تیم ملی کشورمان در دومین دیدار خود در کافا با تغییرات اساسی در نیمه دفاعی به میدان آمد. هر چهار مدافع ما تغییر کرده بودند و بازی با دو هافبک دفاعی با تجربه، ثابت می‌کرد که قلعه نویی به هیچ عنوان نمی‌خواهد اشتباهات خط دفاعی در بازی با افغانستان تکرار شود.
این مسابقه در حالی آغاز شد که فاصله فوتبال ایران با هند، همه را از کسب یک پیروزی مطمئن می‌ساخت. اما نمایش تیم هند باعث شگفتی کارشناسان شد. هندی‌ها با بازی حساب شده و آنالیز قوی از عملکرد ملی پوشان ایران، نیمه اول به خواسته خود رسیدند و مساوی به رختکن رفتند.
در نیمه اول تیم کشورمان تنها به ارسال از کناره‌ها دلخوش داشت و هند با یک بازی متراکم و دفاع منسجم، تمام این حملات را دفع و به خوبی از دروازه خود مراقبت کرد. هندی‌ها با مدافعان سرزن -به خصوص در کناره‌ها- به خوبی راه گلزنی ایران را بسته بودند.
در پایان نیمه اول این هندوستان بود که به خواسته خود رسید. هندی‌ها در بازی اول تاجیکستان میزبان را برده و با توجه به قوانین کافا که تیم اول هر گروه مستقیم به فینال می‌رود، از بازی دوم با ایران یک مساوی می‌خواستند تا آن وقت در قدم سوم، امیدوار به نمایش میزبان، -با حمایت تماشاگرانش برابر ایران- خود با یک پیروزی پرگل مقابل افغانستان، جشن صعود به فینال را بگیرند.
در نیمه دوم ما به گل برتری رسیدیم. گلی که قفل دروازه هند را شکست و دیوار مقاومت این تیم را فرو ریخت. پس از گل حسین زاده هند دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت و به صورت طبیعی، جلو کشید و وقتی که باز بازی کرد، حریف برتری فنی بازیکنان ما نشد و گل‌های دوم و سوم را هم دریافت کرد.
این بازی در نیمه اول درس بزرگی برای ما داشت و آن هم اینکه برتری همه جانبه و مالکیت توپ در بیشتر اوقات زمان بازی، اگر با برنامه‌ای برای گل زنی همراه نباشد، هیچ سودی برای ما و هیچ تیم دیگری ندارد. در نیمه دوم ما کماکان به ارسال‌ها از کناره‌ها دل بسته بودیم و اتفاقاً گل‌های ما جملگی از قلب دفاع حریف به ثمر رسید!
این یعنی تیم ملی باید تلاش کند در کنار سانتر از جناحین -که پتانسیل نفری آن را داریم- راه‌های دیگری هم برای گلزنی داشته باشد که اتفاقاً ثابت شد پتانسیل فردی آن را هم داریم! فقط می ماند دستور و تمایل کادرفنی برای تغییر!
اینجا را بخوانید: تغییرات ترکیب تیم ملی در بازی دوم در کافا
