در ماه‌های اخیر، فضای سیاسی ایالات متحده با رویدادهایی آمیخته از ابهام، ترس و رویارویی‌های آشکار درونی روبه‌رو بوده است. قتل مشکوک «چارلی کرک»، چهره‌ای شناخته‌شده در میان محافظه‌کاران آمریکایی و یکی از نزدیک‌ترین متحدان جنبش ترامپیسم، این بحران را به سطح تازه‌ای رساند؛ رخدادی که نه‌تنها طرفداران او را در شوک فرو برد، بلکه پرسش‌های عمیقی درباره نقش بازیگران خارجی و نفوذ آنها در ساختار قدرت واشنگتن برانگیخت. کرک که از نوجوانی با کمک‌های مالی و حمایت‌های سیاسی شبکه‌های صهیونیستی به یکی از اثرگذارترین رهبران جوانان راست‌گرای آمریکا بدل شده بود، در سال‌های اخیر مسیر متفاوتی را برگزید؛ مسیری که به‌تدریج او را از دوستان دیرینه‌اش در تل‌آویو و متحدان قدرتمند رژیم اسرائیل دور می‌کرد.
آنچه بر اهمیت این دگرگونی می‌افزاید، تغییر فضای عمومی در پایگاه جمهوری‌خواهان جوان است؛ جایی که همدلی با رژیم اسرائیل در میان نسل تازه محافظه‌کاران به پایین‌ترین سطح تاریخی رسیده است. کرک با مشاهده این تغییرات، در عین پایبندی به برخی مواضع سنتی، به‌تدریج به منتقدی صریح از نفوذ رژیم اسرائیل در سیاست داخلی آمریکا تبدیل شد. همین تغییر موضع، او را در برابر شبکه‌ای از فشارهای مالی، رسانه‌ای و شخصی قرار داد که از سوی متحدان نخست‌وزیر رژیم اسرائیل اعمال می‌شد و ترس و انزجار او را برانگیخت.
ترور کرک، درست در نقطه‌ای که او مهمترین پرسش‌ها را درباره رژیم اسرائیل و نقش آن در کاخ سفید مطرح می‌کرد، تنها بر ابهامات و گمانه‌زنی‌ها افزود. موج واکنش‌ها و روایت‌های متناقض نشان می‌دهد که ماجرا فراتر از یک قتل سیاسی معمولی است. اکنون، در بحبوحهٔ این تحولات، پرسش اصلی آن است که آیا قتل کرک نقطهٔ عطفی در مناسبات واشنگتن و تل‌آویو خواهد بود یا صرفاً به فصل دیگری از تاریخ پنهان فشارها و سکوت‌ها بدل می‌شود.
سایت تحلیلی آمریکایی «گری‌زون» در گزارشی به قلم «مکس بلومنثال» نوشت: یک فرد نزدیک به ترامپ و دوست دیرینه «چارلی کرک» گفته است که چگونه موضع رهبر محافظه‌کار ترورشده درباره نفوذ [رژیم] اسرائیل، واکنش تند متحدان نتانیاهو را برانگیخت و آنها را خشمگین و هراسان کرد. به گفتهٔ این منبع، پس از کشف آنچه ظاهراً یک عملیات تروریستی توسط [رژیم] اسرائیل بود، اضطراب در دولت ترامپ گسترش یافت.
بر پایه اظهارات دوست قدیمی این تحلیلگر کشته‌شده که به شرط ناشناس ماندن سخن می‌گفت، چارلی کرک اوایل امسال پیشنهاد بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، را برای کمک های مالی گسترده جدید به سازمان او (TPUSA) که بزرگ‌ترین انجمن جوانان محافظه‌کار آمریکا محسوب می شود، رد کرده بود. این منبع به گری‌زون گفت که این اینفلوئنسر طرفدار ترامپ باور داشت نتانیاهو می‌کوشد باز تزریق پول هنگفت به این سازمان تلاش های تازه آغاز شده او برای افشاگری نفوذ سهمگین [رژیم] اسرائیل در واشنگتن را علناً زیر سؤال ببرد.
