خبرگزاری مهر - گروه استانها: حجت‌الاسلام والمسلمین علی علیدوست از روحانیون حوزه علمیه قم و از آزادگان سرافراز دفاع مقدس، که در میان آزادگان به نام «علی قزوینی» شناخته می‌شود، بخشی از خاطرات خود از روزهای پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا دوران اسارت در جبهه‌های غرب کشور را بازگو کرد.
وی متولد سال ۱۳۴۰ در بخش ضیاآباد تاکستان قزوین است و تا پانزده‌سالگی در روستای محل تولدش زندگی کرده است و می‌گوید: تحصیلاتم از مکتب آغاز شد و با حضور سپاه دانش ادامه یافت و سال ۱۳۵۳ به تصمیم پدرم وارد حوزه علمیه شدم و در مدرسه ابراهیمیه قزوین به تحصیل پرداختم.
علیدوست ادامه می‌دهد: سال ۱۳۵۵ به همراه خانواده به تهران آمدیم و در مدرسه حجت به تحصیل مشغول شدم و هم‌زمان با شهادت مرحوم حاج‌آقا مصطفی خمینی، نسل ما که حوادث سال ۱۳۴۱ را درک نکرده بود، نخستین‌بار به جریان‌های سیاسی انقلاب وارد شد و پس از آن در راهپیمایی‌ها، پخش اعلامیه‌ها و تظاهرات شرکت کردم.
وی با اشاره به ورودش به حوزه علمیه قم پس از پیروزی انقلاب اسلامی یادآور شد، سال ۱۳۵۸ به مدرسه امام صادق (ع) رفتم و مشغول درس و بحث شدم و نخستین تجربه تبلیغی‌ام نیز در ماه رمضان سال ۱۳۵۹ بود که به یکی از روستاهای ساوه اعزام شدم.
این آزاده دفاع مقدس درباره حضور در جبهه‌های غرب کشور و نحوه اسارت خود توضیح می‌دهد، در قصر شیرین شرایط سختی داشتیم و فرماندهان احساس می‌کردند که در حال محاصره هستیم و امکانات ما محدود به چند خمپاره و ژ ۳ بود و فرمانده گردان تصمیم به جابه‌جایی گرفت تا بتوانیم در موقعیتی مناسب‌تر دفاع کنیم، اما در مسیر، نیروهای بعثی منطقه را به‌طور کامل اشغال کرده بودند و هنگامی که از یک تپه پایین آمدیم، فرمانده تصور کرد آنان نیروهای خودی‌اند، اما با نزدیک‌تر شدن متوجه شدیم عراقی‌ها هستند و همان‌جا به اسارت درآمدیم.
وی در ادامه با بیان اینکه مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی‌اکبر ابوترابی‌فرد در دوران اسارت با منش اخلاقی و روحیه مردمی خود به الگوی مقاومت و پایداری تبدیل شد، گفت: محبوبیت ایشان ناشی از تواضع، مردم‌داری و نگاه انسانی به همه افراد بود، نگاهی که باعث شد در میان اسرا به «سید آزادگان» شهرت یابد.
وی با اشاره به سابقه خانوادگی مرحوم ابوترابی افزود: ایشان در خانه علم و فضیلت پرورش یافت و پدر و پدربزرگانشان از عالمان برجسته بودند و پدر وی از شاگردان برجسته آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) به شمار می‌رفت و مادر ایشان نیز بانویی مؤمنه و پرهیزگار بود.
حجت الاسلام علیدوست ادامه داد: مرحوم ابوترابی از آغاز نهضت امام خمینی (ره) در کنار ایشان حضور داشت و چه در سال‌های حضور امام در قم و چه در دوران تبعید به نجف، حجت الاسلام ابوترابی همواره همراهی و حمایت می‌کرد.
وی افزود: حجت الاسلام ابوترابی به دستور امام راحل، مأموریت یافت پیام‌های ایشان را به حجاج در مکه برساند و در سال ۱۳۵۵، بیانیه‌ای را از نجف به ایران آورد که به دلیل نفوذ عوامل رژیم بعث در نجف، این اقدام لو رفت و او در مرز خسروی بازداشت و مستقیم روانه زندان شد.
وی ادامه داد: مرحوم ابوترابی پس از آزادی از زندان با شهید اندرزگو ارتباط گرفت و روز شهادت اندرزگو نیز قرار ملاقات داشتند اما با توصیه وی به قزوین رفت و از آن واقعه جان سالم به در برد.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: پس از پیروزی انقلاب، ابوترابی مسئولیت‌هایی در قزوین داشت و با دفتر امام نیز ارتباط مستمر برقرار می‌کرد و با آغاز جنگ تحمیلی، پس از استفتاء از امام خمینی (ره)، مسئولیت‌های شهری را کنار گذاشت و راهی جبهه‌ها شد.
