همشهری آنلاین - سیدسروش طباطبایی‌پور: اما این هیجان ورزشی تنها مربوط به زمین مسابقات المپیک یا مسابقات جهانی نیست؛ از گذشته‌های دور برخی کشاورزان در روستاهای هلند، برای عبور از کانال‌های آب یا رودخانه‌های نیمه‌خروشان، به سبک قهرمانان پرش با نیزه، از نیزه‌هایی چوبی استفاده می‌کردند. درواقع این کشاورزان اعتقاد چندانی به پل نداشتند و از چنین شیوه‌ای برای عبور از گذرگاه‌هایی این‌چنین استفاده می‌کردند. البته به مرور و از سال ۱۹۵۰میلادی، این پرواز کوتاه، شکل مسابقه به‌خود گرفته است و در برخی روستاها چنین مسابقه‌ای برپا می‌شود.
بیشتر بخوانید:
ایزاک قهرمان
البته نیزه این ورزشکاران به مرور از تیرهای چوبی، به نیزه‌هایی از جنس آلومینیوم ارتقا پیدا کرد و حالا چند سالی است جنس این نیزه‌ها از کربن ساخته می‌شود که مقاوم‌تر است و خاصیت ارتجاعی بیشتری هم دارد.
البته این سری از مسابقات، یک تفاوت عمده با مسابقات پرش با نیزه دارد. در مسابقات المپیک، ملاک قهرمانی، ارتفاع موفق بیشتر است، اما در این مسابقات، ورزشکار نیزه را در کانال آب قرار می‌دهد و بعد از دورخیز، نیزه را می‌گیرد و در همین حین که از روی رودخانه با کمک نیزه عبور می‌کند، ورزشکار تلاش می‌کند تا با کمک دست و پایش از نیزه بالا برود و تا قبل از گذرکردن از کانال یا رودخانه، هر چه مسافت بیشتری را از نیزه بالا برود، موفق‌تر است.
این ورزش چندان هم خطرناک نیست و به‌قول برخی احتمال صدمه‌دیدن ورزشکار در این مسابقه از یک فوتبالیست کمتر است. اگر ورزشکار حین بالارفتن از میله یا همان نیزه، تعادلش را از دست بدهد، در نهایت فقط در آب می‌افتد و خیس می‌شود. البته برخی فرودها در آن‌سوی کانال یا رودخانه، کمی دردناک می‌شوند و به‌دست و پا یا مچ ورزشکار هم آسیب می‌زند.
