به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، ﻧﻬﺎد اﻣﻨﯿﺘﯽ در ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ "ﻫﯿﺌﺖ ﺻﯿﺎﻧﺖ" تاریخی دارد که شخصیتی به‌نام کامل عباس رضا در مرکز آن قرار دارد و بنا داریم در مطلبی که در ادامه می‌آید، به آن بپردازیم.

این‌بررسی تاریخی هم مانند دیگر شواهد و مستندات مشخص خواهد کرد که ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑه ﺧﻼف ﺟﻮاﻣﻊ دﯾﻨﯽ اﻟﻬﯽ، ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺴﺘﻪ، ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ دارد ﮐﻪ در آن آزادي اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻋﻤﻞ ﻓﺮدی ﻣﺤﺪود اﺳﺖ و اﻋﻀﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﺗﺸﮑﯿﻼت ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺳﺎﺧﺘﺎر و وﻇﺎﯾﻒ ﻧﻬﺎد ﺻﯿﺎﻧﺖ

از اﺑﺘﺪای ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ، ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﺎدﯾﺎن اﻣﺮاﷲ، ﻫﯿﺌﺖﻫﺎی ﻣﺸﺎورﯾﻦ ﻗﺎره اي، هیئتﻫﺎی ﻣﻌﺎوﻧﺖ، ﻣﺴﺎﻋﺪﯾﻦ ولجنه‌ﻫﺎی ﺻﯿﺎﻧﺖ وﻇﯿﻔﻪ ﮐﻨﺘﺮل و رﺻﺪ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪاﻧﺪ. ﻫﺪف اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ازﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺨﻄﯽ از ﭼﺎرﭼﻮبﻫﺎي ﺗﻌﯿﯿﻦﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ رﻫﺒﺮي و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺪﮔﯽ اﻋﻀﺎ، از اﻣﻮر ﺷﺨﺼﯽ ﺗﺎ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. 

ﮔﺰارشﻫﺎی اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺬﮐﺮ، ﺗﻨﺒﯿﻪ، ﻃﺮد واﺧﺮاج ﻓﺮد از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ و اﻗﺪاﻣﺎت اﯾﺬاﯾﯽ ﻋﻠﯿﻪ او ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. اﻓﺮادي ﮐﻪ در ﻣﻨﺎﺻﺐ اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده‌اﻧﺪ، ﻋﻤﻮﻣﺎً وﻓﺎدار ﺑﻪ رﻫﺒﺮي بهائی، ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ و دارای وﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﭘﻨﻬﺎنﮐﺎری ﺑﻮده‌اﻧﺪ.

رﻫﺒﺮان ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑﻪوﯾﮋه از زﻣﺎن ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، ﺑﺎ وﺟﻮد ادﻋﺎی ﻋﺪم وﺟﻮد ﻃﺒﻘﻪ روﺣﺎﻧﯽ، درﻋﻤﻞ ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ "ﺻﯿﺎﻧﺘﯽ-اﻣﻨﯿﺘﯽ" اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ اﺻﻠﯽﺷﺎن ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﻘﺎﻣﺎت، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﻃﺮد ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ، و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣنتقدین ﻏﯿﺮﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ.

وﻇﺎﯾﻒ اﺻﻠﯽ ﺑﺨﺶ ﺻﯿﺎﻧﺖ، ﺑﺮاﺳﺎس دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞﻫﺎي ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل، ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺳﺖ:

- ﻫﻮﺷﯿﺎری و زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻋﻤﺎل ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اذﻫﺎن ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن اﯾﺠﺎد ﺷﮏ و ﺷﺒﻬﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.

- ﺧﻨﺜﯽ ﮐﺮدن ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﮔﺴﺘﺮش ﻧﻔﻮذ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻋﻬﺪ و ﻣﯿﺜﺎق را ﻧﻘﺾ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.

- ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ درﺑﺎره دﺷﻤﻨﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪه ﯾﺎ اﺧﺮاجﺷﺪﮔﺎن از ﺟﺎﻣﻌﻪ بهائی

- ﺗﻬﯿﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه )ﭼﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم اﻃﺎﻋﺖ وﭼﻪ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ اداري( واﻓﺮاد ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ.

- ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻓﺮاد ﻃﺮد ﺷﺪه ﺣﺘﯽ در ﺻﻮرت ﺗﻐﯿﯿﺮﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ.

- ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ارﺗﺒﺎط ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺎ ﻣﻨﺘﻘﺪﯾﻦ ﯾﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﺛﺎر آﻧﺎن.

اﯾﻦ‌ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﻈﺎرﺗﯽ، ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺨﻠﻔﺎت دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﮔﺰارش دﻫﻨﺪ،ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎي ﺗﺮس و ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد. ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﺰارش ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻣﺠﺎزاتﻫﺎي ﺷﺪﯾﺪي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺮد ازﺟﺎﻣﻌﻪ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻗﻄﻊ ﮐﺎﻣﻞ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده و دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ، ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﺪ.

ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﻫﺎی ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس رﺿﺎ (1911-1980)

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس، ﯾﮏ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻋﺮاﻗﯽ، از ﺟﻮاﻧﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ را ﻫﺪف ﺧﻮد ﻗﺮارداد. او ﺑﻪ ﻋﻀﻮﯾﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻐﺪاد و ﺳﭙﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق درآﻣﺪ و ﻣﮑﺎﺗﺒﺎت ﻣﺴﺘﻤﺮي ﺑﺎ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی داﺷﺖ. ﺳﺎل 1953، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ ﺟﺰاﯾﺮ ﺳﯿﺸﻞ، از ﺳﻮي ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻟﻘﺐ "ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﺑﻬﺎءاﷲ" را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد. او ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪدی در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ، ﺑﻪ وﯾﮋه ﻟﺒﻨﺎن، اﻋﺰام ﺷﺪ. ﺳﺎل 1957 ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮاي ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﺻﯿﺎﻧﺖ از اﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﻨﺼﻮب شد. او ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ۲۰ ﺳﺎل دﺑﯿﺮﮐﻞ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق ﺑﻮد. ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﺳﺎل 1352 در ﻋﺮاق دﺳﺘﮕﯿﺮ و ﺑﻪ ﺣﺒﺲ اﺑﺪ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪ؛ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﺲ از آزادي از زﻧﺪان در ﺳﺎل 1980 درﮔﺬﺷﺖ. ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل هم در ﭘﯿﺎم ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺧﻮد ازاو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﻣﺮوج اﺳﺘﻮار ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ و ﻣﺪاﻓﻊ ﺗﻮاﻧﺎي ﻋﻬﺪ و ﻣﯿﺜﺎق" ﯾﺎد ﮐﺮد.

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﮔﺰارشﻫﺎي اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ و ﺻﯿﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﻌﺪدي ازاوﺿﺎع ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻋﺮﺑﯽ، ﻫﻨﺪ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن و اﯾﺮان ﺑﺮای رﻫﺒﺮي ﺑﻬﺎﺋﯽ) ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی، ﻫﯿﺌﺖ اﯾﺎدﯾﺎن اﻣﺮاﷲ و ﺳﭙﺲ ﺑﯿﺖاﻟﻌﺪل) ﺗﻬﯿﻪ وارﺳﺎل ﻣﯽﮐﺮد.  اﯾﻦ ﮔﺰارشﻫﺎ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺎﺧﻪ ﺻﯿﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن روﺷﻨﻔﮑﺮ، ﻣﻨﺘقد و ﻏﯿﺮوﻓﺎدار ﺑﻪ رﻫﺒﺮی اﺳﺖ.

