به گزارش بهداشت نیوز، یکی از ساده‌ترین و در عین حال معتبرترین روش‌ها برای شناسایی چاقی شکمی، اندازه‌گیری دور کمر است. بر اساس شواهد علمی، در جمعیت ایرانی در هر دو جنس زن و مرد، اگر اندازه دور کمر برابر یا بیش از ۹۰ سانتی‌متر باشد، فرد مبتلا به چاقی شکمی محسوب می‌شود.
شایان توجه است که حتی در افرادی که شاخص توده بدنی آنان در محدوده طبیعی قرار دارد، وجود چاقی شکمی می‌تواند آنان را در معرض طیف وسیعی از بیماری‌های متابولیک و غیرمتابولیک قرار دهد.
علت های چاقی شکمی
عوامل متعددی می‌تواند باعث ایجاد چاقی شکمی شود که مهم‌ترین آن‌ها شامل موارد زیر است:
مصرف کالری بیش از نیاز
کم‌تحرکی
اختلالات هورمونی
استرس و کم‌خوابی
عوامل ژنتیکی
پیامدهای چاقی شکمی
چاقی شکمی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اختلال توزیع چربی بدن، با افزایش خطر بروز بیماری های زیر همراه است:
بیماری‌های قلبی_عروقی
دیابت نوع ۲
سندرم متابولیک
برخی سرطان‌ها مانند سرطان روده بزرگ و پستان
مشکلات کبدی مانند کبد چرب غیرالکلی
راه‌های کنترل و کاهش چاقی شکمی
برای کنترل چاقی شکمی، لازم است رویکردی چندجانبه شامل تغذیه سالم، فعالیت بدنی، مدیریت استرس و اصلاح سبک زندگی به کار گرفته شود که در زیر به برخی از این توصیه‌ها برای کنترل چاقی شکمی پرداخته می‌شود:
پرهیز از مصرف قند، نوشیدنی‌های شیرین و مواد غذایی حاوی قند افزوده: مواد غذایی سرشار از قند افزوده منجر به تجمع چربی در ناحیه شکم می شود
افزایش دریافت فیبر: بهترین منابع فیبر در غذای روزانه غذاهای گیاهی مانند میوه و سبزی، حبوبات و غلات کامل است.
مصرف پروتئین کافی در غذای روزانه: مصرف کافی پروتئین باعث کاهش اشتها، افزایش احساس سیری و بالابردن سوخت و ساز بدن می‌شود.
کاهش مصرف غذاهای پرچرب، سرخ کردنی و مصرف متعادل چربی‌های سالم مانند روغن زیتون و مغزها.
پرهیز از حذف صبحانه از برنامه غذایی روزانه
انجام ورزش های هوازی منظم با شدت متوسط و به مدت حداقل 150 دقیقه در هفته
نتیجه‌گیری
چاقی شکمی نه‌تنها یک مشکل ظاهری بلکه یک تهدید جدی برای سلامت بدن است. کنترل این نوع چاقی نیازمند تغییرات پایدار در سبک زندگی است، نه راه‌حل‌های کوتاه‌مدت و موقتی. با رعایت اصول تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم، مدیریت استرس و پایش مستمر، می‌توان به‌طور مؤثر با چاقی شکمی مقابله کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
