به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ بازی دیشب آلمان مقابل ایرلند شمالی چیزی فراتر از یک مسابقه مقدماتی جام جهانی بود. مانشافتِ ناگلزمان، هنوز زیر سایه شکست تحقیرآمیز مقابل اسلواکی قرار داشت و نیمه اول را سردرگم و بی‌برنامه پشت سر گذاشت.
به نقل از ورزش سه، خطر از دست دادن امتیاز دوباره مثل سایه‌ای سنگین بر سر آلمان بود؛ اما ورق با ورود بازیکنی افغان‌الاصل برگردانده شد: ندیم امیری.
امیری فقط یک تعویض تاکتیکی نبود. او با ذهنیت آماده و انگیزه بی‌پایانش وارد زمین شد و در دقیقه ۶۹، با غریزه ناب گلزنی، در نقطه‌ای ظاهر شد که باید: تیر دوم. سانتر داوید رائوم، غفلت مدافعان ایرلند و جای‌گیری دقیق امیری، ترکیب شد تا توپ سرنوشت‌ساز درون دروازه بنشیند. گلی که نه تنها نتیجه بازی را تغییر داد، بلکه روح تازه‌ای به تیمی دمید که اعتمادبه‌نفسش در حال فروپاشی بود.
ناگلزمان بعد از بازی گفت: «ندیم همیشه پرانرژی است. خودش را به آب و آتش زد.» این جمله شاید ساده به نظر برسد، اما در واقعیت نشان می‌دهد که مربی آلمان، بیش از هر چیز به کیفیت ذهنی و انگیزه بازیکن افغان‌الاصلش ایمان دارد.
تیم ملی آلمان در آن لحظه، پس از شکست تحقیرآمیز ۰-۲ مقابل اسلواکی، در خطر از دست دادن دومین بازی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ بود. مقابل ایرلند شمالی که حریفی سرسخت بود، آلمان در حمله چندان موفق نبود تا زمانی که امیری وارد زمین شد و روند بازی برگشت. ندیم دقیقاً می‌دانست کجا باید باشد.
اما در ورای این پیروزی ورزشی، داستانی دیگر جریان دارد؛ داستانی که در کابل، مزار، هرات و میان مهاجران افغان در اروپا بازتابی عمیق یافته است.
ندیم امیری فرزند خانواده‌ای است که در دهه ۱۹۸۰ از جنگ افغانستان به آلمان پناه بردند. حالا پسرشان، با پیراهن شماره ۱۰ آلمان، در صحنه‌ای جهانی می‌درخشد. برای بسیاری از افغان‌ها، دیدن او در قامت ناجی مانشافت، چیزی فراتر از فوتبال است: نمادی از امکان تغییر، امید و پیشرفتی که با کار و تلاش به دست می‌آید.
شب گذشته در شبکه‌های اجتماعی افغان‌ها، صدها پیام منتشر شد؛ برخی نوشتند «امیری نشان داد افغان بودن یعنی جنگیدن»، برخی دیگر او را الگویی برای نسل جوان دانستند که در برابر سختی‌ها تسلیم نمی‌شوند.
در واقع گل ندیم امیری، نه‌تنها آلمان را نجات داد، بلکه روحیه جامعه‌ای را تقویت کرد که سال‌هاست با بحران و مهاجرت دست و پنجه نرم می‌کند.
تیتر روز بعد مطبوعات آلمان این بود: «امیری، ناجی مانشافت.» اما برای افغان‌ها، این تیتر معنای دیگری داشت: «پسر ما نشان داد می‌شود از دل رنج، به اوج رسید.»
شاید این بازی نقطه عطفی در فوتبال او باشد، اما برای بسیاری از افغان‌ها، نقطه عطفی در رؤیاپردازی و باور به آینده‌ای روشن‌تر است.
۲۵۸ ۲۵۸
