به گزارش اقتصادنیوز، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل عمیقا از قطری‌ها متنفر است. او طی دو سال اخیر تلاش کرده تمرکز را از روی نسل کشی در غزه دور کرده و این باور را ایجاد کند که یهودستیزی در امریکا از سوی دوحه حمایت می‌شود.
بن فریمن در ریسپانسیبل استیت کرفت نوشته است: همان‌طور که پادشاهی قطر روز سه‌شنبه متوجه شد، صدها میلیون دلار هزینه برای ساخت نفوذ نمی‌تواند با قدرت نفوذ اسرائیل بر ایالات متحده رقابت کند.
روز سه‌شنبه اسرائیل دوحه را بمباران کرد و دست‌کم پنج نفر از کارکنان حماس و یک عضو امنیت قطر را کشت. مقامات اسرائیلی در ابتدا ادعا کردند که ایالات متحده این عملیات را «چراغ سبز» نشان داده است، با وجود اینکه قطر میزبان بزرگ‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه است.
کاخ سفید از آن زمان این روایت را رد کرده و گفته که کمی پیش از بمباران اطلاع یافته و این اتفاق را حمله‌ای ناخوشایند توصیف کرده که می‌تواند به فرصتی برای صلح تبدیل شود.
پیامدهای این بمباران هنوز نامشخص است، اما تصمیم ایالات متحده برای اینکه حمله اسرائیل به یک متحد بزرگ غیرناتو را صرفاً یک حمله ناخوشایند بداند، باید دست‌کم یک افسانه قدیمی را به خاک بسپارد: این ادعا که لابی قطر در واشنگتن نفوذ بیشتری از لابی طرفدار اسرائیل دارد.
در یک مصاحبه در ماه اوت، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل ادعا کرد که قطر میلیاردها دلار خرج دانشگاه‌های آمریکایی کرده تا اسرائیل، یهودیان و حتی ایالات متحده را بدنام کند.
در این زمینه، نتانیاهو در واقع یک کلیشه را تکرار می‌کرد که توسط گروه‌های طرفدار اسرائیل و حتی برخی سازمان‌های تامین مالی شده توسط دولت اسرائیل پخش شده است؛ کلیشه‌ای که تقصیر اعتراضات گسترده طرفداران فلسطین در سراسر ایالات متحده را از کشتار غیرنظامیان و قحطی تحمیل‌شده توسط ارتش اسرائیل در غزه دور می‌کند و آن را به قطر نسبت می‌دهد که گویا دانشجویان آمریکایی را در مسیر یهودستیزی رادیکال سوق داده است.
مشکل این روایت این است که گرچه قطر میلیاردها دلار در دانشگاه‌های آمریکایی سرمایه‌گذاری کرده است؛ اما تقریباً تمام این پول‌ها به دانشگاه‌های آمریکایی در داخل قطر اختصاص یافته است. در واقع بیش از ۹۰ درصد از ۶ میلیارد دلار هزینه آموزشی قطر برای آموزش عالی در داخل قطر اختصاص داده شده، جایی که دانشجویان آمریکایی اقلیتی کوچک در میان دانشجویان عمدتا قطری و خارجی‌های مقیم این کشور هستند.
با وجود این واقعیت ساده، نتانیاهو و گروه‌های طرفدار اسرائیل همچنان این داستان را تکرار می‌کنند که هزینه‌های آموزش عالی قطر باعث سوق دادن دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا به سوی یهودستیزی شده است.
، قطر کارهای زیادی انجام داده که برای منافع آمریکا مفید بوده است، به‌ویژه ایفای نقش میانجی در مناقشات جهانی، از جمله در افغانستان، کنگو، دارفور، لبنان، یمن و البته غزه. تمام این اقدامات باعث شد که روزنامه گاردین قطر را «پایتخت جهانی دیپلماسی» بنامد. لابی‌گران قطر بخش زیادی از وقت خود را صرف برجسته کردن توان میانجی‌گری قطر کرده و پیامی روشن، هرچند نانوشته، ارسال می‌کنند: در حالی که اسرائیل آمریکا را به جنگ می‌کشاند، قطر تلاش می‌کند آنها را پایان دهد.
به‌عنوان نمونه، یک برگه‌ی تک‌صفحه‌ای که از سوی شرکت جی‌آروی استراتژیز به نمایندگی از قطر در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، بیان می‌کند که در طول سال گذشته، قطر بی‌وقفه با ایالات متحده، مصر و سایر شرکای بین‌المللی برای کاهش تنش در بحران غزه کار کرده و بین اسرائیل و حماس میانجی‌گری کرده است تا به خونریزی پایان دهد، اطمینان یابد که کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان بی‌گناه فلسطینی می‌رسد و آزادی گروگان‌ها تأمین شود. شرکت قطری دیگری به نام لومن ۸ ادوایزرز حضور نخست‌وزیر قطر در برنامه تاکر کارلسون را تسهیل کرد؛ برنامه‌ای که عنوان آن این بود: جنگ با ایران؟ نخست‌وزیر قطر به‌خاطر تلاش برای جلوگیری از آن مورد حمله رسانه‌ها قرار گرفته است.
کارلسون به هیچ وجه اولین مفسر محافظه‌کاری نبود که لابی‌گران و شرکت‌های روابط عمومی قطر با او ارتباط برقرار کردند. از همان سال ۲۰۱۷، عوامل قطر شروع به هدف‌گیری چهره‌های تأثیرگذار جنبش MAGA (حامیان شعار عظمت دوباره آمریکا ترامپ) کردند. یکی از طراحان کارزار اینفلوئنسرهای قطر در گفت‌وگو با وال‌استریت ژورنال توضیح داده بود: ما می‌خواهیم کارزاری بسازیم که تا جای ممکن وارد ذهن او [ترامپ] شویم. این حداقل بخشی از دلیلی است که باعث می‌شود نفرت نتانیاهو از نفوذ قطر با حملات تند او به هر محافظه‌کاری که از حمایت بی‌چون‌وچرای آمریکا از اسرائیل دفاع نمی‌کند، همپوشانی داشته باشد.
با وجود حملات نتانیاهو و گروه‌های طرفدار اسرائیل، محافظه‌کاران بیشتری به‌طور علنی علیه جنگ اسرائیل در غزه سخن می‌گویند و این پرسش را مطرح می‌کنند که اسرائیل چگونه در چارچوب شعار «اول آمریکا» قرار می‌گیرد. به‌عنوان نمونه، هفته گذشته در یک پنل کنفرانس ناسیونالیسم محافظه‌کارانه، کِرت میلز، سردبیر نشریه آمریکن کانسرواتیو گفت: چرا این جنگ‌ها جنگ‌های ما هستند؟ چرا مشکلات بی‌پایان اسرائیل باید مسئولیت‌های آمریکا باشند؟ … چرا باید شعار "اول آمریکا — به شرط اسرائیل" را بپذیریم؟ و پاسخ این است که نباید بپذیریم.
با این حال، گرچه در حال حاضر همگرایی قابل‌توجهی میان منافع ایالات متحده و قطر وجود دارد، این به معنای چشم‌پوشی از نفوذ قطر در آمریکا نیست. دسترسی و نفوذ بی‌سابقه قطر بر ترامپ، دست‌کم این خطر را ایجاد می‌کند که رئیس‌جمهور در موضوعات مربوط به قطر منافع شخصی خود را بر منافع ملی مقدم بداند. هرچند تلاش‌های قطر نتوانست مانع حمله اسرائیل شود (که نفوذ بیشتری داشت)، این دلیلی برای نادیده گرفتن نفوذ قطر در آمریکا نیست.
