تیم ملی در مقابل تاجیکستان با یک نمایش ضعیف و سرشار از انتقاد، برتری دو بر صفر را با مساوی ۲-۲ عوض کرد و اگرچه به فینال کافا رسید اما با این نتیجه و نمایش، صدای اعتراض و انتقادات به آسمان بلند شد. کار به جایی رسید که دیگر حامیان امیر قلعه نویی هم نمی‌توانستند از او دفاع کنند.
در مورد جزئیات این بازی زیاد صحبت شده اما کمتر کسی به سراغ حرف‌های بعد از مسابقه رفته است. حرف‌هایی که تجربه تاریخی نشان داده از خود مسابقه مهمتر و ریشه این نتیجه و نمایش را باید در لابلای همین حرف‌ها جستجو کرد!
دیدیم که امیر قلعه نویی در کنفرانس بعد بازی گفت: «بزرگترها اشتباهاتی داشتند» او که در پایان بازی با هندوستان از اشتباهات خودش حرف زده بود، در این بازی با گفتن همین یک جمله همه نگاه‌ها را به سمت بازیکنان هدایت کرد!
اما از آن طرف مهدی طارمی -بازیکن بزرگی که همه از جایگاه او در تیم ملی خبر دارند- بعد از این مسابقه حرف بسیار مهمتر دیگری زد. بدون واسطه حرف‌های طارمی را بخوانید؛ «عذرخواهی می‌کنم از همه بینندگان و هواداران تیم ملی. ما بازی را در دست داشتیم ولی از دست مان در رفت؛ این اتفاق قبلا هم جلوی قرقیزستان و کره شمالی برای ما افتاد. اما چیزی نیست که خیلی حاد باشد و نشود حلش کرد.»
به نظر شما این چه اتفاقی است که آنقدر بزرگ و مهم بوده که تمرکز را از بازیکنان تیم ملی گرفته و روی نتیجه و نمایش تیم تاثیر گذاشته؟ اما حاد نیست و می‌توان آن را حل کرد! سوال اینجاست که اصلاً چه کسی باید این مشکل را حل کند؟ چرا قلعه نویی بزرگترها را مقصر می داند و طارمی کنایه دو بازی قبلی را به سرمربی می زند؟
وقتی خود قلعه نویی می‌گوید بزرگترها اشتباهاتی داشتند، چه کسی باید مانع اشتباهات این بزرگترها می‌شد؟ چه کسی باید در همان شرایط مسابقه ورق را به نفع تیم ملی برمی‌گرداند؟ اگر قرار باشد همه چیز به خود بازیکنان ختم شود، پس کادر فنی چه کاره است؟
ما قبلاً تجربه حاشیه‌های درون رختکن را داشته‌ایم. در بازی معروف با ازبکستان همین طوری برتری دو گله به مساوی ختم شد! بعد آن بازی خداداد از کادرفنی رفت، احسان حاج صفی از دایره انتخابات تیم ملی شد، سردار آزمون دیگر بازوبند نبست و موقعیت مهدی طارمی محکم‌تر از قبل شد! آیا این بار هم دوباره موردی مشابه درون اردو رخ داده؟ دیر یا زود حقیقت مشخص خواهد شد!
اینجا را بخوانید: نزدیک بود داستان تاشکند تکرار شود!
