به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، باقر نظامی ، مدیر پروژه حفاظت از یوز آسیایی، در گفت‌وگو با رکنا درباره تهدیداتی که منابع آبی و زیستگاه یوزپلنگ ها را در معرض خطر قرار می‌دهند، اظهار کرد: «زندگی در شرایط بیابانی خودش تهدید بزرگی برای منابع آب است؛ اما در این منطقه فشار به مراتب بالاتر است. جمعیت شترها در زیستگاه یوز بیش از ۱۵ تا ۲۰ برابر ظرفیت طبیعی منطقه است. این شترها تمام گیاهان خوش‌خوراک را مصرف می‌کنند و برای سایر جانوران چیزی باقی نمی‌ماند. در نتیجه، تعداد طعمه‌ها به شدت کاهش پیدا کرده و پوشش گیاهی در حال از بین رفتن است که در نتیجه این محدوده، در حال بیابانی شدن است که با وجود شن های روان، دیگر قابل احیا نخواهند بود. تلاش‌های متعدد برای احیای پوشش گیاهی تاکنون بی‌نتیجه بوده، زیرا جمعیت شتر آنقدر بالاست که فرصت احیا به منطقه داده نمی‌شود. از سوی دیگر، اهداف توسعه دامداری و معیشت جوامع محلی با اهداف حفاظت محیط زیست در تضاد هستند.»
او در ادامه افزود: «پیشنهادهایی مطرح شده که شامل مدیریت منابع به صورت محلی و اقدامات مشترک است. برای مثال، باید مراتع جایگزین خارج از زیستگاه یوز در اختیار مردم قرار گیرد و معیشت جایگزین به‌طور مشخص و تخصصی در روستاهای اطراف زیستگاه معرفی شود. این اقدامات همچنین در حوزه گردشگری نیز اجرایی شده و درآمد حاصل نباید به افزایش تخریب منطقه منجر شود. در برخی مواقع، برای حفاظت از زیستگاه ممکن است مجبور به استفاده از قوه قهریه و خارج کردن شترها از منطقه شویم.»
مدیر پروژه حفاظت از یوز آسیایی در پایان تاکید کرد: «اگر بخواهیم به صورت درصدی تخمین بزنیم، مهم‌ترین تهدیدی که ذهن من را به عنوان مدیر پروژه یوز درگیر کرده، تعداد بالای شترهاست. این فشار شدید بر زیستگاه، از بین رفتن پوشش گیاهی و زنجیره غذایی منطقه را به همراه دارد و به تبع آن، یوز و دیگر گوشت‌خواران نیز تهدید می‌شوند. این خسارت‌ها جبران‌ناپذیر است و در صورت ادامه این روند، شن‌های روان قابل کنترل نخواهند بود و حفاظت از زیستگاه بسیار دشوار خواهد شد. اگر با همین روند پیش برویم، آینده زیستگاه یوز بسیار بحرانی خواهد بود و ما برای پیشگیری از این شرایط، از همکاری هشت همیار محیط زیست را در این منطقه استفاده می کنیم تا بتوانیم این معضل را ساماندهی کنیم.»
