برترین‌ها: صبح پنجشنبه در برنامه «سلام صبح بخیر» شبکه سه، گفت‌وگوی غیرمنتظره‌ای میان رسول مهربانی، مجری جوان و کم‌تجربه این برنامه، با جواد خیابانی، گزارشگر قدیمی فوتبال شکل گرفت. موضوع اصلی بحث، «ملی‌گرایی در ورزش» و وضعیت مدیریت فوتبال ایران پس از انقلاب بود؛ اما گفت‌وگو خیلی زود به تقابلی آشکار میان دو نگاه متفاوت بدل شد.
رسول مهربانی که به‌نوعی از چهره‌های رسانه‌ای نسل مدیران جدید صداوسیماست، قرائتی خاص از وطن‌پرستی ارائه می‌دهد؛ قرائتی که در آن نادیده گرفتن پیشرفت‌های کشورهای همسایه به‌خصوص عربستان، بخشی از «غیرت ملی» تلقی می‌شود. او در پاسخ به صحبت‌های خیابانی درباره جهش اقتصادی و ورزشی عربستان، مدعی شد «این کشور پیشرفتی نداشته»؛ سخنی که با واکنش فوری خیابانی روبه‌رو شد.
خیابانی با صراحت یادآور شد که در همین سال‌های پس از انقلاب، ایران حتی یک‌بار هم قهرمان جام ملت‌های آسیا نشده، اما عربستان سه بار جام را به خانه برده است. او همچنین پیروزی تاریخی عربستان مقابل قهرمان جهان در جام جهانی اخیر را مقابل شکست سنگین ایران برابر انگلیس قرار داد و گفت: «این‌ها واقعیات فوتبال است، نمی‌شود مدام چشم بست و بهانه آورد.»
مهربانی در برابر این نقدها تلاش کرد ناکامی‌های ایران را به عواملی چون «مصدومیت بیرانوند» در بازی با انگلیس نسبت دهد، اما خیابانی با لحنی تند پاسخ داد: «نمی‌شود برای هر ناکامی بهانه آورد. امروز فوتبال ایران پر از پول است اما استعداد تازه‌ای ظهور نمی‌کند؛ همه به فکر صندلی‌اند.» این جملات نه‌تنها سکوت مهربانی را در پی داشت بلکه بار دیگر نشان داد خیابانی، با همه حاشیه‌ها و لغزش‌هایش، هنوز هم حرف‌هایی دارد که شنیده شود.
خیابانی سال‌هاست به‌خاطر اشتباهات لفظی و سوتی‌های عجیبش مورد نقد قرار می‌گیرد، اما در این مناظره کوتاه نشان داد که وقتی پای واقعیت‌های فوتبال ایران و مقایسه با همسایگان در میان باشد، صدای او می‌تواند کارکردی روشنگر داشته باشد. او برخلاف بسیاری از مجریان و کارشناسانی که به تکرار کلیشه‌های «خودبرترپندارانه» بسنده می‌کنند، ترجیح داد واقعیت‌های آماری را روی میز بگذارد؛ واقعیت‌هایی که هرچند تلخ، اما انکارناپذیرند.
در مقابل، موضع‌گیری مهربانی نه‌تنها از نظر کارشناسی فاقد وزن بود، بلکه بیش از هر چیز بازتاب نوعی رویکرد سطحی به وطن‌پرستی است؛ رویکردی که به‌جای تلاش برای شناخت نقاط ضعف و جبران آنها، با انکار موفقیت‌های دیگران و بهانه‌جویی‌های مکرر، فقط صورت مسئله را پاک می‌کند.
آنچه در «سلام صبح بخیر» رخ داد، بیش از یک مشاجره ساده تلویزیونی بود. این مناظره کوتاه بار دیگر نشان داد که فوتبال ایران نیازمند گفت‌وگویی صریح و بی‌پرده درباره وضعیت خود است؛ گفت‌وگویی که نه با شعارهای پوچ و انکار پیشرفت رقبا، بلکه با پذیرش واقعیت و نقد سازنده ممکن خواهد شد. حتی اگر گوینده این نقد، همان جواد خیابانی پرحاشیه باشد، شاید وجودش غنیمتی باشد در برابر سطحی‌نگری و کم‌سوادی چهره‌هایی همچون رسول مهربانی.
