به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: صلاحب‌نظران به هنگام بررسی توافق برجام، درباره تعبیه سازوکار یکطرفه ماشه هشدار می‌دادند اما آقایان روحانی و ظریف، بارها به انکار این مطلب پرداخته و ادعا می‌کردند، امکان ندارد طرف غربی بتواند با ماشه یا همان اسنپ‌بک، تحریم‌های شورای امنیت را برگرداند.
البته بعدها دولت‌های اوباما و ترامپ و بایدن ضمن نقض برجام، شمار تحریم‌ها را به بیش از دو برابر و بسیار گسترده‌تر از تحریم‌های شورای امنیت افزایش دادند و بنابراین، اثر اسنپ‌بک قبلاً تخلیه شده است. در عین حال محافل غربگرا به صرافت افتاده‌اند تا ضمن بزرگنمایی همان مکانیسم ماشه مورد انکار، به نگرانی برای مردم تظاهر کنند!
در این‌باره وب‌سایت عصر ایران در مقاله‌ای با عنوان «حکایت بی‌اثر بودن مکانیسم ماشه و رعیت بی‌جان» و به قلم محسن جلال‌پور، نوشت: برخی از تصمیم‌گیران محترم می‌گویند فعال شدن مکانیسم ماشه برایشان مشکلی ایجاد نمی‌کند. باید به این عزیزان یادآوری کرد که هرچند شما بر کرسی‌های محکم و مطمئن تکیه زده‌اید، رعیت در گرفتاری‌های فراوانی دست‌وپا می‌زنند. فعال شدن اسنپ‌بک بی‌تردید به فعالیت بسیاری از بنگاه‌های کوچک و بزرگ آسیب جدی خواهد زد و آثار آن در جامعه به وضوح نمایان خواهد شد. پس لطفاً کمی هم با گفت‌وگو و توجه به واقعیت‌های جامعه سخن بگویید تا رعیت از این بیشتر به قهقرا نرود.
نوشته جلال‌پور در حالی است که شخص وی یکی از کاسبان برجام و بزک‌کنندگان این توافق پرخسارت و از جمله مکانیسم ماشه بوده و بنابراین، خود وی از متهمان خسارت‌های ناشی از قبول و اجرای آن توافق معیوب به اقتصاد کشور است. چنان‌که رشد اقتصادی کشور در هشت سال دولت برجام، به شش‌دهم درصد (تقریباً صفر) سقوط کرد، هشت‌هزار کارخانه تعطیل یا نیمه‌تعطیل شدند و نرخ تورم، به بیش از ۴۵ درصد رسید و این علاوه بر تعطیلی یا تعلیق ۹۵درصد برنامه هسته‌ای و رسیدن شمار تحریم‌ها از ۸۵۰ مورد به ۲۳۰۰ مورد بوده است.
گویا غربگرایان همان‌گونه که ده سال قبل مامور جذاب‌نمایی برجام و فریب عوام بودند، حالا که کشور توانسته فشار تحریم‌ها را مدیریت کند، ماموریت دارند با ضریب دادن به ماشه قبلاً خالی‌شده، دست خالی غرب عهدشکن را پُر کنند.
در همین حال، مسعود براتی کارشناس روابط بین‌الملل و تحریم، در نقد رفتار غربگرایان، نوشت: غربگراها تلاش زیادی می‌کنند تا هر طور شده ایران را در دامن غرب نگه دارند و از حرکت به سمت نظم جدید جهانی که از مسیر افزایش تعامل با قدرت‌های جدید و نهادهایی مانند شانگهای و بریکس است، بازدارند. ده سال پیش با برجام و مکانیسم ماشه ساختاری به کشور تحمیل کردند که تا حداقل ده سال ایران نتواند از غرب رهایی پیدا کند. حتی وجود مکانیسم ماشه را کتمان می‌کردند و یا آن را به نفع ایران می‌دانستند. حالا وقتی که مردم ایران فهمیدند از غرب غیر از تهدید و هزینه چیزی حاصل نمی‌شود و حرف‌های غربگراها درباره رفع تحریم و دور کردن سایه جنگ دروغ بوده است، غربگراها به جای پاسخ دادن بابت دروغ‌ها، دروغ‌های جدید می‌گویند و همان مکانیسم ماشه را علیه مردم اهرم می‌کنند.
آنها به دروغ می‌گویند که اگر قطعنامه‌ها برگردد، ایران از سازمان شانگهای اخراج می‌شود. چرا که شرط عضویت در سازمان شانگهای عدم وجود تحریم‌های سازمان ملل است. اما خوب است به این نکته توجه کنند که زمان عضویت ایران در شانگهای که فرآیند آن از شهریور ۱۴۰۰ آغاز و در تیر ۱۴۰۲ به سرانجام رسید، هنوز سال هشتم برجام (مهر ۱۴۰۲) نرسیده بوده و طبق قطعنامه ۲۲۳۱، تحریم‌های اقتصادی و موشکی سازمان ملل علیه ایران جاری بود. این تحریم‌ها در مهر ۱۴۰۲ برداشته شد. یعنی اگر قرار بود سازمان شانگهای به دلیل تحریم برای ایران فضائی باز نکند، در همان زمان هم نباید باز می‌کرد. حالا که دو عضو مهم آن یعنی روسیه و چین مخالفت خودشان را با بازگشت قطعنامه‌ها اعلام کردند، این موضوع خیلی وضعیت روشن‌تری دارد. سازمان شانگهای تحت تسلط غرب و آمریکا نیست و چندین سال است که حتی با عضویت ناظر آمریکا مخالفت کرده است.