به گفتهٔ این منبع، در هفته‌های منتهی به ترور ۱۰ سپتامبر، کرک به حد نفرت از رهبر [رژیم] اسرائیل رسیده بود و او را «قلدر» می‌نامید. کرک از آنچه درون دولت ترامپ می‌دید به تنفر افتاده بود؛ جایی که نتانیاهو می‌کوشید شخصاً دربارهٔ انتصابات رئیس‌جمهوری تعیین‌تکلیف کند و از اهرم‌هایی چون «میریام ادلسون»، میلیاردر اسرائیلی، بهره می‌گرفت تا کاخ سفید را محکم زیر انگشت خود نگه دارد.
به گفتهٔ دوست کرک که خود نیز به ترامپ و حلقهٔ نزدیکانش دسترسی دارد، کرک در ژوئن گذشته به‌شدت به ترامپ هشدار داد که به خاطر [رژیم] اسرائیل ایران را بمباران نکند. او گفت: چارلی تنها کسی بود که چنین اقدامی را انجام داد و یاد آور شد که ترامپ سر او فریاد کشید و با خشم بحث را تمام کرد. این منبع معتقد است این واقعه باور کرک را تثبیت کرد که رئیس‌جمهوری ایالات متحده زیر نفوذ یک قدرت خارجی خبیث قرار گرفته است و کشور خود را به سوی رشته‌ای از درگیری‌های فاجعه‌بار می‌برد.
ماه بعد، کرک هدف کارزاری پایدار اما پنهانی از ارعاب و خشم بی‌مهار از سوی متحدان ثروتمند و قدرتمند نتانیاهو قرار گرفت، چهره‌هایی که او در یک مصاحبه از آنان با عنوان «رهبران» و «ذی‌نفعان» یهودی یاد کرد. این منبع تأکید کرد که کرک از آنها می‌ترسید.
کرک در سال ۲۰۱۲، در ۱۸سالگی، TPUSA را راه انداخت. از همان آغاز، مسیر حرفه‌ای او با کمک‌های مالی صهیونیستی پیش رفت؛ کمک‌هایی که از طریق نهادهای نئومحافظه‌کار مانند «مرکز آزادی دیوید هوروویتس» به سازمان نوپایش سرازیر شد. او در سال‌های بعد دین خود را به حامیان ثروتمندش با اظهارات بی‌وقفه ضدفلسطینی و اسلام‌هراس، پذیرش سفرهای تبلیغاتی به اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی) ، و مقابله با نیروهای ملی‌گرایی که در برنامه‌های TPUSA حمایت او از [رژیم] اسرائیل را به چالش می‌کشیدند ادا کرد. در دوران ترامپ، معدود غیریهودیان آمریکایی به‌اندازهٔ چارلی کرک برای دولت یهود ارزشمند بوده‌اند.
اما با آنکه نسل کشی [رژیم] اسرائیل در نوار غزه واکنشی بی‌سابقه در پایگاه‌های راست‌گرایان مردمی رقم زد، جایی که اینک فقط ۲۴ درصد از جمهوری‌خواهان جوان بیش از فلسطینیان با [رژیم] اسرائیل همدلی می‌کنند، کرک شروع به تغییر کرد. گاهی در خط [رژیم] اسرائیل حرکت می‌کرد، مثلاً با ترویج اطلاعات نادرست دربارهٔ سر بریدن نوزادان به‌دست حماس در ۷ اکتبر و انکار قحطی تحمیل‌شده بر جمعیت غزه؛ اما هم‌زمان بلندبلند این پرسش را طرح می‌کرد که آیا «جفری اپستین» مهره اطلاعاتی [رژیم] اسرائیل بوده؟ و آیا دولت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) اجازه داده حملات ۷ اکتبر را برای پیشبرد اهداف سیاسیِ بلندمدتش استفاده و روایت‌هایی را تکرار کند.
ژوئیه امسال، در نشست دانشجویی TPUSA، کرک تریبونی در اختیار پایگاه راست‌گرایان گذاشت تا خشم خود از تسلط سیاسی [رژیم] اسرائیل بر دولت ترامپ را تخلیه کنند. آنجا از «تاکر کارلسن» و «مگین کلی»، چهره‌های سابق فاکس‌نیوز، تا کمدین یهودی ضدصهیونیست «دیو اسمیت»، یورش خونین [رژیم] اسرائیل به غزه را نکوهش کردند، جفری اپستین را مهرهٔ اطلاعاتی [رژیم] اسرائیل خواندند.
