به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، وی درباره تغییرات این فصل از برنامه گفت: برنامه ابروی کوچه‌ها کاری مشترک از دوستان ما در گروه معارف شبکه تهران و عزیزان بنیاد شهید شهرستان‌های استان تهران است.
محمد نیا ادامه داد:کار آبروی کوچه‌ها معرفی شهدای شهرستان‌های استان تهران است.
ما در فصول قبلی یک قاب مستند برای برنامه تدارک دیده بودیم و در جای خودش مخاطبان هم خیلی دوست داشتند ولی در فصل جدید در اتاق فکر گروه معارف یک سوال مطرح کردند که چه کنیم در عین این که مفاهیم را منتقل و خانواده شهدا را تکریم می‌کنیم یک فضای شاد و پر انرژی به بینندگان دهیم و این سوال بستر قالبی شد که قبل از عید شروع کردیم و در این مدت این پازل را کامل‌تر کردیم و الان به یک فرم متفاوت‌تر رسیدیم.
تهیه کننده برنامه آبروی کوچه‌ها افزود: اولین نکته‌ای که برنامه ما را نسبت به برنامه‌های مشابه متفاوت کرده مجری برنامه است، ما مجری نداریم ما میزبان داریم یعنی هر روز یک مهمانی ترتیب می‌دهیم که یک خانواده شهید از یکی از شهرستان‌های استان تهران یا مادر شهید، همسر شهید، فرزند شهید و... مهمان ما هستند و آقای حسینی از آنها میزبانی می‌کند.
وی ادامه داد: ما خانواده‌هایی که انتخاب می‌کنیم نکته مهم این است که بتوانیم قصه استخراج کنیم که قصه می‌تواند از روز خواستگاری شهید، یا سبک زندگی شهید و یا رفتار شهید با خانواده، دوستان، همسایگان و... باشد.
محمدنیا افزود: این برنامه مبتنی بر پژوهش است و ما سعی کردیم از میان انبوه قصه‌هایی که پیدا می‌کنیم آن قصه‌ای که جذاب‌تر و تازه‌تر و کمتر در رسانه به آن اشاره شده کار کنیم.
وی گفت: خانواده‌ها از فضای صمیمی این برنامه بسیار استقبال کردند و در این برنامه هم اشک داریم و هم لبخند و هم برای شهدا هم تولد می‌گیریم.
محمدنیا در باره نحوه انتخاب مهمانان هم گفت: اینجا یک اتاق فکر داریم و همکاری با بنیاد شهید که یک پیمایش اتفاق می‌افتد و به سراغ خانواده‌های شهید شهرستان‌های استان تهران رفتیم شهدای مدافع حرم، شهدای دفاع مقدس، شهدای اقتدار و امنیت و... که الان از شهدای دفاع مقدس کار را آغاز کردیم.
وی در پایان در خصوص دشواری تولید این برنامه گفت: خانواده‌های شهدا که از شهید می‌گویند همه ما لحظاتی متاثر می‌شویم، یادشان می‌کنیم و خاطراتشان برایمان زنده می‌شود و وقتی قرار است این فضا را با فضای شاد و پرانرژی ترکیب کنیم خیلی کار ظریفی است و باید خیلی دقت کرد که همه چیز درست باشد و این مهم‌ترین نکته است و دیگر این که خیلی از شهدا را دوست داشتیم که درباره آنها صحبت شود ولی در گذر این سال‌ها خانواده‌های این عزیزان در دسترس ما نبودند و یا خاطرات کم رنگ شده بود که این کار را برای ما سخت‌تر می‌کرد.
