همه می‌دانند که در همه جای دنیا هدف از استخدام بازیکن و مربی خارجی تاثیر کوتاه مدت در نتیجه یک مسابقه و کسب پیروزی و جام قهرمانی است و هدف دراز مدت، تاثیر آنها روی جوانان بومی و کمک به پیشرفت فوتبال است.
در ایران نیز بازیکنان و مربیان خارجی با همین دو هدف استخدام می‌شوند اما نمی‌دانیم چرا در کشور ما، متاسفانه معمولا کار برعکس می شود! یعنی به جای اینکه ما از آنها یاد بگیریم و شبیه آنها فوتبال بازی کنیم و حرفه ای شویم، آنها شبیه ما می‌شوند!
اینجا را بخوانید: چرا خارجی‌های استقلال به ایران برنگشتند؟
نگاه کنید به بازی تراکتور در مقابل شباب الاهلی در دبی که دروژدک -ستاره گلزن تراکتور- مثل بازیکنان ایرانی بی‌مهابا خطا کرد و کارت قرمز مستقیم گرفت. اتفاقی که در کافا برای تیم ملی -مثل دو سال اخیر- تکرار و هر هفته در لیگ برتر ما تیم‌های ریز و درشت از آن آسیب می بینند.
در بازی استقلال برابر الوصل هم دیدیم که نازون از نیمه دوم به میدان آمد تا به تیمی که چند گل عقب است، کمک کند. مهاجم شماره ۹ که برای گلزنی استخدام شده و در همین فیفادی شهریور برای کشورش هتریک کرده بود. اما او به میدان آمد و به جای گلزنی و کمک به تیم، به خاطر اعتراض به داور و جر و بحث بی‌دلیل کارت زرد گرفت!
یکی از مشهورترین خاطرات بیرانوند که بارها گفته، این است که در اروپا معلم زبان گرفت اما بعد چند ماه بجای اینکه بیرو انگلیسی بیاموزد، این معلم به لری مسلط شده بود! حالا هم انگار اخلاق ایرانی‌ها به خارجی ها راحت تر منتقل می شود تا یادگیری ما از آنها!