حجت الاسلام علیدوست ادامه داد: مرحوم ابوترابی در این دوران با شهید چمران آشنا شد و در عملیات جنگ‌های نامنظم حضور یافت، اما تنها پس از سه ماه به اسارت نیروهای بعثی درآمد.
علیدوست اظهار کرد: مرحوم ابوترابی پس از اسارت، ۱۱ ماه در استخبارات عراق تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفت و سپس به اردوگاه الانبار منتقل شد.
حساسیت بعثی‌ها نسبت به مرحوم ابوترابی بسیار بالا بود
وی با بیان اینکه حساسیت بعثی‌ها نسبت به مرحوم ابوترابی بسیار بالا بود افزود: مرحوم ابوترابی در تمامی ۱۱ اردوگاهی که حضور یافت، همواره به دلیل تأثیرگذاری معنوی و فرهنگی‌اش تبعید می‌شد و وقتی قرار بر تنبیه جمعی بود، اسرا به صورت گروهی کتک می‌خوردند اما او را جداگانه و به شکل انفرادی مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند، زیرا می‌ترسیدند مبادا با نفوذ معنوی خود اسرا را شست‌وشوی مغزی دهد.
این آزاده دفاع مقدس با تشریح فعالیت‌های فرهنگی سید آزادگان در اردوگاه‌های عراق گفت: مرحوم ابوترابی در هر اتاق مسئولانی برای خدمت‌رسانی، دعا و سرود تعیین می‌کرد و همه این مسئولان به صورت غیرمستقیم با او مرتبط بودند.
وی گفت: سخنان حجت الاسلام ابوترابی به‌صورت شبکه‌ای در میان اسرا منتقل می‌شد و حتی اگر امکان ارتباط مستقیم نبود، در هنگام صرف غذا پیام‌ها و سخنانش به دست دیگران می‌رسید.
وی اضافه کرد: در ماه مبارک رمضان برنامه‌ای به نام «پیام قرآن» اجرا می‌کرد و هر روز توضیحاتی درباره آیات قرآن کریم برای اسرا ارائه می‌شد و سخنرانی‌های او غالباً از طریق رابطین منتقل می‌شد تا همگان در جریان رهنمودهای اخلاقی و اعتقادی قرار گیرند.
محبوبیت مرحوم ابوترابی ناشی از شخصیت متواضع، مردمی و انسان‌دوست او بود
حجت الاسلام علیدوست تأکید کرد: محبوبیت مرحوم ابوترابی ناشی از شخصیت متواضع، مردمی و انسان‌دوست او بود و این آزاده سرافراز هیچ مرزی میان انسان‌ها قائل نمی‌شد و می‌گفت، انسان مخلوق خداست و اگر اشتباه کند باید با خدای خود روبه‌رو شود.
وی اضافه کرد: مرحوم ابوترابی مادری داشته که با عشق به امام حسین (ع) او را پرورش داده است و چنین نگاه بلند و اخلاقی سبب شد که در اردوگاه‌های اسارت، به‌حق «سید آزادگان» لقب بگیرد.
سید آزادگان چشمه‌ای از مهر الهی در تاریک‌ترین روزهای اسارت بود
حجت‌الاسلام علیدوست، گفت: تلاش بی‌وقفه آن مرحوم برای اعتلای کلمه توحید و خدمت به همنوعان، از او یاد و نامی ماندگار در تاریخ بر جای گذاشته است.
وی افزود: اخلاق نیکو، تواضع مثال‌زدنی و همت کم‌نظیر آن بزرگوار در یاری اسیران دربند رژیم بعث، ابوترابی را به الگویی تمام‌عیار برای آزادگان و رادمردان عرصه مقاومت بدل کرد.
وی‌بیان کرد: امروز وظیفه ماست که نام و سیره او را زنده نگه داریم و این مهم جز با عمل به اخلاق و مسیری که او پیمود، امکان‌پذیر نیست.
این استاد حوزه با اشاره به نقش معنوی و هدایت‌گر مرحوم ابوترابی در اردوگاه‌های عراق تصریح کرد: خدای متعال در سخت‌ترین شرایط، بنده‌ای صالح را برای یاری اسرا به میان ما فرستاد و همان‌گونه که حضرت یوسف (ع) در زندان منشأ هدایت بود، سید آزادگان نیز در اردوگاه‌های بعثی نقشی مشابه ایفا کرد.
