به گزارش بهداشت نیوز، نتایج پژوهش جدید دانشکده پزشکی و بهداشت عمومی دانشگاه «ویسکانسین» نشان داده است که مصرف کمتر یک ماده مغذی خاص به نام «ایزولوسین» ممکن است به افراد کمک کند عمر طولانیتری داشته باشند و سالمتر بمانند.
ایزولوسین، اسید آمینهای است که یکی از اجزای سازنده بدن ما برای رشد و سالم ماندن را تشکیل میدهد. این ماده در بسیاری از غذاهای رایج مانند تخم مرغ، گوشت، لبنیات و پروتئین سویا یافت میشود. در حالی که ایزولوسین ضروری است اما نتایج این پژوهش نشان داد که کاهش مصرف آن ممکن است فوایدی به همراه داشته باشد.
پژوهشگران به رهبری دادلی لامینگ، این ایده را روی موشها آزمایش کردند. آنان دریافتند، موشهایی که با رژیم غذایی کم ایزولوسین تغذیه شدند، عمر طولانیتر و سالمتری داشتند. موشهای نر ۳۳ درصد و موشهای ماده ۷ درصد بیشتر عمر کردند. موشها همچنین با افزایش سن، نشانههایی از سلامت کلی بهتر را نشان دادند.
نکته جالب نتایج پژوهش کنونی این است که موشهایی که رژیم غذایی کم ایزولوسین داشتند، در واقع غذای بیشتری مصرف کردند اما لاغر ماندند و وزن اضافی ثبت نکردند. بدن آنها متابولیسم خود را طوری تنظیم کرد که از انرژی بهطور کارآمدتری استفاده کند.
موشهای نر همچنین با افزایش سن، مشکلات پروستات کمتری داشتند و هم موشهای نر و هم موشهای ماده سطح قند خون ثابتتری را حفظ کردند.
یکی دیگر از فواید مصرف کمتر ایزولوسین این بود که موشها کمتر دچار تومور شدند که نشان میدهد، رژیم غذایی کم ایزولوسین میتواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان نیز کمک کند.
این نتایج برای انسان چه معنایی دارد؟ هنوز برای گفتن تاثیر این مورد برای انسان زود است؛ افراد برای سالم ماندن به ایزولوسین نیاز دارند، بنابراین به سادگی حذف کامل آن ممکن نیست. همچنین تغییر رژیمهای غذایی به روشی که فقط این یک اسید آمینه را کاهش دهد، دشوار است.
با این حال، نتایج پژوهش کنونی، ایدههای جدیدی برای درمانهای آینده به محققان ارائه کرده است. بهعنوان مثال، میتوان داروهایی تولید کرد که ایزولوسین را به روشی ایمن مسدود کنند.
لامینگ همچنین خاطرنشان کرد: افرادی که رژیمهای غذایی سالمتر دارند و مواد گیاهی مصرف میکنند، اغلب بهطور طبیعی ایزولوسین کمتری نیز مصرف میکنند که ممکن است به توضیح لاغرتر بودن آنان کمک کند.
سایت ساینس گزارش کرد، پژوهشهای بیشتری لازم است تا دقیقا مشخص شود که ایزولوسین چگونه بر بدن تاثیر میگذارد و چگونه میتوانیم از این اطلاعات برای کمک به افراد در داشتن زندگی طولانیتر و سالمتر استفاده کنیم.
نتایج این پژوهش در مجله «متابولیسم سلولی» (Cell Metabolism) منتشر شده است.
منبع: ایسنا