به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مراد کاویانی‌راد استاد جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی، با اشاره به محدودیت‌های طبیعی مناطق جغرافیایی گفت: هر منطقه یک ظرفیت محیطی مشخص دارد که شامل جمعیت، فعالیت و سازه است. تهران در نیمه دهه ۷۰ به سقف ظرفیت خود رسید و هر آنچه پس از آن افزوده شد، بار اضافی بر محیط بود. تهران امروز شهری پر از چالش های متأثر از جمعیت زیاد است و به لحاظ سرمایه های آبی توان افزایش جمعیت یا بارگذاری جدید ندارد.
وی با انتقاد از نگاه‌های سطحی به موضوع آب افزود: برخی تصور می‌کنند بحران کنونی نتیجه چند سال کم‌بارشی است، در حالی که مشکلات کنونی حاصل دهه‌ها بی‌توجهی به واقعیت‌های اقلیمی است. حتی اگر با راهکارهای کوتاه‌مدت امسال بحران آب را مدیریت کنیم، سال آینده دوباره با شدتی بیشتر بازمی‌گردد. باید کارگروه‌های تخصصی برای تأمین آب کلانشهرها تشکیل شود و موضوع به‌صورت بنیادی و زیرساختی حل شود.
کاویانی‌راد همچنین تأکید کرد که هیچ استانی در کشور مازاد آب برای انتقال به استان‌های دیگر ندارد و ادامه داد: با شرایط اقلیمی کنونی، انتقال آب پایدار نیست. باید قوانین و برنامه‌های اجرایی بر اساس امکانات واقعی کشور طراحی شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به سهم حدود ۹۰ درصدی کشاورزی در مصرف آب گفت: الگوی توسعه ایران نباید بر کشاورزی استوار باشد. ما ناچار به واردات برخی محصولات خواهیم شد. فناوری‌های کشاورزی در ایران بسیار قدیمی است و همین باعث هدررفت نیمی از منابع آبی می‌شود؛ روندی که در هیچ کشور دیگری دیده نمی‌شود.
نویسنده کتاب چالش آب تهران در ادامه به مسئله مهاجرت به کلانشهرها پرداخت و تصریح کرد: منع مهاجرت مغایر با قانون اساسی است. حدود ۷۵ درصد جمعیت کشور شهرنشین هستند و تهران و شهرهای مشابه همواره مهاجرپذیر بوده‌اند. نمی‌توان مردم را از مهاجرت برای بهبود شرایط اقتصادی منع کرد، اما تنها راه‌حل موجود تمرکززدایی از کلانشهرها، توسعه اقتصاد دریامحور و هدایت جمعیت به سواحل جنوبی کشور است. اگر شیرین‌سازی آب در اولویت قرار گیرد و اقتصاد ساکنان این مناطق بر دریا استوار باشد، می‌توان امیدوار بود که بخشی از بحران آب مدیریت شود.