علیدوست عنوان کرد: مرحوم ابوترابی زندان را محلی برای عبادت و خدمت می‌دانست و حتی در سلول انفرادی، شب و روز به نماز و سجده مشغول بود، به گونه‌ای که یکی از مأموران بعثی با تعجب پرسید، مگر ایرانی‌ها مجوس نیستند؟ چرا این‌قدر نماز می‌خوانی؟ و مرحوم ابوترابی در پاسخ گفت: اگر من مجوسم، ایرانی‌ها هم مجوسند اما به‌راستی، مجوس نماز می‌خوانند؟
عبادت بی‌وقفه و مهرورزی فراگیر مرحوم ابوترابی
علیدوست با اشاره به حالات عبادی مرحوم ابوترابی اظهار کرد: او گاه ساعت‌ها در سجده می‌ماند، به حدی که همراهانش تصور می‌کردند به خواب رفته است و وقتی یکی از اسرا قصد داشت پتو بر روی او بیندازد، در همان حال زمزمه می‌کرد، آقاجان بیدارم.
وی افزود: در جمع اسرا همواره آماده خدمت بود، پاشنه کفش‌هایش را بالا می‌کشید و بدون خستگی شبانه‌روز به یاری دیگران می‌پرداخت و برای او ضعیف‌ترین و محروم‌ترین اسیران، عزیزترین افراد بودند و هیچ تفاوتی میان افراد قائل نمی‌شد.
به گفته این آزاده دفاع مقدس، سید آزادگان دلخوشی خود را در هم‌نشینی با اسرا، قدم‌زدن و هم‌سخنی با آنان و کاستن از آلامشان می‌دید.
علیدوست ادامه داد: مرحوم ابوترابی در حقیقت چشمه‌ای کوچک از مهر و محبت بی‌کران خدا بود که در تاریک‌ترین روزهای اسارت، بر همگان می‌جوشید و دست نوازش او همه را دربر می‌گرفت و محبت بی‌دریغش در دل‌های اسیران کورسوی امید می‌افروخت.
این استاد حوزه در پایان خاطرنشان کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی سید آزادگان را «ابر فیاض الهی در کویر اسارت» نامیدند، حقیقتی که آزادگان آن را به چشم دیدند و امروز بیش از هر زمان جای خالی او احساس می‌شود؛ شخصیتی که با مهر و نصایحش، ما را به خدمت به همنوعان، پرهیز از بداخلاقی‌ها و تبعیت از رهبر معظم انقلاب فرا می‌خواند.
سید آزادگان با اخلاق خود جاسوس بعثی را به نیرویی وفادار تبدیل کرد
حجت الاسلام علیدوست، با اشاره به منش اخلاقی مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی‌اکبر ابوترابی‌فرد در اردوگاه‌های رژیم بعث عراق گفت: سید آزادگان با برخوردی سرشار از عطوفت و اخلاق، حتی فردی را که آشکارا در اسارتگاه جاسوسی می‌کرد، به انسانی وفادار و همراه بدل ساخت.
وی با یادآوری خاطره‌ای از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۶۱ افزود: در اردوگاه، فردی وجود داشت که علناً جاسوسی می‌کرد و در بین بچه‌ها به لقب زشتی شهرت یافت که مرحوم ابوترابی وقتی از این موضوع مطلع شد، بچه‌ها را از استفاده آن لقب نهی کرد و گفت: به جای آن، او را آقا صدا بزنید و همین تغییر در نگاه و ادبیات آغاز تحولی بزرگ در رفتار آن فرد شد.
علیدوست ادامه داد: حاج آقا ابوترابی با آن فرد جلسات طولانی گفت‌وگو داشت و با روی خوش و احترام با او برخورد می‌کرد و به تدریج، همین فردی که روزی جاسوس محسوب می‌شد، چنان متحول شد که روز عید سعید فطر به میان اسرا آمد، با بچه‌های مذهبی دست داد و حتی با آنان روبوسی کرد.
وی تصریح کرد: این تغییر رفتار تنها به همین حد محدود نشد و در یکی از روزها، این فرد در یکی از اتاق‌ها صلوات فرستاد و گفت: جهت سلامتی امام خمینی (ره) صلوات در همان لحظه سرباز بعثی وارد شد و با تعجب پرسید: تو هم شعار می‌دهی؟ سپس او را با خود به مقر برد و با وجود این اتفاق، وفاداری آن شخص تا پایان اسارت ادامه یافت.
این استاد حوزه با تأکید بر نقش اخلاقی و تربیتی مرحوم ابوترابی در اردوگاه‌های عراق اظهار کرد: سید آزادگان با منش متواضعانه و رویکرد انسانی خود نشان داد که حتی در سخت‌ترین شرایط نیز می‌توان با محبت و احترام، دل‌ها را جذب کرد و همین رویکرد بود که بدترین شرایط اسارت را به مدرسه‌ای برای ایمان، ایثار و تحول درونی تبدیل کرد.
