کمال ابراهیمی کاوری، کارشناس ارشد مناطق آزاد تجاری و اقتصادی، نگاهی عمیق به ظرفیت‌های پنهان و آشکار معاهده ۲۵ ساله ایران و چین انداخته است. این توافق، که فراتر از یک سند سیاسی، نقشه راه اقتصادی و زیربنایی قدرتمندی را ترسیم می‌کند، فرصتی بی‌نظیر برای دگرگونی مناطق آزاد و بنادر کشور در عرصه تجارت جهانی فراهم آورده است.
ابراهیمی کاوری معتقد است که این معاهده می‌تواند ایران را به حلقه حیاتی در زنجیره جهانی تجارت تبدیل کند. او با اشاره به رشد چشمگیر بنادر چین، امکان انتقال فناوری‌های نوین در مدیریت بنادر، لجستیک و زنجیره‌های تأمین را برای بنادر استراتژیک ایران همچون شهید رجایی، چابهار، خرمشهر و آبادان، حیاتی می‌داند. این همکاری می‌تواند ایران را به پل ارتباطی شرق و غرب تبدیل کرده و ترانزیت کالا را متحول سازد.
این کارشناس، مناطق آزاد کشور از جمله اروند، کیش، قشم و چابهار را دارای ظرفیت بالایی برای جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) می‌داند. همکاری با شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران چینی می‌تواند این مناطق را به پایگاه‌های تولید، مونتاژ و صادرات مجدد تبدیل کند. توسعه زیرساخت‌های پشتیبانی مانند بنادر خشک و سردخانه‌ها، توان رقابتی این مناطق را در تجارت جهانی افزایش خواهد داد.
تقویت مراودات تجاری با چین از طریق توسعه بنادر و مسیرهای دریایی مستقیم، می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش داده و سرعت جابجایی کالا را افزایش دهد. علاوه بر این، این توافق فرصتی برای هم‌افزایی در زمینه آموزش، پژوهش و انتقال دانش در حوزه‌های مهندسی دریایی، مدیریت بنادر و فناوری‌های هوشمند لجستیکی فراهم می‌کند. با این حال، تحقق این اهداف نیازمند مدیریت هوشمندانه، برنامه‌ریزی دقیق و پرهیز از وابستگی بیش از حد به یک کشور است.
