مهسا یغمایی، کتابدار کتابخانه مرکزی تبریز که با اجرای قصه فولکلور آذربایجانی «جیرتدان» به صورت دو زبانه (فارسی و ترکی) به مرحله نهایی سومین دوسالانه قصه‌گویی نهال امید راه یافته است، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، قصه‌گویی را کلید پرورش کودک کتابخوان دانست.
ارتقای کیفیت قصه‌گویی با تداوم برگزاری جشنواره‌ها
وی با تقدیر از نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور برای تداوم در برگزاری جشنواره قصه‌گویی، اظهار داشت: با هر بار برگزاری جشنواره، هم کیفیت آثار بالاتر می‌رود و هم رقابت سخت‌تر می‌شود. شرکت‌کنندگان تجربه‌های بیشتری کسب می‌کنند و سطح کار ارتقا پیدا می‌کند.
یغمایی افزود: خوشبختانه استان آذربایجان شرقی نیز در این دوره شاهد حضور قصه‌ها و قصه‌گوهای بسیار خوب و حرفه‌ای‌تر نسبت به سال‌های قبل بود.
قصه‌گویی؛ مهارت ضروری کتابداران برای ترویج کتابخوانی
این کتابدار تبریزی با اشاره به ضرورت قصه‌گویی به عنوان یک مهارت حرفه‌ای برای کتابداران، تصریح کرد: کتابداران باید نگاه ویژه‌ای به قصه‌گویی به عنوان یک مهارت ضروری برای جذب اعضا به کتابخانه و استفاده از منابع کتابخانه داشته باشند.
وی ادامه داد: قصه‌گویی یکی از بهترین روش‌های ترویج کتابخوانی و تربیت کودکان علاقمند به خواندن است. هر کتابدار با دانستن اصول صحیح قصه‌گویی می‌تواند مفاهیم کتاب‌ها را به صورت خلاقانه به مراجعین ارائه دهد و آنان را به مطالعه ترغیب کند.
از قصه‌های مادربزرگ تا صحنه‌های ملی
یغمایی در پاسخ به سوال خبرنگار مهر درباره انگیزه خود از پرداختن به قصه‌گویی، گفت: از کودکی با قصه‌های مادربزرگم به دنیای قصه علاقمند شدم. همیشه دوست داشتم قصه‌گویی برای کودکان را تجربه کنم و همین علاقه مرا به سمت فعالیت در این حوزه سوق داد.
تجربه حضور در جشنواره نهال امید
وی با بیان اینکه جشنواره قصه‌گویی نهال امید فرصت ارزشمندی برای یادگیری بوده، افزود: در این جشنواره با قصه‌گوهای مختلف آشنا شدم، اجراهای گوناگون را دیدم و از آنها آموختم. حضور در این دوره سبب شد دقیق‌تر به متن داستان‌ها نگاه کنم و بیشتر به سلایق گروه‌های سنی مختلف توجه داشته باشم.
خاطره‌ای به یادماندنی از یلدای کتابخانه
این قصه‌گوی تبریزی خاطره‌ای جالب از تأثیر قصه‌گویی بر مخاطبان تعریف کرد: در مراسم یلدای کتابخانه مرکزی تبریز، وقتی با لباس مادربزرگ برای قصه‌گویی روی صحنه رفتم، بسیاری از بچه‌ها و اولیا من را نشناختند. وقتی صحبت کردم متوجه شدند که من هستم و این اتفاق تأثیر عمیقی بر حضور آنان در کارگاه‌های قصه‌گویی گذاشت.
یغمایی در پایان تأکید کرد: قصه‌گو با استفاده از توانمندی‌های خود و ایجاد تناسب میان گفتار و حرکات دست و صورت، می‌تواند نمایی از زندگی و تجربیات پیشینیان را در ذهن مخاطب نقش زده و او را به صورت غیرمستقیم از این تجربیات بهره‌مند کند.
