عصر ایران ؛ نهال موسوی - این روزها در سطح شهر تهران بیلبوردهای تبلیغاتی از سریالهای تلویزیونی به چشم میخورد که این قضیه در نوع خود جالب توجه و تعجب برانگیز است.
بر روی هرکدام از این بیلبوردها ساعت پخش سریال یا برنامه مورد نظر و شبکهای که آنرا پخش میکند به چشم میخورد برای مثال نوشته شده است ساعت پخش هر شب ساعت 20 و تکرار آن را هم نوشته است مثلا هر روز ساعت 9:05 و 14:20 از شبکه سه.
این پرسش در ذهن شکل میگیرد که تلویزیون به عنوان بزرگترین رسانه فعال در سطح کشور چرا دست به چنین اقدامی زده است؟
تلویزیون مدیومی است که پتانسیل گسترش مخاطب میلیونی دارد و میتواند بر میلیونها نفر تاثیر بگذارد و خود یک منبع مهم برای تبلیغ و شناساندن هر محصول یا کالایی در سطح جامعه است، از محصولات فرهنگی گرفته تا صنعتی و ... حال این تلویزیون برای سریالهای خودش هم به جای بهره بردن از امکانات فراوانی که در اختیار دارد رو به این آورده است که بیلبوردهای تبلیغاتی برای آنها در سطح شهر تهران اجاره کند!
اگر سریالها و محصولات نمایش خانگی برای تبلیغ از بیلبوردها استفاده میکنند به این دلیل است که آنها از معدود امکانات موجود برای آگاه سازی جامعه از عرضه تولیداتشان استفاده میکنند ولی وقتی سریالهای تلویزیونی دست به چنین کاری میزنند چند پیام مستتر در آن است.
سادهترین پیام این است که خود سریال سازان تلویزیون هم میدانند احتمال دیده شدن آن بیلبورد کنار اتوبان بیشتر از تبلیغات در خود تلویزیون است!
با این تفاصیل تلویزیون با گستردگی مخاطب چند میلیونی به بیلیورد کنار اتوبان قافیه را باخته است که در روز نهایتا چند ده هزار نفر سوار بر ماشین از کنارش عبور میکنند.
یا شاید قضیه چیز دیگری است و این هم یکی دیگر از استفادههای غجیب و غریب از پول بیت المال است، بهرحال بودجه تلویزیون را دولت میدهد و این خودنمایی یا به رخ کشیدن از جیب ملت پرداخت میشود.
شاید هم مناسباتی در پشت پرده وجود دارد که از این طریق اتفاقاتی دیگر را پیش میبرند انگار که سفرهای پهن باشد و هرکسی قرار است لقمهای از آن به دست آورد!
با هر متر و معیاری به این پدیده بنگری بیشتر از یک کمدی - تراژدی محض است، که نمیدانیم باید برآن بخندیم یا گریه کنیم؟
شاید هم مدیران تلویزیون دریافتهاند که تمام شبکههای آنها به اندازه همین بیلبوردهای کنار خیابان قدرت و تاثیرگذاری جذب مخاطب را ندارد! در اینصورت بودجه 35 هزار میلیارد تومانی صداوسیما برای سال 1404 واقعا چه توجیهی دارد که نمیتواند اندازه چند بیلبورد خیابانی برای محصولات خود تلویزون مخاطب بدست آورد؟!
متاسفانه برای پرسشهایی از این دست هیچ وقت در صداوسیما پاسخی وجود ندارد و ما فقط ظاهر قضیه را میبینیم ولی آنچه در پشت این قضایاست هیچگاه روشن نخواهد شد.
اگر مدیران تلویزیون یا تهیه کنندگان این محصولات تلویزیونی استدلالی برای این اقدام دارند لطفا ما را هم روشن سازند باشد که رستگار شویم!