عصر ایران؛ فواد شمس-  احتمالا تا پیش از هفته گذشته اکثریت مطلق ایرانیان وقتی اسم نپال به گوش‌شان می‌خورد فقط یاد بلندترین قله جهان یعنی اورست می‌افتادند. کشوری محصور در میان کوه‌های هیمالیا بین دو رقیب جدی ژئوپلتیکی یعنی هند و چین که چندان برای مردم ایران شناخته شده هم نبود. 

 

    اما ناگهان اعتراضات جرقه‌ای جوانان نپالی در صدر اخبار قرار گرفت و تعبیر معترضان نسل Z  توسط رسانه‌ها آن‌قدر تکرار شد که وارد فضای رسانه‌ای و مجازی فارسی‌زبان هم شد. 

   اعتراضات جوانان به ظاهر جرقه‌ای و ناگهانی بود اما زمینه‌های قبلی داشت. نپال یک انقلاب مهم ضد سلطنتی در سال 2008 میلادی را تجربه کرده، انقلابی که محصول سال‌ها مبارزه مردم این کشور با یک نظام سلطنتی قرون وسطایی بود.

 

    بعد از آن هم بارها و بارها احزاب و گروه‌های سیاسی مختلف زمام امور کشور را در دست گرفتند اما به دلایل مختلف که مهم‌ترین آن جغرافیاست، نپالی‌ها هنوز هم از وضع زندگی خود ناراضی‌اند. کشوری که در میان کوه‌های صعب‌العبور محصور است، دو قدرت بزرگ رقیب یعنی چین و هند همچون گازنبر آن را فشار می‌دهند. گروه‌های سیاسی مرسوم هم وابستگی‌هایی به هند یا چین دارند و فساد مالی و اقتصادی هم مثل خیلی جاهای دیگر دنیا در نپال هم هست. 

 

    همه این‌ها دست به دست هم داد تا ناگهان جوانان نپالی بار دیگر بعد از انقلاب ضد سلطنتی سال 2008 به خیابان‌ها بریزند. اما برخلاف روایت نادرستی که برخی در رسانه‌های فارسی‌زبان راه انداختند نه به خاطر بازگشت سلطنت که اتفاقا به دلیل تکمیل انقلاب ناتمام ضد سلطنتی!

 

    حال این جوانان نسل Z نپالی با انتخاب یک مادربزرگ مبارز قدیمی ضدسلطنتی و مشهور به فسادستیزی خط و مشی خواسته‌های خود را نشان دادند.

 

 

   حالا مشخص شده نخست‌وزیر بعدی نپال کیست، یک مادربزرگ ۷۳ ساله‌ای به نام سوشیلا کارکی  که دارای سوابق مبارزه ضدسلطنتی است و از آن مهم‌تر سابقه مبارزه وی با فساد مشهورش کرد. 

 

  این زن، رئیس دادگستری سابق است. چنان هم با فساد مبارزه کرد که محبوب بسیاری از مردم شد تا اینکه در سال ۲۰۱۷ به دلیل همین مقابله مستقیم با سیستم فاسد حاکم همان حکومتی‌های فاسد برکنارش کردند. 

 

   خانم کارکی با این‌که محبوب نسل جوان Z شده اما از نسل انقلاب‌های مکتب قدیم است. او در جنبش مردمی ۱۹۹۰ که سلطنت نپال را سرنگون کرد شرکت داشت و به خاطر آن زندانی شد. 

   او هیچ  ارتباطی با دولت‌های غربی ندارد و این شائبه دخالت و انقلاب‌های رنگی را نفی می‌کند. کل تحصیلاتش در نپال و هند بوده نه هاروارد، نه ییل، نه بورسیه سوروس، نه کار با سازمان‌های غیردولتی غربی. 

 

  شوهرش هم از آن انقلاب‌هایی کلاسیک قرن بیستمی است که در سال ۱۹۷۳ هواپیمای خطوط هوایی سلطنتی نپال را با حضور بازیگر بالیوود مالا سینها ربود و ۳ میلیون روپیه برای تأمین مالی مبارزه مسلحانه علیه سلطنت نپال به دست آورد. او در زندان هند محبوس شد و با افتخار کتابی به نام "شورش هواپیما" درباره آن نوشت.

 

   فرآیند انتخاب خانم سوشیلا کارکی در نوع خودش جالب توجه بود. معترضان او را در دیسکورد انتخاب کردند. ماموریت او سازماندهی فرآیند انتخابات عادلانه مناسب در عرض ۶ ماه است. 

 

   جوانان "نسل Z" نپال مادربزرگ ۷۳ ساله‌ای را انتخاب کردند که کل بیوگرافیش "مقاومت بومی نپالی" است. شوهرش انقلابی مسلح بوده، خودش برای مبارزه با سلطنت زندان رفت، برای مبارزه با فساد دولتی استیضاح شد، هیچ ارتباط با دولت‌های غربی ندارد و اصلی‌ترین وعده‌اش برگزاری انتخابات و این همه امر تئوری "انقلاب رنگی" را نفی می‌کند.