کتابخانه کنگره آمریکا آرتور سزه، شاعر و مترجم ۷۴ ساله را به‌عنوان ملک‌الشعرای جدید معرفی کرد.
به گزارش ایسنا، کتابخانه کنگره آمریکا در شرایطی که تحت فشارهای سیاسی و انتقادهای گسترده قرار دارد، آرتور سزه، شاعر و مترجم ۷۴ ساله را به‌عنوان ملک الشعرای جدید این کشور منصوب کرد.
این انتصاب در حالی اعلام شد که دوره یک‌ساله آرتور سزه از پاییز امسال آغاز خواهد شد. او نویسنده ۱۲ مجموعه شعر و برنده جایزه یک عمر دستاورد از کتابخانه کنگره در سال گذشته است. سزه جانشین آدا لیمون می‌شود که سه سال در این سمت بود. از جمله ملک‌الشعراهای پیشین می‌توان به جوی هارجو، لوییز گلیک (برنده نوبل ادبیات ۲۰۲۰) و بیلی کالینز اشاره کرد.
سزه در گفت‌وگویی مجازی با خبرگزاری آسوشیتدپرس اذعان کرد که در ابتدا نسبت به پذیرش این سمت تردید داشت، به‌ویژه پس از آنکه دونالد ترامپ در ماه می کارلا هیدن رئیس کتابخانه کنگره را برکنار کرد. با این حال، او پس از یک شب فکر کردن، با خوشحالی مسئولیت را پذیرفت و گفت: «این فرصتی است برای ادای دین به شعر، چیزی که تمام زندگی‌ام را صرف آن کرده‌ام. شعر به من کمک کرده تا در همه زمینه‌ها رشد کنم.»
انتخاب سزه به عنوان ملک‌الشعرای جدید آمریکا در سالی پرتلاطم برای کتابخانه کنگره انجام می‌شود؛ نهادی ۲۰۰ ساله و غیرحزبی که بزرگ‌ترین آرشیو کتاب‌های منتشرشده در ایالات متحده را در اختیار دارد. برکناری کارلا هیدن، رئیس کتابخانه کنگره توسط ترامپ، با انتقاد شدید دموکرات‌های کنگره، رهبران جامعه علمی و برخی از ملک‌الشعراهای پیشین روبه‌رو شد.
ملک‌الشعراها در آمریکا موظف هستند مواضع سیاسی نداشته باشند، هرچند در سال ۲۰۰۳ بیلی کالینز این سنت را شکست و به جنگ عراق اعتراض کرد.
عنوان رسمی این سمت «مشاور در شعر» است و مأموریت ملک‌الشعرای آمریکا به‌طور کلی نقش یک سفیر ادبی است تا آگاهی ملی نسبت به خواندن و نوشتن شعر را افزایش دهد.
سزه گفته است که قصد دارد تمرکز ویژه‌ای بر ترجمه داشته باشد؛ علاقه‌ای که به دوران دانشجویی‌اش در دانشگاه برکلی برمی‌گردد. او نخستین بار با ترجمه‌های انگلیسی شعر چینی مواجه شد و همین تجربه او را به سمت ترجمه مستقیم اشعار از زبان چینی کشاند. مجموعه «اژدهای ابریشم: ترجمه‌هایی از چینی» از جمله آثار مهم او در این زمینه است.
سزه تأکید کرد: «من شخصا هنر شاعری را از طریق ترجمه آموخته‌ام. بسیاری فکر می‌کنند شعر دشوار یا ترسناک است، اما این الزاما درست نیست. یکی از راه‌های تعمیق درک شعر همین ورود از مسیر ترجمه است.»
