به گزارش رکنا، از قدیم الایام سازمان ملل توجه خاصی به فرهنگ و دانشمندان و حتی شاعران ایران داشته است چرا در بر بالای در ورودی این مکان مهم بین المللی شعر “بنی آدم اعضای یکدیگرند “سعدی شیراز نگاشته شده است و هم اکنون هم شاهد خلق این اثر هنری در مقابل سازمان ملل هستیم.
چهار دانشمند معروف این تندیس سنگی را می توان بدین ترتیب نام برد.
ابوعلی سینا مشهور به ابن سینا و پور سینای بلخی (زادهٔ ۳۵۹ ه. ش در بخارا -درگذشتهٔ ۲ تیر ۴۱۶ در همدان، ۹۸۰-میلادی) فیلسوف و دانشمند ایرانی ، نویسنده کتاب شفا;که یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع است و القانون فی الطب یکی از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی اواست که آثاراین دانشمند بزرگ در حال حاضر در دانشگاههای بزرگ دنیا تدریس می شود.
ابوریحان بیرونی ( ابوریحان محمد بن احمد بیرونی زادهٔ ۱۴ شهریور ۳۵۲، کاث، خوارزم – درگذشتهٔ ۲۲ آذر ۴۲۷، غزنین) ، دانشمند بزرگ و ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس و تاریخ‌نگار بزرگ ایرانی در سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را بزرگ‌ترین دانشمند مسلمان و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان ایرانی و همه اعصار می‌دانند. همین‌طور او را پدر علم انسان‌شناسی و هندشناسی می‌دانند.
حکیم خیام نیشابوری (نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری – زادهٔ ۲۸ اردیبهشت ۴۲۷ خورشیدی در نیشابور – درگذشته ۱۲ آذر ۵۱۰ خورشیدی در نیشابور) فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و رباعی سرای ایرانی در دورهٔ سلجوقی.
زکریای رازی ( ابوبکر محمّد زَکَریای رازی ۲۵۱ ه.ق. – ۳۱۳ ه.ق.) پزشک، فیلسوف و شیمی‌دان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و به‌عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است.
