به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تهمینه جوانی، فعال گردشگری و کارشناس مرمت بناهای تاریخی که سال‌ها در حوزه میراث فرهنگی ، مرمت و گردشگری در ایران و خارج از کشور فعالیت کرده است، درباره وضعیت نابسامان جزیره هرمز روایت می‌کند.

او که از سال ۱۳۹۹ در این جزیره ساکن شده، به خبرنگار رکنا می‌گوید: «قرار بود وسایلم را جمع کنم و به بوشهر بروم؛ اما به‌دلیل قیمت‌های سرسام‌آور، تصمیم گرفتم فعلاً یک سال دیگر در هرمز بمانم. من صرفاً یک کافه‌دار یا صاحب اقامتگاه نیستم؛ در این سال‌ها ادامه تحصیل دادم، مدرک کارشناسی‌ارشد مدیریت جهانگردی گرفتم، دوره‌های میراث را گذراندم، کارت تورلیدری بین‌المللی دریافت کردم و همواره کوشیده‌ام در حوزه تخصصی‌ام به‌روز باشم.»

جوانی با انتقاد از نبود نظارت در حوزه گردشگری در جزیره هرمز می‌افزاید: «6 سال است در جزیره هرمز زندگی و کار می‌کنم و با بومی‌ها همکاری دارم؛ اما حتی برای رفت‌وآمد ساده به بندرعباس باید ۲۳۵ هزار تومان بلیت بدهم؛ این رقم درست مشابه قیمتی است که گردشگران می‌پردازند. در حالی‌که بومی‌ها نصف این مبلغ پرداخت می‌کنند. این هزینه‌ها در سال گذشته چندین بار افزایش یافته است. اینگونه، رفتن به دکتر یا خرید روزمره در بندرعباس برای ما به‌شدت پرهزینه شده؛ اما هیچ نظارتی وجود ندارد.»

او درباره وضعیت ساخت‌وسازها نیز توضیح می‌دهد: «بیش از ۶۰ درصد بومی‌ها خانه‌هایشان را به سوئیت‌های بی‌مجوز تبدیل کرده‌اند. در حالی‌که ما با مجوز رسمی و هزینه‌های قانونی فعالیت می‌کنیم، اقامتگاه‌های غیرمجاز شبانه میلیون‌ها تومان اجاره می‌گیرند. در ایام عید برخی ویلاها شبی تا ۱۲ میلیون تومان اجاره داده شدند. این در حالی است که حتی زیرساخت‌های ابتدایی در جزیره وجود ندارد؛ کل هرمز فقط یک سرویس بهداشتی عمومی دارد، آن هم در ورودی اسکله. بارها شده است که من در کافه ام بوده ام و گردشگران آمده اند و از من سوال کرده اند که نزدیک ترین سرویس بهداشتی کجاست؟ آیا جزیره ای که اینچنین روی برندینگش کار شده است، باید چنین وضعیتی داشته باشد؟»

جوانی ادامه می‌دهد: «از سویی دیگر، شهرداری به جای توجه به آسفالت کوچه‌ها یا ایجاد امکانات عمومی، بازارچه‌های ناکارآمد می‌سازد. دستفروش‌ها حاضر نیستند به غرفه‌ها بروند و همچنان خیابان ساحلی که مهم ترین محل گردشگری جزیره است را اشغال کرده‌اند. راسته اصلی شهر که باید ویترین گردشگری هرمز باشد، به جایی برای آویزان‌کردن لباس و پخت نان و غذا در خیابان تبدیل شده است. از سویی دیگر، شهروندان زباله های خود را در شهر به گونه ای رها می کنند که گویی قرار نیست جزیره را خودشان تمیز نگه دارند.»

او از مشکلات دیگر هم می‌گوید: «افزایش نجومی اجاره‌ها، نبود مدیریت در ساماندهی گردشگری، حضور سگ‌های ولگردی که روزگاری توسط افراد خریداری شده اند و مشخص است نژاد خاص دارند و بعد نتوانستند آنها را نگهداری کنند و گربه‌های رهاشده در کنار این حجم و مهم‌تر از همه بی‌توجهی به نیازهای اساسی مانند آب آشامیدنی. وقتی مسافران از نبود آب گلایه می‌کنند، ما شرمنده می‌شویم. اینجا باید به فکر منابع آب برای ذخیره بود تا در فصل پرمسافر بحران ایجاد نشود؛ ولی هیچ مطالبه گری اینجا شکل نمی گیرد.»

تهمینه جوانی در پایان تأکید می‌کند: «جزیره هرمز ظرفیت تبدیل‌شدن به یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری ایران را دارد؛ اما تا زمانی که مدیریت درست، نظارت واقعی و زیرساخت‌های لازم فراهم نشود، این ظرفیت تنها به فرصت‌سوزی تبدیل خواهد شد.»