پس از این گردهم‌آیی، پیامک‌ها و تماس‌های خشمگینانه از سوی متحدان ثروتمند نتانیاهو در آمریکا از جمله بسیاری از حامیان مالی TPUSA بر سر کرک آوار شد. به گفته دوست قدیمی‌اش، حامیان مالی صهیونیست با کمال بی‌احترامی با او برخورد کردند و عملاً دستور دادند که به مسیر سابق خود برگردد.
دوستش به یاد آورد، به او می‌گفتند چه کارهایی را حق نداری بکنی، و این داشت دیوانه‌اش می‌کرد. رهبر جوانان محافظه‌کار نه‌فقط از خصمانه‌بودن این تماس‌ها منزجر شده بود، بلکه از واکنش‌های احتمالی می‌ترسید.
روایت این دوست با گفته‌های چند تحلیلگر راست‌گرا که به کرک دسترسی داشتند همخوان است. «کندیس اوونز»، اینفلوئنسر محافظه‌کاری که پس از ۷ اکتبر آشکارا علیه [رژیم] اسرائیل موضع گرفت، پس از کشته‌شدن دوستش گفت: «فکر می‌کنم در نهایت چارلی داشت یک دگرگونی روحی را طی می‌کرد. مطمئنم خیلی چیزها را از سر می‌گذراند. فشار زیاد بود و برای من سخت است که ببینم همان‌هایی که به او فشار می‌آوردند حالا چه می‌گویند.»
او ادامه داد: «می‌خواستند فقط به‌خاطر تغییر دادن یا حتی اندکی تعدیل یک نظر، همه‌چیزش را از دست بدهد. این برای من خیلی دردناک است.»
کرک در مصاحبه ۶ اوت با مجری محافظه‌کار «مگین کلی» زمانی که از پیام‌های تهدیدآمیزی که از بزرگان طرفدار [رژیم] اسرائیل دریافت می‌کرد، خشمگین به نظر می‌رسید. او خطاب به افراد قدرتمند صهیونیست که او را می‌آزارند گفت: «شماها هرچه بیشتر در خفا و علنی شخصیت ما را زیر سؤال ببرید، آن وقت ما شروع می‌کنیم به گفتن اینکه باید ترمز دستی را کشید.» او نزد کلی شکایت کرد: «من توان کمتری برای نقد دولت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) دارم تا خود اسرائیلی‌ها. و این واقعاً عجیب است.»
در یکی از آخرین گفت‌وگوهایش، با «بن شاپیرو» اثرگذارترین چهره اسرائیلی در آمریکا، کرک بار دیگر کوشید موضوع سانسور منتقدانِ [رژیم] اسرائیل را پیش بکشد. او ۹ سپتامبر به شاپیرو گفت: آیا رسانه وقتی پای [رژیم] اسرائیل در میان باشد کاملاً حقیقت را بازنمایی می‌کند؟
به گفتهٔ دوست قدیمی‌اش، دلخوری کرک از نتانیاهو و لابی اسرائیل در حلقه نزدیکان ترامپ رو به گسترش است. به بیان او، خود رئیس‌جمهوری از خشم نتانیاهو می‌ترسید و از پیامدهای سرپیچی از او هراس دارد.
سال گذشته، به این فرد نزدیک به ترامپ از کاخ سفید گفته شده بود که سرویس مخفی در دو نوبت، مأموران دولتِ [رژیم] اسرائیل را هنگام نصبِ دستگاه‌های الکترونیک روی خودروهای واکنش اضطراری خود دستگیر کرده است.
گرچه گری‌زون نتوانست این ادعا را نزد سرویس مخفی یا کاخ سفید تأیید کند، چنین واقعه‌ای بی‌سابقه هم نیست. بنا بر گزارشی در «پولیتیکو» به نقل از سه مقام ارشد پیشین آمریکا، دستگاه شنود تلفن همراهی در اواخر دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ در سال ۲۰۱۹ به دست عوامل [رژیم] اسرائیل در نزدیکی کاخ سفید و دیگر نقاط حساس واشنگتن کار گذاشته شده بود.
