در جدیدترین گزارش «صندوق بین‌المللی پول»، پیش‌بینی شده است که قیمت نفت خام دبی ـ مبنای قیمت‌گذاری نفت صادراتی ایران ـ از حدود ۶۹ دلار در سال ۲۰۲۵ به حدود ۶۴ دلار در سال ۲۰۲۶ کاهش یابد. کاهش ۵ دلاری که در نگاه اول ممکن است تاثیر محدودی بر درآمدهای نفتی داشته باشد، اما در چارچوب سناریوهای صادراتی ایران، اهمیت آن پررنگ‌تر می‌شود.
در حال حاضر، ایران طبق داده‌های موسسه کپلر، روزانه حدود ۱.۴ میلیون بشکه نفت صادر می‌کند. با در نظر گرفتن تخفیف‌های معمول (حداکثر ۳۰ درصد)، درآمد ایران در قیمت ۶۹ دلاری حدود ۲۴.۳ میلیارد دلار و در قیمت ۶۴ دلاری حدود ۲۲.۶ میلیارد دلار خواهد بود.
یعنی کاهش قیمت نفت خام دبی، معادل ۱.۷ میلیارد دلار کاهش درآمد در سال.
اگر صادرات نفت ایران تحت فشار تحریم‌ها به ۹۲۵ هزار بشکه در روز برسد، درآمد سالانه به ۱۴.۹ میلیارد دلار می‌رسد.
در سناریوی بدبینانه‌تر، اگر صادرات به ۴۵۰ هزار بشکه در روز سقوط کند (سطحی که در دوره فشار حداکثری تحریم‌ها در سال ۱۳۹۷ تجربه شد)، کل درآمد نفتی کشور به حدود ۷.۳ میلیارد دلار می‌رسد.
یعنی کمتر از یک‌سوم درآمد در سناریوی صادرات پایدار.
در دوران تحریم‌های شدید سال ۱۳۹۷، افت صادرات نفتی باعث شد دولت برای جبران کسری منابع، به استقراض از بانک مرکزی و چاپ پول متوسل شود که نتیجه آن، تورم سنگین و کاهش شدید ارزش ریال بود. این تجربه نشان داد که چالش اصلی نه نوسان قیمت، بلکه محدودیت در فروش نفت است.
