به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما از کاراکاس، حضور گسترده آمریکا در کارائیب و اعزام ناوها، هواپیما‌ها و زیردریایی‌ها با شعار تقویت مبارزه با مواد مخدر، منافع و مواضع کشور‌های آمریکای لاتین را به دو دسته تقسیم کرده است: عده‌ای این اقدام را ابزار مقابله با کارتل‌ها می‌دانند و عده‌ای دیگر آن را اقدام فشار و تضعیف مادورو می‌خوانند.
تحلیل‌گرانی، چون جان دی. فیلی، سفیر سابق ایالات متحده در پاناما، در گفت‌و‌گو با روزنامه La Nación عملیات نظامی دولت ترامپ در جنوب منطقه کارائیب با بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر را با هدف اعلام شده «نامتناسب» دانست و نسبت به پیامد‌های ژئوپولیتیکی آن هشدار می‌دهند.
به گفته وی، هرچند این استقرار نظامی می‌تواند برای ارعاب نیکلاس مادورو باشد، اما احتمال مداخله نظامی مستقیم در ونزوئلا اندک است، ناوگان نظامی استقرار یافته آمریکا با وجود قدرت زیاد، قادر به انجام حمله‌ای مشابه عملیات‌های صورت گرفته در پاناما (۱۹۸۹)، عراق (۲۰۰۳) یا افغانستان (۲۰۰۱) نیست. پیروان و منتقدان این طرح در منطقه به همان اندازه تقسیم شده‌اند.
رئیس‌جمهور کلمبیا، گوستاوو پترو، که آشکارا از استراتژی واشنگتن انتقاد کرد و در حساب کاربری X خود نوشت: «اگر تجاوز خشونت‌آمیزی علیه ونزوئلا صورت گیرد، آنچه در سوریه و عراق می‌بینیم، واقعیت کل منطقه کلمبیای بزرگ خواهد بود.»
به موازات آن، پترو دستور استقرار ۲۵۰۰۰ سرباز را در منطقه کاتاتومبو، در مرز با ونزوئلا، برای تقویت مبارزه با قاچاق مواد مخدر با هماهنگی دولت مادورو صادر کرد، اقدامی که مادورو از آن قدردانی کرد. برزیل نیز از فاصله گرفتن از این رویکرد سخن گفت.
اگرچه رئیس‌جمهور لولا داسیلوا از اظهارنظر مستقیم خودداری کرد، وزیر دفاعش دو عملیات مشترک با آمریکا را به دلیل محدودیت‌های بودجه لغو کرد. این تصمیم در کنار تنش‌های اخیر بین لولا و ترامپ و تعرفه‌های جدید آمریکا بر محصولات برزیلی، سطح تنش را در منطقه افزایش داده است.
کارشناسان می‌گویند رویکرد «دیپلماسی چکشی» که از سوی دولت ترامپ دنبال می‌شود همچنان خط مبهمی در منطقه ایجاد کرده است: برای برخی دولت‌ها فرصتی برای تقویت مبارزه با کارتل‌ها و تقویت همبستگی با واشنگتن است، برای برخی دیگر تهدیدی مستقیم برای حاکمیت منطقه و احتمال بی‌ثباتی بلندمدت محسوب می‌شود.
