صابر گُل عنبری
کانال تلگرامی نویسنده
حماس تاکنون شاهد دو مورد ترور نافرجام رهبران خود در خارج بوده است؛ نخست در سال 1997 بود که خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی وقت آن در پایتخت اردن هدف قرار گرفت و دیگری ترور نافرجام امروز رهبران حماس در قطر است.
اما شباهت این دو ترور علیه رهبران حماس ممکن است فقط در نافرجام بودن آن‌ها نباشد، بلکه بعید نیست که از حیث پیامدها و نتایج هم چنین باشد. در سال 1997 وقتی محافظ خالد مشعل موفق به دستگیری ماموران موساد در امان شد و عملیات لو رفت، اسرائیل تحت فشار ملک حسین ناچار به ارسال پادزهر سم تزریق شده به بدن خالد مشعل برای نجات او شد و در کنار آن هم هزینه سیاسی سنگینی دیگر هم پرداخت کرد و آن هم آزادی شیخ احمد یاسین و 70 نفر دیگر از زندان بود که آزادی او جان تازه‌ای به حماس بخشید.
امروز هم که عملیات ترور در دوحه شکست خورده است، ترامپ با امیر قطر تماس گرفته و کاخ سفید هم از وقوع این حمله علیه قطر ابراز «ناخرسندی» کرده و مدعی است که ترامپ از ویتکاف خواسته سریعا حمله اسرائیل را به دوحه اطلاع دهد؛ اما وزارت خارجه قطر آن را تکذیب و این ادعا را نادرست خواند.
اکنون این پرسش پیش می‌آید که آیا ترامپ قادر به جلوگیری از وقوع حمله نبود؟ در روز آخر جنگ علیه ایران که گفت از نتانیاهو خواسته است که جنگنده‌ها را برگرداند و به گفته خودش اینگونه از ادامه جنگ جلوگیری کرده است، پس چرا در حمله به قطر هم چنین نکرد؟
باور این که ترامپ مخالف این عملیات بوده دشوار است؛ دور از ذهن است که نتانیاهو که شب و روز به مغازله ترامپ مشغول است، بدون هماهنگی و دستکم کسب موافقت ضمنی او دست به حمله به یک کشور متحد آمریکا بزند.
اما حالا که عملیات شکست خورده و در حال تبدیل شدن به یک رسوایی برای اسرائیل و نتانیاهو است، ترامپ هم از آن دست شسته است، این پرسش مطرح می‌شود که آیا ترامپ برای مهار پیامدهای این اتفاق پرخطر در خلیج فارس که نه تنها قطر بلکه بقیه متحدان سنتی آمریکا را نیز نشانه گرفته و خشمگین کرده است، به جنگ غزه پایان خواهد داد؟ آیا این ترور نافرجام در دوحه نیز همان هزینه ترور نافرجام در امان را برای اسرائیل خواهد داشت؟
