند. علاوه بر این، این فرآیند با محیط‌زیست سازگار است و می‌تواند به‌عنوان یک روش پایدار در نانوتکنولوژی مطرح شود.
راه‌حلی نوین برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی
تحقیقات اخیر نشان داده است که استفاده از DNA و آب می‌تواند راه‌حلی نوین برای ساخت ساختارهای سه‌بعدی پیچیده در نانوتکنولوژی باشد. این روش با مزایای فراوانی که دارد می‌تواند در زمینه‌های مختلفی کاربرد داشته باشد و تحولی در این حوزه ایجاد کند. انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک، این فناوری به‌عنوان یک روش استاندارد در نانوتکنولوژی مطرح شود و کاربردهای گسترده‌ای در صنایع مختلف پیدا کند.
