به گزارش همشهری آنلاین، محکوم ساخته سیامک مردانه است که پیش از این دستیار محمدحسین مهدویان بوده و حالا اولین سریالش را تجربه کرده است. سریال در باره یک بازپرس زن است که بعد از گذشت چند سال از مرگ همسرش قصد دارد با مردی به نام خسرو ازدواج کند، اما پسرش با این ازدواج مخالف است و مخالفتش در نهایت به مرگ یکی از اعضای خانواده منجر می‌شود.
سریال پلیسی تکراری با یک امتیاز ویژه
محکوم یک سریال جنایی پلیسی است که این روزها در شبکه نمایش خانگی نمونه‌هایش را به فراوانی می‌توان سراغ گرفت. اما جدا از کیفیت در یک نکته با سایر ساخته‌ها در این ژانر تفاوت دارد و تنها به خاطر همین تفاوت می‌توان یک امتیاز بزرگ به آن داد. در این سریال برای اولین بار با یک بازپرس زن روبه‌رو می‌شویم که کنار مسئولیت‌های کاری خود، با مشکلات معمولی زندگی شخصی مواجه است. نکته بعدی حضور پژمان جمشیدی در این سریال است در حالی که تماشاگر از دیدن او در فیلم‌ها و سریال‌های پرشمار و پرتکرار اشباع شده است. او در کنار این سریال که در آن یک نقش جدی دارد همین حالا فیلم‌های «ناجورها» و «جزایر قناری» را روی پرده دارد و فیلم‌های «دایناسور «و «کوکتل مولوتف» و «خانه ارواح» هم که تا مدتی پیش در اکران بودند، با بازی او در اکران آنلاین است. نکته بعدی در باره بازیگران این سریال بازگشت ساره بیات بعد از ۴ سال دوری از بازیگری است. سه سریال «دل»، «عاشقانه» و «گیسو» با کارگردانی منوچهرهادی که هر سه از ضعیف‌ترین سریال‌های پلتفرمی هستند تنها تجربه‌های او در شبکه نمایش خانگی محسوب می‌شوند و بعد از آنها که آخرینش، گیسو، سال ۱۳۹۹ منتشر شد، دیگر در هیچ سریالی دیده نشده و در هیچ فیلمی هم حضور نداشته است. مگر فیلم اکران‌نشده «چشم بادومی» ساخته ابراهیم امینی که سال ۱۴۰۳ فقط در جشنواره فجر نمایش داده شد. هرچند از بازی او در همین قسمت اول می‌توان حدس زد چندان بازگشت شکوهمندانه ای برای او نخواهد بود.
به جز او کورش تهامی هم آخرین بار با سریال دل در سال ۹۸ در سریالی در شبکه نمایش خانگی حضور داشته و بعد از آن فقط در دو رئالیتی شو دیده شده است.
غافلگیرمان نمی‌کند
با پخش یک قسمت از محکوم منتقدانی در رسانه‌های مختلف در باره این سریال نوشته اند که مجموع آنها چندان مثبت نیست. منتقدی نوشته است: «محکوم در قسمت اول با یک جنجال شروع می‌شود؛ جنجالی که پسر جوان در دفتر یک تراپیست برپا می‌کند تا جلوی ازدواج او را با مادرش بگیرد. شروع غافلگیرکننده و بدون مقدمه‌چینی سریال، جزو نکات مثبت آن به حساب می‌آید. بعد از آن رفته‌رفته شخصیت‌ها معرفی می‌شوند و با نمایش موضع‌گیری هریک از آنها درباره اتفاق رخ داده، داستان گسترش پیدا می‌کند. براساس آنچه در قسمت ابتدایی «محکوم» می‌بینیم می‌توانیم بگوییم با سوژه جدیدی روبه‌رو نیستیم. بارها و بارها شاهد فیلم‌ها یا سریال‌هایی بوده‌ایم که در آنها پسری مقابل ازدواج مجدد مادرش می‌ایستد و این مخالفت، محور درام را شکل می‌دهد. بنابراین آنچه در قسمت اول محکوم شاهد هستیم، چندان غافلگیرمان نمی‌کند. تنها نکته مهم در این قسمت همان غافلگیری پایانی است که هنوز نمی‌دانیم قرار است ماجراها را به چه سمت‌وسویی ببرد.» او در باره بازی‌های سریال نوشته است: «انتخاب ساره بیات برای ایفای نقش مادر پسری ۲۲ ساله، یکی از اتفاق‌های مثبت سریال است. بیات سال گذشته در فیلم «چشم‌بادومی» نقش دختری نوجوان را بازی کرد و حالا در قالب مادر پسری در این سن‌وسال هم درست نشسته است. همراهی بیات با کوروش تهامی‌هم به شکل‌گیری زوجی قابل‌قبول منجر شده است. مهران غفوریان هم در قسمت اول حضوری کمرنگ دارد اما بازی موفقی به نماش می‌گذارد. در کنار اینها اما بازیگر نقش پسر جوان آنطور که باید روی این نقش مسلط نیست.»
منتقد دیگری اما در باره بازی‌ها نگاه مثبتی ندارد: «بازی‌ها به جای اجرای درست به سمت اغراق می‌روند و تیپ‌ها بیش از حد نمایشی اند. این موضوع در لحظات حساس به وضوح قابل دیدن است. گویی بازیگران میزان احساس را به تصویر می‌کشند نه جهانی که در آن زندگی می‌کنند.» نویسنده دیگری بازی پژمان جمشیدی را کاملا شبیه به شخصیتش در فیلم علفزار دانسته است و نوشته: «پژمان جمشیدی در کاراکتر بازپرس مخاطب را به یاد نقش او در فیلم علفزار و بی بدن می‌اندازد. نقش‌های کمدی او نیز بارها مورد انتقاد مخاطبان قرار گرفته و حرکات بدن او تکراری است در نقش جدی باز هم حرف جدیدی ندارد.»
مسئله‌ای که تقریبا در تمام نوشته‌ها به آن اشاره شده است، شباهت ساختاری سریال به زخم کاری است که با توجه همکاری‌های سیامک مردانه و مهدویان طبیعی است: «در محکوم، شباهت‌ها به زخم کاری محمدحسین مهدویان به خصوص در نحوه روایت داستان و قاب بندی‌ها قابل مشاهده است و مخاطب احساس می‌کند که کاری از کارگردان زخم کاری در حال مشاهده است.»
در باره شخصیت پردازی‌ها هم نوشته شده است: «سریال محکوم در بخش شخصیت‌پردازی یکی از افتضاح‌ترین ساخته‌هایی است که می‌توانید آن را تماشا کنید، تمامی‌کاراکترهایی که درون سریال حضور دارند در بلاتکلیفی هستند و نمی‌دانند چطور باید در سریال عمل کنند تا نقش‌شان به ثمر بنشیند. تمامی‌این موارد نقاط ضعفی است که سریال محکوم در قسمت اول از خودش نشان داده باید منتظر ماند و دید در ادامه قرار است چه رخ دهد، وضعیت همین خواهد ماند یا تغییرپیدا می‌کند.
