عبدالجواد موسوی در خبرآنلاین نوشت: دوستی دارم که به سیاست علاقه‌مند است اما سیاست‌ورزِ حرفه‌ای نیست. می‌گفت: «هر وقت به کانال‌ها و سایت‌های خبری-تحلیلی دوستان مدعی ارزشمداری سر می‌زنم گمان می‌کنم همه مصیبت‌های این مملکت زیر سر سه چهار نفر بیشتر نیست. سه چهار نفر که عامدانه به این کشور خیانت کرده‌اند و هم‌چنان مشغول خیانت به کشورند. فقط مانده‌ام حالا که این قدر خیانت این بندگان خدا آشکار است چرا کسی به کارنامه سیاه آنان رسیدگی نمی‌کند؟». 

این پرسش فقط به دوست من محدود نمی‌شود. کم نیستند کسانی در این سرزمین که تحت تأثیر القائات دوستان مدعی ارزشمداری گمانشان بر این است؛ اگر حسن‌روحانی و محمدجوادظریف و علی‌اکبرصالحی همین امشب از روی زمین محو شوند مملکت گلستان می‌شود. البته آن‌هایی که سعی دارند به مخاطبان بحت و بسیطشان چنین القاء کنند قالتاق‌تر از این حرف‌هایند که ندانند ماجرا به همین سادگی‌ها هم که می‌فرمایند نیست. آن‌ها نان این دشنام‌ها را می‌خورند. چرا که نخورند؟ با این کار هم نامی به‌هم می‌زنند و هم نانی. ادای گُنده لات‌ها را هم درمی‌آورند.

به کسانی فحش می‌دهند که می‌دانند هیچ عقوبتی دامنگیرشان نخواهد شد. بر باعث و بانی ریاست جمهوری حسن روحانی لعن می‌فرستند درحالی‌که جرأت ندارند حتی یک بار کلمه «شورای نگهبان» را بر زبان بیاورند. بعضی‌هاشان که زمانی می‌گفتند مخالفت با شورای نگهبان در حکم محاربه با خدا و رسول خداست حالا تصمیم گرفته‌اند تقیه پیشه کنند. تقبل الله. این نان مفت را مدعی ارزشمداری نخورد که بخورد؟ هم فحش می‌دهی بی‌آن‌که بترسی.

هم اتهام می‌زنی بی‌آن‌که کسی از تو دلیل و مدرکی طلب کند. هم خودت را عدالت طلب جا می‌زنی بی‌آن که هزینه‌ای بدهی. هم تمام ناکارآمدی‌های خودت و دوستانت و ایل و تبارت را می‌اندازی به گردن سه چهار نفر. نان از این سهل‌تر و حلال‌تر کسی در عمرش خورده؟ این از آن نان‌هایی است که اگر نخورده‌ایم دست مردم هم ندیده‌ایم. یعنی دست هر مردمی ندیده‌ایم. نان خاص و کمیابی است خلاصه. 

اگر هنوز انصاف و وجدانی در کار هست و گوشی برای شنیدن، پیشنهادی دارم. بزرگان و زعمایی که کاری از دستشان برمی‌آید برای پایان دادن به این خیمه شب بازی مهوع، تمهیدی بیندیشند. کار سختی نیست. هم آقای روحانی و هم آقای زنگنه تا به امروز صراحتا به مخالفان و اتهام زنندگانشان پیشنهاد مناظره داده‌اند. مناظره زنده تلویزیونی. مردم برخلاف اوایل انقلاب ولی نعمت فرادستان که نیستند اما دست کم قاضی منصفی که می‌توانند باشند. بعید می‌دانم که آقایان ظریف و صالحی هم با مناظره تلویزیونی مخالف باشند.

یک بار برای همیشه بساط این حرف‌های یک طرفه را روشن کنید. اصلا شاید حق با همین اتهام زنندگان باشد. مگر آن‌هایی که بی‌پروا دشنام می‌دهند و این چند نفر را خائن خطاب می‌کنند از خودشان مطمئن نیستند؟ شاید هم بزرگان و زعما به قول آقای جلیلی معتقدند که جای متهم در دادگاه است و نه تلویزیون.

خیلی خُب، تلویزیون هم ارزانی خودتان و بینندگان پُرشمارتان. حداقل به جای فحش و یقه جر دادن و رگ گردن کلفت کردن و کف بر لب آوردن، مثل آدمیزاد بروید شکایت کنید و این بندگان خدا را پای میز دادگاه بکشانید تا آن‌ها هم بتوانند حرف‌هایشان را بزنند. تا آن موقع هم لطف کنید این قدر عربده نکشید و آلودگی صوتی ایجاد نکنید.