خبرگزاری مهر، گروه استانها: شهید محمود کاوه، فرمانده جوان و پرافتخار تیپ ویژه شهدا، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های دوران دفاع مقدس است که در سن تنها ۲۵ سالگی در عملیات کربلای ۲ به شهادت رسید. او با شجاعت، تدبیر و اخلاص، مسیر کوتاه زندگی خود را در خدمت به امنیت و آزادی میهن گذراند.
تولد او در خرداد ۱۳۴۰ در مشهد، نقطه آغاز مسیری شد که از محله‌های ساده شهر تا ارتفاعات صعب‌العبور غرب کشور امتداد یافت. کاوه از همان نوجوانی روحیه‌ای مقاوم و مسئولیت‌پذیر داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با پیوستن به سپاه پاسداران، گام در مسیر مجاهدت گذاشت.
آموزش‌های حرفه‌ای نظامی، مأموریت‌های حساس حفاظتی، و روحیه‌ای بی‌پروا در میدان نبرد، او را به یکی از چهره‌های محبوب و مؤثر در میان همرزمانش بدل کرد. صدوقی، نویسنده کتاب «حماسه کاوه»، در گفتگو با مهر، از همان سال‌های آغازین فعالیت شهید تا فرماندهی یک تیپ زبده سخن می‌گوید.
فرماندهی تیپ ویژه شهدا، مسئولیتی خطیر بود که به دلیل مهارت رزمی، مدیریت نیروهای متنوع قومی و توان طراحی عملیات‌های پیچیده، به کاوه سپرده شد؛ مسئولیتی که او با ایثار و تعهد، حتی در شرایط مجروحیت، به بهترین شکل به انجام رساند.
مرور زندگی شهید کاوه، تنها بازخوانی یک زندگی‌نامه نیست، بلکه روایتی است از اراده‌ای فولادین، که با ایمان و عشق به میهن، امنیت امروز بخشی از مرزهای ایران را رقم زد.
روایت حمیدرضا صدوقی از زندگی، مجاهدت‌ها و شهادت فرمانده جاودانه، شهید محمود کاوه
حمیدرضا صدوقی، نویسنده کتاب «حماسه کاوه» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آغاز زندگی و ورود شهید کاوه به سپاه اظهار کرد: شهید محمود کاوه که متولد اول خرداد ۱۳۴۰ در مشهد بود، در منطقه عمومی پیرانشهر ایران و بر اثر اصابت ترکش در یک و نیم بامداد ۱۱ شهریور ۱۳۶۵، در سن دقیق ۲۵ سال و سه ماه و ده روز به شهادت رسید. او متأهل و دارای یک دختر به نام زهرا بود که هنگام شهادت پدرش حدود دو سال سن داشت.
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» افزود: کاوه در سال ۱۳۵۸ به عنوان یک پاسدار ساده وارد سپاه مشهد شد و ابتدا در ساختمان راه‌آهن نگهبانی می‌داد. به‌سرعت استعداد ذاتی او شناسایی شد و به پادگان آموزش سپاه منتقل شد تا به عنوان مربی فعالیت کند. برگزیده شدن او به همراه چند پاسدار دیگر برای گذراندن دوره نه‌ماهه چریکی در تهران اتفاق بسیار مهمی بود که به دلیل ویژگی‌های برجسته شخصیتی و توانمندی‌هایش رقم خورد.
وی ادامه داد: پس از اتمام دوره چریکی، کاوه مجدداً به مشهد بازگشت و مدتی مربی آموزش بود تا اینکه همراه تیمی از پاسداران خراسان به تهران اعزام شد تا مسئولیت بخشی از حفاظت بیت امام خمینی (ره) در جماران را برعهده بگیرد. فرماندهی نیروهای خراسانی در این مأموریت با شهید کاوه بود.
به گفته صدوقی، شروع جنگ تحمیلی موجب اعزام او به جبهه جنوب شد، اما پس از مدتی کوتاه به کردستان بازگشت و به عنوان فرمانده گروهان اسکورت فعالیت کرد؛ گروهی که مأمور حفاظت ستون‌های نظامی در برابر کمین ضدانقلاب بودند.
صعود به فرماندهی تیپ ویژه شهدا
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» خاطرنشان کرد: شهید کاوه خیلی سریع از فرماندهی گروهان اسکورت به مسئول عملیات تیپ ویژه شهدا ارتقا یافت. پس از شهادت فرماندهانی چون محمد بروجردی، ناصر کاظمی و گنجی‌زاده، فرماندهی این تیپ مهم به کاوه سپرده شد. او با بهره‌گیری از نیروهای متعدد و از همه قومیت‌ها، عملیات‌های متعددی علیه ضدانقلاب و رژیم بعث عراق انجام داد. آخرین عملیاتش، «کربلای ۲»، صحنه شهادتش بود.
وی درباره لحظه شهادت این فرمانده گفت: ساعت یک و نیم بامداد دهم شهریور ۱۳۶۵، در حالی که جلودار نیروها بود، ترکش خمپاره به همان نقطه‌ای از بدنش اصابت کرد که سه ماه قبل نیز مجروح شده بود و بلافاصله به شهادت رسید.
