سال های سال فوتبال آسیای میانه در برابر ما حرفی برای گفتن نداشت و تنها کشوری که هر از چند گاهی می توانست خودی نشان بدهد، ازبکستان بود. اما حالا کار به جایی رسیده که نه فقط دیگر ازبکستان را نمی بریم بلکه سایر کشورهای این منطقه هم برایمان شاخ شده اند!
در لیگ نخبگان آسیا، استقلال و پرسپولیس، از شکست دادن پاختاکور عاجز ماندند و تیم امید ما در دوره قبل توسط همین ازبکستان از راهیابی به مرحله نهایی جام ملتهای آسیا باز ماند.
از نظر داشتن لژیونر در ۵ لیگ اول اروپا، از ژاپن که سالهاست عقب مانده ایم؛ چشم بادامی های شرق آسیا با داشتن ۱۹ بازیکن در ۵ لیگ معتبر اروپایی، فاصله دست نیافتنی با ما دارند اما حالا در این شاخص ازبکستان هم، آژیر خطر را برای ما به صدا در آورده و با حضور عبدالقادر خوسانف در منچستر سیتی از ما جلو زده است.
فراموش نکنیم تا همین فصل گذشته که ما مهدی طارمی را به عنوان آخرین بازمانده لیگ های معتبر اروپایی، در تیم اینتر داشتیم، الدور شومورودف نماینده ازبکها در آس رم بود. در لیگ برتر خودمان هم باشگاهها برای حضور نیم بند لژیونرهای ازبکستان، سر و دست می شکنند و با آنها قرارداد های سنگین می بندند.
همین مسابقات کافا که قرار بود زنگ تفریحی برای تیم ملی باشد حالا طوری شده که کادرفنی تیم ملی، زانوی غم بغل کرده و به این فکر می‌کنند که در صورت شکست از ازبکستان چطور صندلی مربیگری شان را حفظ کنند!
عبدالقادر پوزیده | باشگاه خبرنگاران آزاد