ﮔﺰارش وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﯿﺮوت (اﮐﺘﺒﺮ 1959)

گزارش ﻣﻔﺼﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس از ﺑﯿﺮوت، ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه، ﺗﺼﻮﯾﺮي آﺷﻔﺘﻪ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ و ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻃﺮاف آن اراﺋﻪ ﻣﯽدﻫﺪ. او ﺑﻪ "وﺧﺎﻣﺖ ﺣﺎد ﺷﺮاﯾﻂ در ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﻪ آﻟﻮدي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﺮوت، دﻣﺸﻖ، ﻋﺪﺳﯿﻪ و اﻣﺎن" اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎی ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ:

ﻋﺒﺎس ادﯾﺐ اقبال: ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس، اﻗﺒﺎل را ﻓﺮدي ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ اﺣﺘﺮام و ارادﺗﯽ ﺑﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. او درﺟﻠﺴﻪ ﯾﺎدﺑﻮد ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي، ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﻣﺸﮑﻮك درﺑﺎره ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ او ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﯿﺮت و ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮان ﺷﺪ. ﻋﺒﺎس ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻗﺒﺎل را ﺑﻪ داﺷﺘﻦ رواﺑﻂ ﺗﺠﺎري و دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ "ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻋﻬﺪ" (ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺗﺸﮑﯿﻼت بهائی) ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎري ﻋﻤﺪي دراز دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻣﮑﺎن ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﺑﯿﺮوت، و ﮐﻼﻫﺒﺮداري ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ!

ﺧﺎﻧﻮاده زﯾﻦ: ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ، ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﺎﺗﺐ ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﺑﻮد، و ﺧﺎﻧﻮاده اش، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻃﺮد دو ﺗﻦ از اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮادهﺷﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮﻗﯽ، ﮐﯿﻨﻪاي ﭘﻨﻬﺎنی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ شوقی داﺷﺘﻨﺪ. ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ رﻓﺘﺎري ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ و دﯾﮑﺘﺎﺗﻮری ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن داﺷته و از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﺒﻠﯿﻐﯽ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﺮد. دﮐﺘﺮ زﯾﻦاﻟﺪﯾﻦ زﯾﻦ (ﭘﺴﺮ ﻧﻮراﻟﺪﯾﻦ) ﻧﯿﺰ ﻓﺮدي ﺳﺮد و ﺑﯽﺗﻔﺎوت ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه ﮐﻪ از ﭘﺪر و ﻋﺒﺎس اﻗﺒﺎل ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﺣﺴﻦ ﺣﮑﺎك: او ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﻃﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﺳﺘﻮن ﭘﻨﺠﻢ" ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل اﺧﺒﺎر ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺧﻮد ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮد.

وﺿﻌﯿﺖ ﮐﻠﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﯿﺮوت:

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﯿﺮوت را ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ از ﭘﯿﺮوان وﻓﺎدار ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻻﯾﻪاي ﺳﻨﮕﯿﻦ از "دﺷﻤﻨﺎن آﺷﮑﺎرﻧﺸﺪه" اﺣﺎﻃﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم وﺟﻮد ﺗﺸﮑﯿﻼت رﺳﻤﯽ، دﭼﺎر ﺳﻮءﺗﻐﺬﯾﻪ روﺣﺎﻧﯽ ﺷﺪه و اﻋﻀﺎي آن ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺧﻄﺎﻫﺎي زﯾﺎدي ﻣﻐﺎﯾﺮ ﺑﺎ اﺻﻮل ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ!

ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﻨﺘﻘﺪ و ﻣﺨﺎﻟﻒ بهائیت در گزارش‌های ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس

ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس در ﮔﺰارش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﻪﺑﻨﺪی و ﺷﺮح ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻣﯽﭘﺮدازد ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ او دﺷﻤﻨﺎن اﻣﺮﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ:

1) ﻣﻨﺎﻓﻘﯿﻦ و ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻏﯿﺮﻣﺘﺸﮑﻞ: اﻓﺮادي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﯾﺪ اﻗﺒﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ دﺧﺘﺮي از ﺧﺎﻧﻮاده "ﻧﺎﻗﺾ" ﻓﻼح ازدواج ﮐﺮده، رﺿﺎ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺘﺎد ﮐﺎﻟﺞ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ارﺗﺒﺎط دارد، و ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ دارﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻮدن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. رﺳﺘﻮران ﻋﺠﻤﯽ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﻞ ﻣﻼﻗﺎت ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮔﺮاﯾﺶﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ.

