در گزارش بلومبرگ آمده است: دونالد ترامپ ، نیکلاس مادورو را تروریست می‌خواند و دولتش به‌تازگی ۵۰ میلیون دلار جایزه برای حاکم ونزوئلا تعیین کرد. ترامپ در دوره نخست ریاست‌جمهوری خود به دنبال برکناری مادورو بود و به گفته نماینده پیشین وی در امور این کشور آمریکای جنوبی، وی امیدوار است که رهبر ونزوئلا مدت زیادی قادر به حکومت نباشد.
اکنون این سؤال مطرح است که آیا ترامپ که وعده اصلی سیاست خارجی دومین دولتش، پایان دادن به مداخلات آمریکا در "جنگ‌های ابدی" است، جنگ جدیدی را در نیمکره غربی آغاز خواهد کرد؟
آمریکا در سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۸) برای برانداختن حکومت ژنرال مانوئل نوریگا به پاناما حمله کرد، به نظر می‌رسد که با توجه به مساحت بسیار کمتر این کشور نسبت به ونزوئلا، چنین مداخله‌ای بسیار راحت‌تر از این کشور نفت‌خیز انجام شده باشد.
در حال حاضر نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه تنها کسری از بیش از ۲۶ هزار سربازی را تشکیل می‌دهند که در عملیات پاناما به کار گرفته شدند. این امر نشان می‌دهد که ترامپ آماده حمله به کاراکاس نمی‌شود.
در عوض، حضور نظامی آمریکا بیشتر شبیه نسخه کارائیبی تاکتیک‌های تهاجمی ترامپ در داخل این کشور است که اعزام ارتش به مرز جنوبی آمریکا برای متوقف کردن مهاجران غیرقانونی یا استفاده از گارد ملی برای گشت‌زنی در خیابان‌های شهرهای آمریکا از جمله آنهاست.
الیوت آبرامز، نماینده ویژه دولت نخست ترامپ در امور ونزوئلا که سقوط مادورو را اجتناب‌ناپذیر می‌داند، گفت که پیش‌بینی نمی‌کند که ترامپ به ونزوئلا حمله کند. اما اگر مادورو که پرونده یک اختلاف دیرینه و حل شده مرزی با گویان را باز کرده، به نیروی نظامی علیه این کشور متوسل شود، اوضاع ممکن است تغییر کند.
مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، در ماه مارس از گویان بازدید کرد و متعهد شد که حمله به گویان یا فعالیت غول نفتی اکسان موبیل در آن کشور، "عواقبی" برای رژیم مادورو خواهد داشت. روبیو قرار است هفته آینده برای بحث در مورد همکاری در مبارزه با کارتل‌های مواد مخدر به مکزیک و اکوادور سفر کند.
آبرامز گفت اگر هدف ترامپ سرنگونی رژیم ونزوئلا بود، او مادورو را از نظر مالی بیشتر تحت فشار قرار می‌داد و اجازه نمی‌داد شرکت شورون تولید نفت را در این کشور از سر گیرد.
به گفته صاحب‌نظران، برخی از مقام‌های آمریکایی ممکن است امیدوار باشند که قدرتنمایی آمریکا در سواحل ونزوئلا، فرماندهان ارتش را به سرنگونی مادورو ترغیب کند، اما مادورو و سلفش، هوگو چاوز، نشان داده‌اند که در سرکوب توطئه‌ها مهارت دارند.
با این حال، صرف حضور نظامی گسترده آمریکا می‌تواند مادورو را از دستگیری ماریا کورینا ماچادو (Maria Corina Machado)، رهبر مخالفان، منصرف سازد.
