به گزارش هشمهری‌آنلاین، بدبین‌ترین هوادار استقلال هم تصور نمی‌کرد این تیم در اولین بازی‌اش در رقابت‌های سطح دوی آسیا ۷ گل از الوصل بخورد و بدترین نتیجۀ تاریخ فوتبال ایران در یک رقابت آسیایی را رقم بزند اما مدیران و طرفداران این تیم ماه‌هاست نشانه‌ها را نادیده گرفته‌اند.

خرید ۱۳ بازیکن جدید با دستمزدهای میلیون دلاری اگرچه با کری‌خوانی هواداران و باد به غبغب انداختن مدیران باشگاه همراه شد اما به معنای ساخت یک تیم جدید از صفر است. بازیکنان یکدیگر را نمی‌شناسند، سبک بازی همدیگر را درک نمی‌کنند و به حرکات و تصمیم‌های هم عادت ندارند.

۶ بازیکن جدید از کشورهای مختلف هستند و مشکل زبان و فرهنگ می‌تواند مانع بزرگی در ایجاد ارتباط و درک متقابل روی زمین باشد. یک اشتباه ساده در جاگیری به دلیل نفهمیدن دستورات مربی یا هشدار هم‌تیمی می‌تواند به گل منجر شود.

استقلال سال‌هاست فاقد یک کاپیتان یا بازیکن باشخصیت قوی است که در شرایط سخت، مسئولیت را به عهده بگیرد، دیگران را تشویق کند و آرامش را به تیم بازگرداند. در حال حاضر چشمی و رضاییان خود را بزرگ‌تر تیم می‌دانند. کافی است رفتار رضاییان برابر استقلال خوزستان را به یاد بیاورید که در حساس‌ترین زمان بازی به‌جای توپ با سر به‌صورت بازیکن حریف ضربه زد و از زمین اخراج شد.

شکست‌های متعدد در دو فصل اخیر و قرار گرفتن در ردۀ نهم جدول «فرهنگ باخت» را در این تیم نهادینه کرده. جایی که بازیکنان به باختن عادت‌ کرده‌اند. خرید بازیکنان جدید، به‌تنهایی نمی‌تواند این فرهنگ را تغییر دهد. این فرهنگ نیاز به یک تغییر نگرش اساسی از سوی مدیریت، کادر فنی و بازیکنان دارد.

تیمی که تیم نیست. این را حتی لازم نیست درون اردوی استقلال باشیم تا متوجه بشویم. فقط کافی است مصاحبۀ دو بازیکن این تیم پس از بازگشت از امارات را ببینیم. جایی که آرمین سهرابیان که بدترین روزهای عمر فوتبالی‌اش را سپری می‌کند، به‌جای قبول اشتباهاتش، تقصیر را گردن دروازه‌بان می‌اندازد و می‌گوید: «بازیکن میلیون‌دلاری می‌آورند که کار در بیاورد نه اینکه ما تاوان اشتباهات او را پس بدهیم». حبیب‌فرعباسی، گلر ذخیرۀ استقلال در واکنش به سؤالات خبرنگاران دربارۀ عملکرد آدان هم عنوان کرد: «بازیکنان آمدند، از آنها مصاحبه بگیرید». گویی او جزئی از این تیم نیست.
استقلال یکشنبه در لیگ به مصاف پیکان می‌رود. ساپینتو که احتمالاً هیچ‌وقت در ایران تا این میزان تحت‌فشار نبوده تنها ۷۲ ساعت فرصت دارد تا وضعیت تیمش را از نظر روحی و روانی سروسامان بدهد. تیمی که در امارات در عمل به ساده‌ترین نکات فنی هم عاجز بود.

او که در ایران این برچسب را خورده که مرد بازی‌های بزرگ نیست، حالا راه سختی برای به‌دست‌آوردن دل هواداران این تیم دارد. مدیران هم بعید است در برابر فشارها طرف او را بگیرند. خصوصاً آنکه هولدینگ خلیج‌فارس پس از این فاجعه به مدیران باشگاه اولتیماتوم داده و بازیکنان و کادر را جریمه کرده‌. سرمربی پرتغالی می‌تواند ورق را برگرداند یا کابوس ادامه دارد؟