۲) ﺧﺎﻧﻮاده ﻗﺎﯾﻨﯽ: ﻧﻮادﮔﺎن ﻧﺒﯿﻞ اﮐﺒﺮ، از ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ازدواج ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺑﻬﺎﺋﯿﺎن و ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ ﺳﯿﺪ ﻋﻠﯽ اﻓﻨﺎن، داماد بهاءالله از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺷﻮﻗﯽ، اﯾﻤﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده و از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺟﺪا ﺷﺪه‌اﻧﺪ.

۳) وﺣﺪتﮔﺮاﯾﺎن (Unitarians): اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﯾﻮﺳﻒ اﺻﻔﻬﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺷﻤﻨﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء، و ﭘﯿﺮوان ﻣﯿﺮزا ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ (ﺑﺮادرﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء) ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺧﻮد را در ﻧﻈﻤﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ اداري ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺮده و ﺿﯿﺎﻓﺖﻫﺎي ﻧﻮزده روزه ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي، اﯾﻦ ﮔﺮوه اﻣﯿﺪوار ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ اﻋﻼﻣﯿﻪ اﯾﺎدﯾﺎن اﻣﺮاﷲ اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻧﻘﺶ ﺑﺮآب ﮐﺮد و اﮐﻨﻮن در وﺿﻌﯿﺖ ﺣﯿﺮت و ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ!

۴) اﻓﻨﺎنﻫﺎ (اﻋﻀﺎي ﻃﺮد ﺷﺪه از ﺧﺎﻧﺪان ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء): اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺷﺎﻣﻞ دﮐﺘﺮ ﻣﻨﯿﺐ ﺷﻬﯿﺪ و روﺣﯽ اﻓﻨﺎن (ﻧﻮهﻫﺎي ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء) اﺳﺖ. دﮐﺘﺮ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮدي ﻏﯿﺮدﯾﻨﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ ﻧﺪارد. روﺣﯽ اﻓﻨﺎن ﻓﻌﺎلﺗﺮ از ﻣﻨﯿﺐ اﺳﺖ و ﺳﺨﻨﮕﻮي ﮔﺮوه ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد، اﻣﺎ او ﻧﯿﺰ در ﻧﻔﺮت از ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﻧﺎﻗﻀﯿﻦ ﻣﺘﺤﺪ اﺳﺖ.

۵) ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻼح: اﯾﻦ‌ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ "درﺧﺖ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ" و ﻣﺤﻞ ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺗﻤﺎم ﻋﻬﺪﺷﮑﻨﺎن ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه‌اﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪي دو ﺗﻦ از ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن (ﻧﻌﻤﺖاﷲ و رﺣﻤﺖاﷲ ﻓﻼح) را ﻃﺮد ﮐﺮد، ﺑﻪ ﻃﻮر دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ.

ﮔﺰارشﻫﺎﯾﯽ از ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ

ﻋَﻤﺎن (اردن): ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎس وﺿﻌﯿﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻋَﻤﺎن را ﻧﯿﺰ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﮔﺰارش ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠﯽ ﻋﻤﺎن ﺑﻪ دﻟاﯿﻞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎﻟﯽ، رواﺑﻂ ﮔﺴﺘﺮده اي ﺑﺎ "ﭘﺎرﺳﯽﻫﺎي ﻋﺪﺳﯿﻪ" ﺑﺮﻗﺮارﮐﺮده اﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻗﯽ اﻓﻨﺪی ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮده ﺑﻮد! اﯾﻦ اﻓﺮاد دﺳﺘﻮرات ﺷﻮﻗﯽ را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺘﯽ ﭘﺲ از ﻣﺮگ او، ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ وﺿﻌﯿﺖ ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻨﺪ.

