عصر ایران- نوسانات بی‌سابقه نرخ ارز در کره شمالی، زندگی تجار خرده‌پا و مردم عادی را جهنم کرده، اما «دونجوها» با دلارهای خود جشن می‌گیرند. 

 

  به گزارش Daily NK ، تجار خرده‌فروش در بازارهای کره شمالی که با پول محلی (وون کره شمالی) معامله می‌کنند، می‌گویند با افزایش سرسام‌آور نرخ ارزهای خارجی در مقابل ارز داخلی کشور، زندگی طاقت‌فرسا شده است. در همین حال، برخی از شهروندان کره شمالی از این افزایش نرخ بهره برده‌اند که این امر نابرابری اقتصادی را در سراسر کشور عمیق‌تر کرده است.

  بر اساس گفته یک منبع Daily NK در استان پیونگان شمالی، با افت ارزش ارز داخلی کره شمالی، فروشندگان خرده‌پا در بازار که با وون کره شمالی سر و کار دارند، متحمل ضرر مالی مستقیم می‌شوند.

 

  این منبع توضیح داد: تجار کوچک که کالاهای خود را با وون کره شمالی می‌فروشند، حتی با تعدیل قیمت‌ها بر اساس نرخ ارز روز نیز متضرر می‌شوند.

 

   وی افزود: این دسته از افرد اگر هیچ چیزی نفروشند، در آن روز هیچ درآمدی ندارند. زندگی برای افرادی که به بازار وابسته هستند، روز به روز سخت‌تر می‌شود.

 

  با این حال، شوک نوسانات سریع نرخ ارز بر همه به یک اندازه تأثیر نمی‌گذارد. ثروتمندان کره شمالی که به «دونجو» معروف هستند و ثروت‌های هنگفتی به ارز خارجی دارند، عمدتاً تحت تأثیر نرخ‌های ناپایدار قرار نمی‌گیرند. در واقع، افزایش نرخ ارز فرصتی را برای دونجو فراهم می‌کند تا حتی بیشتر ارز خارجی ذخیره کنند.

 

 

  یک مثال بارز از سودجویی دونجوها، کسب‌وکارهای اجاره تجهیزات سنگین است که بسیاری از این افراد در آن نقش دارند.

 

  تقاضا برای ماشین‌آلات سنگین مانند بیل مکانیکی، سال‌هاست که در مناطق استخراج طلا مانند شهرستان‌های اونسان، هیانگسان و کوجانگ قوی مانده است. دونجوهایی که مالک این تجهیزات هستند، سود قابل توجهی از اجاره آن‌ها کسب می‌کنند.

   این منبع گفت: از آنجایی که فقط با داشتن یک بیل مکانیکی می‌توانید ماهانه ۳,۰۰۰ دلار سود ببرید، مردم حسادت خود را ابراز می‌کنند و می‌گویند اگر چنین تجهیزاتی داشتند، شکست‌ناپذیر بودند. این کسب‌وکاری است که حتی در شرایط عادی نیز پول قابل توجهی تولید می‌کند، و افزایش سرسام‌آور نرخ ارز، دونجوها بیشتر خوشحال هستند.

   بنابراین، افزایش نرخ ارز نه تنها باعث بی‌ثباتی قیمت‌ها می‌شود، بلکه قطب‌بندی اقتصادی کره شمالی را به صورت ساختاری تثبیت می‌کند.

 

  افراد طبقه کارگر که معاش خود را با پول محلی تأمین می‌کنند، ناگزیر با ضرر مواجه می‌شوند، در حالی که دونجوهایی که سرمایه خود را به ارز خارجی انباشته‌اند، به افزایش ذخایر ارز خارجی خود ادامه می‌دهند و شکاف اقتصادی را عمیق‌تر می‌کنند.

  کره‌ای‌های شمالی عادی این واقعیت را چنین توصیف می‌کنند: قایق‌های بادبانی کوچک در امواج غرق می‌شوند، در حالی که کشتی‌های بزرگ از امواج لذت می‌برند.

 

   این منبع در پایان گفت: در کره شمالی، موضوع نرخ ارز در حال تبدیل شدن به خط جداکننده‌ای بین کسانی است که زنده می‌مانند و کسانی که از پا درمی‌آیند.

 وی اضافه کرد: زندگی فقط برای کسانی ارزش زیستن دارد که قدرت یا سرمایه کافی برای فرار از تأثیر نرخ ارز را دارند، در حالی که اکثریت افراد طبقات پایین - که روزانه در معرض خطرات این نرخ‌ها هستند- با تهدید بقای خود مواجه‌اند.

-------------------------------

*برگردان گزارش از محمد حسن گودرزی