همه فوتبال دوستان به خوبی با تاکتیک مربیان و بازیکنان ایرانی بعد از هر ناکامی در سطح باشگاهی و ملی، آشنا هستند. آنجا که بازیکنان و مربیان ما همیشه رقم دستمزد یا انتقال یک بازیکن تیم‌های عربی را معادل بودجه کل فصل تیم خود می‌دانند و با این فلسفه عجیب، شکست خود را توجیه می‌کنند.
البته که بارها همه کارشناسان گفته‌اند در فوتبال پول و قیمت بازیکنان و اسم و رسم بازیکن و مربی، شرط پیروزی نیست که اگر چنین بود، هیچ مسابقه‌ای در هیچ کجای دنیا برگزار نمی‌شد. رقم قرارداد بازیکنان و مربیان مشخص است و باید جام را به تیمی می‌دادند که بازیکنان گران‌تری دارد.
حقیقتی که بارها کارشناسان به آن اشاره کرده و متاسفانه کمتر به آن توجه می‌شود، این است که در تمام دنیا فوتبالیست‌های حرفهای درآمد بیشتری نسبت به سایر اقشار دارند. البته که به خاطر شرایط اقتصادی هر جامعه، درآمد «سرانه ملی» افراد در کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت است.
ما در کشوری زندگی می‌کنیم که پایه حقوق کارگر و کارمند در آن مشخص و زیر ۲۰ میلیون تومان است. درآمد مهندس و دکتر و معلم و استاد دانشگاه نیز به ۵۰ میلیون در ماه نمی رسد. در چنین کشوری حتی بازیکنان معمولی فوتبال قراردادی بیش از ۱۰ میلیارد تومان برای یک سال می‌بندند. یعنی ماهی یک میلیارد تومان که بیش از ۲۰ برابر یک استاد دانشگاه یا پزشک متخصص است.
همین ورزشکاران فوتبالیست‌ها و مربیان همیشه می‌گویند: «نباید افراد یا نسل‌ها را با یکدیگر مقایسه کرد. هر کس را باید با بهترین و بدترین حالت خودش سنجید» اما معلوم نیست چرا وقتی صحبت از ناکامی و ناآمادگی می‌شود، آنها دست به مقایسه خود با دستمزد بازیکنان و مربیان در کشورهای عربی می‌زنند!
بماند که در همان کشورها -که سرانه درآمد بسیار بالاتری نسبت به ما دارند- نیز همه بازیکنان با این اعداد و ارقام بالا قرارداد نمی‌بندند. در حالی که در فوتبال ما جز چهره‌های شاخص و ملی‌پوش با قرارداد میلیون دلاری، تقریباً ۹۰ درصد بازیکنان لیگ برتری بین ۱۰ تا ۲۰ میلیارد تومان قرارداد می‌بندند که می‌شود بین ۲۰ تا ۴۰ برابر دستمزد افراد شاخص در رشته‌های دیگر...
بازیکنانی که هیچ پیشنهاد خارجی ندارند که اگر داشتند، نمی‌ماندند! آنها که از کشورهای عربی به لیگ برتر برمی‌گردند، چون آنجا دیگر حتی نصف یران به ایشان پول نمی‌دهند!
آرژانتین در حال حاضر قهرمان دنیاست. لیونل مسی رکورددار توپ طلا را دارد و مارادونا را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ، تحویل داده و همین حالا در بیشتر تیم‌های بزرگ اروپایی، نماینده‌ای از آرژانتین هست و همه این‌ها ثابت می‌کند لیگ حرفهای این کشور، لیگ قدرتمند با استعدادهای فراوان است.
در آرژانتین «بوکا جونیورز» را همه می‌شناسند. تیمی که از نظر محبوبیت و تعداد تماشاگر در حد و اندازه استقلال و پرسپولیس ماست و دربی بوئنوس آیرس بین بوکا و ریورپلات، بسیار حساس تر و جذاب تر از دربی تهران اما ببینید «آندر هررا» بازیکن نامدار تازه وارد به بوکا چه حرفهای تکان دهنده‌ای می‌زند؛
«اینجا بچه‌ها فشار بسیار زیادی را تحمل می‌کنند. در اسپانیا اصلاً این‌طوری نبود. ۸۵ تا ۹۰ درصد بازیکنان جوان هنوز در فقر خانوادگی به سر می‌برند. یک پسر هست که گاهی به تمرین نمی‌آید، چون باید با والدینش برای جمع‌آوری کارتن به خیابان برود تا امرار معاش کند.»
این وضعیت لیگ حرفه ای آرژانتین، به عنوان قهرمان جهان و وضعیت بوکا، به عنوان تیم بزرگ و پرطرفدار است. تیمی که مارادونای بزرگ را به فوتبال دنیا معرفی کرده و با بازیکنان آرژانتین قرارداد حرفهای می‌بندد. کدام بازیکن حرفهای لیگ برتر ما را سراغ دارید که در طول روز برای امرار معاش و سیر کردن شکم خود و خانواده‌اش، مجبور شود به کاری غیر از فوتبال بپردازد؟!
