به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از پاون محسن موسوی کارشناس آب و تاسیسات آبی گفت: بحث اصلاح یا تغییر الگوی کشت باید با همکاری دو وزارتخانه جهاد کشاورزی و نیرو انجام شود. وزارت جهاد کشاورزی تصمیم گرفته به شکل انفرادی الگوی کشت و مصرف آب را اصلاح کند و این امر بدون در نظر گرفتن شرایط آبی اعلام شده از سوی وزارت نیرو صحیح نیست.
وی ادامه داد: در هفته های گذشته آقای عیسی بزرگ‌زاده سخنگوی صنعت آب کشور اعلام کرد، میزان آبی که می‌تواند در ۳۱ استان کشور مصرف شود، مشخص و در شورای عالی آب تصویب شده است. ایشان اعلام کردند، برای استان تهران باید کاهش ۴۵ درصدی در مصرف آب متصور شویم. سوال اینجاست که آیا وزارت جهاد کشاوزی که تغییر الگوی کشت را در دستور کار دارد، سیاست‌های ابلاغی وزارت نیرو در ۳۱ استان کشور را مد نظر قرار داده است؟ اصلاح الگوی کشت باید در هماهنگی با وزارت نیرو باشد.
موسوی ضمن تاکید بر لزوم هماهنگی اجرایی در عملکرد دستگاه‌ها برای مدیریت آب کشاورزی، گفت: در مصداق کاشت نیشکر در خوزستان، باید دید وزارت نیرو چه میزان آبی را برای این استان در نظر گرفته و خوزستان بر همان مبنا کشت خود را تنظیم کند. در اهداف برنامه پنجساله هفتم، کاهش ۱۵ میلیارد متر مکعبی در مصرف آب برنامه‌ریزی کرده‌ایم. برای سند امنیت غذایی نیز در افق ۱۴۱۱ کاهش ۳۰ میلیون متر مکعبی مصرف آب را نظر داریم. به همین سبب وزارت نیرو برنامه کاهش مصرف آب به تفکیک هر استان را در کمیته تخصصی شورای عالی آب مطرح و ابلاغ کرده است. بر این اساس اصلاح الگوی کشت در محصولات غیرآب‌بر، کم‌آب‌بر یا آب‌بر باید با هماهنگی وزارت نیرو انجام شود، اما اقدام دستگاه‌ها به شکل انفرادی و جزیره‌ای به نتیجه نخواهد رسید.
گزارش حاضر نشان می‌دهد که بحران آب در کشور، به‌ویژه در نتیجه خشکسالی‌های مداوم و برداشت بی‌رویه از منابع زیرزمینی، به مرحله‌ای جدی و نگران‌کننده رسیده است. بخش کشاورزی که بیشترین سهم مصرف آب را دارد، با الگو‌های کشت نامناسب و تمرکز بر محصولات آب‌بر در مناطق خشک، این بحران را تشدید کرده است. کارشناسان و مسئولان بر این باورند که اصلاح الگوی کشت امری اجتناب‌ناپذیر و حیاتی است، اما این اقدام تنها در صورتی نتیجه‌بخش خواهد بود که در هماهنگی کامل میان وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی انجام شود. به عبارت دیگر، مدیریت مصرف آب و برنامه‌ریزی دقیق متناسب با ظرفیت منابع آبی هر استان، شرط لازم برای پایداری کشاورزی و حفظ امنیت غذایی کشور در سال‌های آینده است.
