به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این پرتره پس از هشت دهه حضور در مجموعه‌ی همان خانواده‌ای که آن را در سال ۱۹۴۴ خریداری کرده بود، روانه‌ی حراج خواهد شد. این اثر که در سال ۱۹۴۳ و در دوران اشغال آلمان در پاریس نقاشی شده است، با عنوان «نیم‌تنه‌ی زن با کلاه گل‌دار (دورا مار)» در حراج‌خانه‌ی لوسین پاریس در هتل دروو در تاریخ ۲۴ اکتبر عرضه خواهد شد و انتظار می‌رود حدود ۸ میلیون یورو (۹.۴ میلیون دلار) فروش داشته باشد.
کریستف لوسین، حراج‌گذار، به روزنامه‌ی گاردین گفت: «این اثر نه‌تنها نقطه‌ی عطفی در تاریخ هنر است، بلکه در زندگی شخصی پیکاسو نیز اهمیت دارد. این پرتره از دورا مار، اثری استثنایی و سرشار از احساس است. کشف آن لحظه‌ای مهم در زندگی ما به عنوان کارشناسان محسوب می‌شود.»
این بوم پیش‌تر تنها از طریق عکسی که براسای در سال ۱۹۴۴ در آتلیه‌ی پیکاسو گرفته بود شناخته می‌شد و در کاتالوگ جامع آثار پیکاسو به قلم کریستین زِروُس بازتولید شده بود. آن کاتالوگ حدود ۲۸ پرتره از زنان با کلاه را ثبت کرده است که همگی مربوط به همان سال هستند.
مار، که از سال ۱۹۳۶ همراه و شریک پیکاسو بود، خود هنرمندی ماهر در عکاسی، کلاژ و نقاشی به شمار می‌رفت و در سال‌های اخیر مورد توجه گسترده قرار گرفته است. نمایشگاهی در سال ۲۰۱۹ در تیت مدرن لندن جایگاه او را در خط مقدم جنبش سورئالیسم برجسته کرد. گالری آمار لندن در سال ۲۰۲۴ نمایشگاهی از فوتوگرام‌ها و عکس‌های او برگزار کرد، از جمله عکس‌هایی از شاهکار ضدجنگ پیکاسو، «گرنیکا»، که او عکاس رسمی آن بود. همچنین در همان سال، آثار عکاسی او در نمایشگاه بزرگی درباره‌ی عکاسی سورئالیستی در موزه‌ی دالی در سن‌پترزبورگ فلوریدا به نمایش درآمد.
پیکاسو در دوران جنگ جهانی دوم به عنوان «منحط» برچسب‌گذاری شده بود و از نمایش آثارش منع شده بود، اما به کار خود ادامه داد. این نقاشی در همان سالی خلق شد که رابطه‌ی پرتنش او با مار پایان یافت، پس از آنکه پیکاسو نسبت به او رفتاری خشونت‌آمیز پیدا کرد؛ همچنین او به‌تازگی با هنرمند دیگری به نام فرانسواز ژیلو آشنا شده بود که نزدیک به یک دهه با او زندگی کرد. جدایی برای مار چنان ضربه‌ی روحی شدیدی داشت که او به روانکاوی نزد ژاک لاکان روی آورد؛ کسی که به گفته‌ی گاردین، به شکل غیرقانونی شوک‌درمانی الکتریکی روی او انجام داد.
گرچه مار به عنوان «زن گریان» پیکاسو جاودانه شد، اما خود او نگاه مثبتی به نقاشی‌های پیکاسو از خودش نداشت. به نوشته‌ی گاردین، او گفته بود: «همه‌ی پرتره‌هایش از من دروغ‌اند. همه‌شان پیکاسو هستند، حتی یکی‌شان هم دورا مار نیست.» جان ریچاردسون، زندگینامه‌نویس پیکاسو، نوشته است که در این دوره پیکاسو دورا را «به شکل قربانی آیینی، نماد اشکبار رنج و اندوه خودش در برابر وحشت استبداد و جنگ» ترسیم می‌کرد.
این حراج در حالی برگزار می‌شود که تیت مدرن همزمان نمایشگاهی با عنوان «تئاتر پیکاسو» افتتاح کرده است که شیفتگی هنرمند به اجراکنندگان، از جمله رقصندگان، سرگرم‌کنندگان و ماتادورها را بررسی می‌کند. این نمایشگاه همزمان با صدمین سالگرد نقاشی مشهور او «سه رقصنده» (۱۹۲۵) برپا شده و توسط هنرمند معاصر وو تسانگ و نویسنده و کیوریتور انریکه فوئنته‌بلانکا طراحی شده است.
ترجمه: زینب کاظم‌خواه
منبع: نیوز آرت‌نت
۵۹۵۹
