به گزارش ایمنا، نام اوروگوئه در زبان گوارانی از رودخانه‌ای به همین نام برگرفته شده است که معانی مختلفی همچون «رودخانه‌ای که پرنده در آن زندگی می‌کند»، «رودخانه پرنده‌های رنگارنگ»، «رودخانه حلزون‌ها» و «رودخانه پیچاپیچ» دارد. این رودخانه مرز طبیعی میان اوروگوئه و آرژانتین و بخش دیگری از مرز با برزیل را تشکیل می‌دهد. نام رسمی کشور یعنی «جمهوری شرقی اوروگوئه» نیز به‌دلیل شرق بودن این کشور نسبت به رود اوروگوئه انتخاب شده است.

اگرچه آرژانتین معروف به علاقه شدید به گوشت گاو است، اما این پیشتازی در واقع متعلق به اوروگوئه است. بیش از نصف زمین‌های اوروگوئه به پرورش گاو و گوسفند اختصاص دارد و حضور گاوها در این کشور حتی از جمعیت مردم بیشتر است. فرهنگ گاوچران یا گاوچو (Gaucho) در اوروگوئه، مانند آرژانتین، نماد مهم فرهنگ ملی است.

اوروگوئه پس از استقلال در سال ۱۸۲۸، سرود ملی خود را در سال ۱۸۳۳ رونمایی کرد که ابتدا ۱۱ بند داشت. اما به‌دلیل محتوای انتقادی آن نسبت به استعمارگران پیشین، اکنون فقط بند اول سرود اجرا می‌شود. این سرود موسیقی بلند و متفاوتی دارد که تقریباً پنج دقیقه طول می‌کشد.

اولین مسابقات رسمی جام جهانی فوتبال در سال ۱۹۳۰ در اوروگوئه برگزار شد که تیم فوتبال این کشور قهرمان شد. آن‌ها بار دیگر در سال ۱۹۵۰ با پیروزی در مقابل تیم میزبان، برزیل، جام جهانی را کسب کردند. فوتبال برای مردم این کشور همچنان بسیار محبوب و مهم است.

ماته، یک نوشیدنی سنتی تهیه شده از برگ‌های گیاه «یرابا ماته» و آب جوش، به‌شدت در اوروگوئه محبوب است و به‌عنوان نوشیدنی ملی شناخته می‌شود. اوروگوئه‌ها بیشترین مصرف سرانه ماته را در جهان دارند و این نوشیدنی نمادی از فرهنگ و سبک زندگی اجتماعی آنهاست.

اوروگوئه یکی از پیشگامان محیط زیست است و تقریباً تمام برق مورد نیاز خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر مثل باد، آب و خورشید تأمین می‌کند. این تحول انرژی در کمتر از یک دهه رخ داده و به این ترتیب اوروگوئه توانسته هزینه‌های تولید برق را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.

نکته جالب اینجاست که به‌دلیل مشکلات سلامتی ناشی از مصرف زیاد نمک، دولت اوروگوئه استفاده از نمکدان روی میزهای رستوران‌ها و در مدارس را ممنوع کرده و مشتریان باید درخواست نمک کنند. همچنین هشدارهایی درباره مصرف نمک روی منوها درج می‌شود.