برترین‌ها: انتشار تصویری از صف صندلی‌ها روی بستر خشکیده زاینده‌رود، واکنش شدید افکار عمومی اصفهان را برانگیخت. عکس‌ها نشان می‌داد که قرار است برنامه فرهنگی «امت ماه» برگزار شود؛ برنامه‌ای چهار شبه با حضور چهره‌های مطرحی چون عمو پورنگ، محمد علیزاده، محمد اصفهانی و راغب، که توسط میراث فرهنگی، اتاق بازرگانی و شهرداری اصفهان سازماندهی شده است. برای بسیاری از شهروندان، دیدن صندلی‌ها بر رودخانه‌ای که سال‌ها نماد زندگی و هویت اصفهان بود، شبیه نشستن بر پیکر یک خاطره جمعی و یادآور حس فقدان است.
زاینده‌رود روزگاری محل گردش، شادی و عکس گرفتن گردشگران بود، حتی مثلا سریال قصه‌های مجید را با زاینده‌رود به خاطر می.آوریم و حتی فیلم عزیز گاوخونی را و یا بسیاری دیگر از خاطرات سفرها و آثار سینمایی را. اما خشکی مداوم رودخانه آن را به نماد بحران آب و تهدیدی برای روان جمعی تبدیل کرده است. انگار بخشی از خاطرات همه ما خشک شده، انگار آن رکاب زدن‌های مجید در آن سریال نوستالژیک دیگر بک‌گراند زنده‌ای ندارد و حالا انتشار تصویر صندلی‌ها، تضاد میان واقعیت تلخ رودخانه و روایت رسمی مدیریت شهری از برنامه را آشکار کرد و پرسش‌هایی جدی درباره اولویت‌ها و اقدامات مسئولان مطرح نمود.
کاربران شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های تندی نشان دادند؛ برخی نوشتند «انگار روی جنازه‌ای جشن گرفته می‌شود» و برخی دیگر این اقدام را نشانه بی‌توجهی مسئولان دانستند. به هر حال شاید زاینده‌رود دیگر صرفاً یک مسئله زیست‌محیطی نیست و هر اقدام مرتبط با آن، بار اجتماعی و سیاسی سنگینی دارد. همین می‌شود که حتی برخی فکر می‌کنند حضور هر سلبریتی در برنامه «امت ماه» نوعی بی‌اعتنایی فرهنگی و خیانت به هویت اصفهان است!
امین اعرابی، یکی از برگزارکنندگان، در واکنشی توضیح داده که هدف «امت ماه» جلب توجه عمومی به احیای زاینده‌رود است و این برنامه با ترکیب موسیقی، هنر و حضور چهره‌های محبوب، تلاش دارد نگاه‌ها را به بحران رودخانه معطوف کند. با این حال، بسیاری شهروندان معتقدند هیچ جشن و برنامه‌ای نمی‌تواند جای جریان طبیعی آب و خاطرات جمعی مرتبط با رودخانه را پر کند.
پس از موج واکنش‌ها، ظاهرا محل برگزاری برنامه تغییر کرده و صندلی‌ها از بستر خشک رودخانه جمع‌آوری شده(البته هنوز تصویر موثقی در این‌باره منتشر نشده). به هر حال برگزاری «امت ماه» در بستر خشکی زاینده‌رود به نمادی از تضاد تبدیل شده و دوقطبی ساخته؛ مگر این که آسمان قهرش را با ما تمام کند، وگرنه که...
