مطابق این طرح، نمونه دی‌ان‌ای این گونه‌ها که شامل اسپرم‌های انسانی و جانوری و تخم و دانه گیاهان می‌شوند، به کره ماه منتقل شده و در تونل‌ها و غار‌هایی که بیش از ۳ میلیارد سال پیش به صورت طبیعی در دل ماه ایجاد شده‌اند، نگهداری خواهد شد.

 

موضوع محافظت از حیات گیاهی و جانوری در کره زمین، چند دهه بوده به یکی از دغدغه‌های علمی دانشمندان تبدیل شده است. پژوهشگران می‌گویند که ایجاد یک منبع جایگزین می‌تواند از حیات در برابر سناریو‌های آخرالزمانی طبیعی و انسانی شامل انفجار‌های ابرآتشفشانی، همه‌گیری‌های کشنده، تغییرات اقلیمی یا جنگ‌های هسته‌ای، محافظت کند و بقای ژن‌ها را تضمین سازد.

 

بنابر طرح محققان، ۶.۷ میلیون ژن با دست کم ۲۵۰ پرواز فضاپیما به ماه منتقل می‌شوند و یخچال‌های بزرگ تعبیه شده در تونل‌ها برودت لازم جهت محافظت از ژن‌ها (دمایی برابر منفی ۱۸۰ تا ۱۹۶ درجه سانتیگراد) را تأمین خواهند کرد. انرژی این یخچال‌ها مستقیم به وسیله صفحه‌های خورشیدی تأمین خواهد شد.

 

پروفسور جکن تانگا، رئیس آزمایشگاه فضایی و تحقیقات رباتیک زمینی در دانشگاه آریزونای آمریکا، می‌گوید: «رابطه‌ای قوی میان ما و طبیعت وجود دارد و ما وظیفه داریم که حافظ تنوع زیستی در زمین باشیم.»

 

او می‌افزاید: «این مانند آن است که عکس‌ها و مدارک موجود در رایانه خود را روی یک هارد دیسک جداگانه کپی کنید تا اگر مشکلی پیش آمد، یک نسخه پشتیبان داشته باشید. این‌طور اگر یک رخداد مهیب، دنیای طبیعی را نابود کند، این فرصت وجود خواهد داشت که دکمه بازیابی را بزنید.»

 

پژوهشگران می‌گویند که فاصله سفر ۴ روزه به ماه، انتقال نمونه‌ها را نسبت به مریخ بسیار راحت‌تر می‌کند. ضمن این‌که تونل‌های گدازه‌ای طبیعی موجود در کره ماه، بانک ژن را در برابر اصابت شهاب‌سنگ‌ها محافظت خواهند کرد.

 

این سازه کشتی‌مانند، متشکل از ۲۰۰ لوله خواهد بود و وسایل مورد نیاز جهت ساخت آن می‌تواند از سوی ناسا و آژانس فضایی اروپا به ماه منتقل شود.

 

دانشمندان می‌گویند هرچند فناوری‌های مورد نیاز این پروژه بلندپروازانه همچون «آسانسور کوانتومی» هنوز وجود ندارند، اما ظرف ۱۵ تا ۳۰ سال آینده می‌تواند که ساخته شود.

 

 

ایده ایجاد بانک ژن، پیش از این عملی شده است. «خزانه جهانی بذر اسوالبارد» متعلق به نروژ، در دل قطعاتی از بتن در سرزمین پوشیده از برف و یخ قطب شمال، بیش از ۵۰۰ هزار گونه بذر کشاورزی را ذخیره کرده است.

 

جهت رسیدن به محل ذخیره دانه‌ها باید از ۵ در و چند تونل که در عمق ۱۲۵ متری دل کوه تعبیه شده‌اند، عبور کرد. این مکان در برابر انفجار، مقاوم است و همچنین در بحران گرمایش زمین در بدترین شرایط تا ۲۰۰ سال دوام می‌آورد.

 

دانه‌های این مرکز در اتاق‌هایی انبار شده‌اند که دمای آن‌ها منفی ۱۸ درجه سانتیگراد است و حتی اگر جریان برق قطع شود، به لطف عایق ایجاد شده به‌وسیله خاک منجمد در قطب شمال، دمای اتاق می‌تواند زیر صفر باقی بماند.