دﻣﺸﻖ: ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ دﻣﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "ﯾﮏ اﻧﺪام ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن" ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه ﮐﻪ از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺸﮑﻮك ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه و ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت ﻧﯿﺴﺖ. آﻧﻬﺎ از ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﭙﺮدهﻫﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻋﺮاق ﺧﻮدداری ﮐﺮده اﻧﺪ!

ﻫﻨﺪ (1966): ﮔﺰارﺷﯽ از دﮐﺘﺮ ﺑﻬﺎرﮔﺎوا، ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻫﻨﺪ، ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺴﻠﻂ ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ "ﻋُﺼﺒﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن" (ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ زرﺗﺸﺘﯽ) ﺑﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﮑﺒﺮ، ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻤﺎم اﻣﻮر، و دﺳﺘﮑﺎري در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺴﺎبﻫﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﺠﻬﻮل و ﻣﺒﻬﻢ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن (1966): در ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن، ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﮑﻼت اﺻﻠﯽ،طرفداری ازادﻋﺎي ﻣﯿﺴﻮن رﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﻟﯽ اﻣﺮ دوم و اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺑﺮﺧﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞﮐﺮدﮔﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ از او ﺑﻮد.

ﻋﺮاق (1965-1966): ﮔﺰارشﻫﺎ از ﻋﺮاق ﺣﺎﮐﯽ از ﻓﺸﺎر ﺷﺪﯾﺪ دوﻟﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ. ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﯽ (ﺣﻈﯿﺮة اﻟﻘﺪس) ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺗﻔﺘﯿﺶ و ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﺷﺪه و اﺳﻨﺎد ﺿﺒﻂ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. دوﻟﺖ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم ﺛﺒﺖ رﺳﻤﯽ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آن را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮده و ﻻﯾﺤﻪای ﺑﺮای ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﺑﻬﺎﺋیت در دﺳﺖ ﺗﻬﯿﻪ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی 

ﺗﺄﺳﯿﺲ ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ "ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺸﺎورﯾﻦ ﻗﺎره اي" و "ﻫﯿﺌﺖﻫﺎي ﻣﻌﺎوﻧﺖ" ﺑﺎ دو ﺣﻮزه فعالیتِ ﺗﺒﻠﯿﻎ" و"ﺻﯿﺎﻧﺖ" ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋﯽ، ﺑﺮﺧﻼف ادﻋﺎﻫﺎیشان، ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ تبلیغی ﻣﺘﻨﻔﺬ و ﺣﻘﻮقﺑﮕﯿﺮاﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، اﯾﺠﺎد ﺳﺎزﻣﺎن "ﺻﯿﺎﻧﺖ" و "ﺿﺪ اﻃﻼﻋﺎت"، اﯾﻦ ﺗﺸﮑﯿﻼت را ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ اﺣﺰاب ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﻤﻪزﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ اﻣﻨﯿﺘﯽﺑﺮاي ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ.

ﺑﺮاي رﻓﻊ اﯾﻦ ﺳﻮءﻇﻦﻫﺎ، ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽشوﺪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ در ﻣﻮرد روﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب اﻋﻀﺎي اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ، ﺑﻮدﺟﻪ و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﺷﻔﺎفﺳﺎزی ﮐﻨﺪ و ﮔﺰارش ﺟﻠﺴﺎت ﺧﻮد را دراﺧﺘﯿﺎر ﻧﻬﺎدﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺣﺴﺎس ﻗﺮاردﻫﺪ.

ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺑﻬﺎﺋیان ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺮاﻓﺮاد و ﮔﻔﺘﻤﺎنﻫﺎ، ﻧﻮﻋﯽ اﻧﺤﺼﺎر ﻋﻘﯿﺪه را ﺗﺮوﯾﺞ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﺮد، ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽﺳﺎزد. اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﺒﺮﭼﯿﻨﯽ و ﮐﻨﺘﺮل، ﺧﻼﻗﯿﺖ و اﺑﺘﮑﺎر را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮده و ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن آزاداﻧﺪﯾﺶ را از رﺷﺪ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺎز ﻣﯽدارد.