این پژوهشگر حوزه دفاع مقدس درباره ویژگی‌های شخصیتی و مجاهدت‌های شهید کاوه افزود: شهید کاوه همه مراحل رشد را پله به پله و بدون توصیه یا سفارش طی کرد. او در شرایط کمبود نیروی انسانی، تجهیزات و امکانات، به‌ویژه در کردستان، ایستادگی کرد و هیچ‌گاه میدان نبرد را ترک نکرد، جز برای مجروحیت یا جلسات کاری.
به گفته وی ضمن یادآوری فداکاری‌های خانم فاطمه عمادالاسلامی همسر شهید کاوه، اظهار کرد: شهید کاوه حتی در دوران ازدواج، کل زمان حضورش در کنار خانواده کمتر از صد روز بود. او مجاهدت در جبهه را از همه چیز مهم‌تر می‌دانست. در مواردی حتی ساعات کوتاه ماندن در خانه را به دلیل ضرورت‌های جبهه ترک می‌کرد و بی‌درنگ راهی مناطق عملیاتی می‌شد.
صدوقی با اشاره به حضور نیروهای کرد، ترک، لر و عرب در تیپ ویژه شهدا درباره مدیریت نیروهای متنوع و ایجاد همبستگی توسط فرماندهی شهید کاوه، خاطرنشان کرد: نگه‌داشتن و هدایت این تعداد جوان پرانرژی با فرهنگ‌ها و لهجه‌های مختلف توسط یک فرمانده ۲۴ یا ۲۵ ساله، نشانه نبوغ و توانمندی کاوه است. او الگوی عمل بود؛ جلودار می‌ماند و با بدن خسته و مجروح باز هم در میدان می‌جنگید.
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» افزود: امنیت آذربایجان غربی و کردستان، مدیون فداکاری‌های شهید کاوه است. بسیاری از نیروهای تربیت‌شده‌اش اکنون در جایگاه‌های مهم از مرزهای شرقی کشور دفاع می‌کنند. رهبر معظم انقلاب نیز او را جوانی برجسته در توجه، تربیت، ادب، ذکر و شهادت‌طلبی معرفی کرده‌اند.
شهید کاوه با نگاه الهی خود جرقه‌هایی از پیروزی را نوید می‌داد
همچنین سرلشکر پاسدار مصطفی ایزدی، معاون امور راهبردی ستاد کل نیروهای مسلح در مراسم بزرگداشت سرلشکر شهید محمود کاوه، اظهار کرد: شهید کاوه در میدان‌های سخت و در شرایطی که بسیاری از رزمندگان تحت فشار شدید دشمن بودند، همانند پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) که در دشوارترین لحظات هرگز میدان را ترک نکردند، با صلابت ایستاد و پرچم اسلام را برافراشته نگاه داشت.
معاون امور راهبردی ستاد کل نیروهای مسلح افزود: در مقاطع مختلف دفاع مقدس، وقتی خنده و امید در میان نیروها زنده می‌شد، شهید کاوه با نگاه الهی خود جرقه‌هایی از پیروزی را نوید می‌داد و این روحیه را به دیگران منتقل می‌کرد. او به خوبی می‌دانست که ارزش‌ها و سرمایه وجودی انسان در ایستادگی و ایمان معنا پیدا می‌کند، نه در وابستگی به دنیا.
وی گفت: ایشان در کنار فرماندهانی چون شهید محمد بروجردی و دیگر سرداران بزرگ اسلام، مسیر تعالی را طی کرد و در ۲۵ سالگی با وجود جوانی، به قله‌های ایمان، اخلاص و شهادت رسید. بعد از شهادت شهید زنجانی، شهید کاوه نیز در همان مسیر قدم گذاشت و شهادت را انتخاب کرد.
ایزدی تأکید کرد: شهید کاوه فرمانده‌ای سلحشور بود که در عملیات‌های ویژه با شجاعت تمام در صف مقدم می‌ایستاد. او با وجود لباس ساده و بی‌ادعا، در سخت‌ترین شرایط کردستان و مناطق عملیاتی غرب کشور، نیروهای مردمی و رزمندگان اسلام را هدایت کرد و امنیت و آرامش را به منطقه بازگرداند.
شهید کاوه تنها یک فرمانده جنگ نبود، بلکه رهبر و معلمی بود که نیروهایش را با انگیزه، همبستگی و روحیه ایثار به میدان می‌برد و هیچ‌گاه خود را عقب‌تر از خط مقدم نمی‌دید.
زندگی مشترک کوتاه او با همسرش، نشان از گذشت و صبر خانواده شهدا دارد؛ همسری که کمتر از صد روز فرصت داشت کنار این مرد بزرگ باشد و سهمش از زندگی، دل‌تنگی همیشگی بود.
امنیت پایدار امروز در آذربایجان غربی و کردستان، بخشی از ثمره مجاهدت‌های شهید کاوه است؛ دستاوردی که با گذر سال‌ها همچنان در جغرافیای ایران و تاریخ امنیت کشور دیده می‌شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی، در وصف این شهید بزرگوار، او را جوانی با ادب، تربیت‌شده و شهادت‌طلب معرفی کردند؛ ویژگی‌هایی که هم بُعد معنوی شخصیت کاوه را برجسته می‌کند و هم جایگاه او را در میان فرماندهان هم‌دوره‌اش متمایز می‌سازد.
امروز، یاد و نام شهید کاوه، چراغی است برای نسل‌های جدید پاسداران و مردمان این سرزمین که بدانند امنیت و عزت ایران، میراث خون مردانی است که همچون او بی‌هیچ تردیدی خود را فدای این خاک کردند.