«بوریس جانسون» نخست‌وزیر پیشین بریتانیا، در خاطراتش رخدادی مشابه را روایت کرده و نوشته است که تیم امنیتی‌اش اندکی پس از آنکه نتانیاهو از دستشویی شخصی او استفاده کرد، یک دستگاه شنود در سرویس بهداشتی‌اش پیدا کردند.
کرک در ۱۰ سپتامبر با یک گلوله که ظاهراً از سوی یک تک‌تیرانداز مستقر بر پشت بام خانه ای در فاصلهٔ ۲۰۰ متری شلیک شده بود کشته شد. او بر صحنه، مقابل جمعیتی هزاران‌نفری در دانشگاه «یوتا ولی» در نخستین بخش از تور «بازگشت آمریکا» هدف قرار گرفت.
در حال حاضر هیچ مدرکی دال بر نقش رژیم اسرائیل در ترور کرک وجود ندارد. با این حال، این امر مانع از آن نشد که هزاران کاربر شبکه‌های اجتماعی گمانه‌زنی نکنند که تغییر مواضع این عامل طرفدار ترامپ به‌نوعی در مرگش مؤثر بوده است. بیش از ۱۰۰ هزار کاربر شبکه ایکس (توییتر سابق)، پست ۱۱ سپتامبر مرتبط با این ترور را لایک کرده‌اند که درباره کرک نوشته بود: «او دوست آنها بود. عملاً زندگیش را وقف آنها کرد. و آنها جلوی خانواده‌اش او را کشتند. [رژیم] اسرائیل به خودش شلیک کرد.»
بسیاری از مروجان این نظریه به پست توییتر «هریسون اسمیت»، چهره‌ای از شبکه «اینفوورز» طرفدار ترامپ استناد کرده‌اند که ۱۳ اوت نزدیک یک ماه پیش از ترور نوشته بود «فردی نزدیک به چارلی کرک به من گفته کرک فکر می‌کند اگر علیه [رژیم] اسرائیل موضع بگیرد، [رژیم] اسرائیل او را خواهد کشت.»
این گمانه‌زنی‌های آشفته در تل‌آویو موج آفرید و نتانیاهو را واداشت که در مصاحبه‌ای با «نیوزمکس» در ۱۱ سپتامبر آشکارا انکار کند که دولتش کرک را کشته است. آن حضور، فقط یکی از چند مصاحبه و بیانیه‌ای بود که نخست‌وزیر پس از کشته‌شدن کرک به او اختصاص داد تا میراث رهبر محافظه‌کار درگذشته را یک‌دست و کاملاً حامی [رژیم] اسرائیل قاب‌بندی کند. این یورش پرقدرت در حالی پیش رفت که نتانیاهو هم‌زمان در هفت جبهه جنگ به راه انداخته و سلسله‌ای از ترورها را در منطقه پیش می‌برد که تازه‌ترین آن به قلب قطر، متحد آمریکا رسید.
نتانیاهو ساعت ۳:۰۲ بعدازظهر ۱۰ سپتامبر، چند دقیقه پس از انتشار خبر تیراندازی، نخستین دعای خود را برای کرک توییت کرد. او از آن زمان سه پست دیگر نیز درباره کرک منتشر کرده و حتی از کابینه جنگ [رژیم] اسرائیل جدا شد تا عصر ۱۱ سپتامبر را به یادبود رهبر محافظه‌کار در برنامه شبکه «فاکس‌نیوز» سپری کند.
او در آن مصاحبه، هرچه توانست کوشید القا کند که مخالفان [رژیم] اسرائیل مسئول قتل کرک بوده‌اند، با آنکه در آن زمان هیچ مظنونی معرفی یا بازداشت شده باشد. نتانیاهو به مجری شبکه فاکس نیوز گفت: «اسلام‌گرایان رادیکال و اتحادشان با گروه‌هایی که غالباً از حقوق بشر و آزادی بیان حرف می‌زنند، اما از خشونت برای پایین کشیدن دشمنانشان استفاده می‌کنند عامل این ترور هستند».
نتانیاهو در پست توییتری ۱۰ سپتامبر خود در سوگ این رهبر محافظه‌کار، از گفت‌وگوی تلفنی اخیرش با کرک نوشت: «دو هفته پیش با او صحبت کردم و دعوتش کردم به اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی) بیاید، افسوس که آن سفر انجام نخواهد شد.»
