تقریبا نیم‌قرن پیش دروم فقط در روستاهای نور انجام می‌شد‌. در آن زمان، هر روستا و هر طایفه‌ای برای خودش قهرمان و کشتی‌گیر داشت‌‌.

به گزارش تابناک به نقل از روزنامه شرق، در هفتاد‌و‌پنجمین مسابقات قهرمانی کشتی جهان که در زاگرب کرواسی برگزار شد، رحمان عموزاد توانست با قدرت رقبای خود را شکست دهد و به مدال طلا دست یابد. پهلوان عموزاد پس از کسب طلا در روی تشک مسابقات، با حرکات موزون به شادی پرداخت که رسانه‌ها نوشتند رحمان با رقص محلی یا رقص مازندرانی شادی خود را نشان داد. در ادامه به پیشینه این حرکات زیبا پرداخته می‌شود. نام این حرکات موزون «دروم» است که از قدیم‌الایام در نور مازندران مرسوم بود و سپس به سایر شهرستان‌های مازندران انتقال یافت. در دهه‌های اخیر، ابتدا دروم توسط والیبالیست‌های مازنی تیم ملی والیبال کشورمان پس از پیروزی در میادین بین‌المللی انجام شد و معروفیت جهانی پیدا کرد.

تقریبا نیم‌قرن پیش دروم فقط در روستاهای نور انجام می‌شد‌. در آن زمان، هر روستا و هر طایفه‌ای برای خودش قهرمان و کشتی‌گیر داشت‌‌. کشتی‌ها یا در مراسم خاصی برگزار می‌شد یا عمدتا در عروسی‌ها که جزء مراسم لاینفک عروسی بود، اجرا می‌شد. حضور مطرب با ساز و دهل، هم به نشاط مراسم می‌افزود و هم در تهییج جوانان به کشتی و مبارزه‌طلبی بسیار مؤثر بود‌. در این مراسم، ابتدا در یک مکان مناسب برگزارکنندگان کشتی و مدعوین عروسی، زن و مرد، دایره‌وار فضا و میدانی برای مبارزه کشتی‌گیران تشکیل می‌دادند‌. هر پهلوانی که قصد کشتی داشت، معمولا کفش‌ها و لباس بالاتنه را درمی‌آورد و ابتدا با سه جهش پی‌در‌پی از زمین کنده، وارد میدان می‌شد و دروم مبارز‌طلبی را آغاز می‌کرد. پس از اتمام دروم، دور میدان چرخی می‌زد و منتظر می‌ماند حریفی وارد میدان شود. تفاوت وزنی هم مطرح نبود. حریف هم معمولا با همان شیوه با دروم وارد میدان می‌شد. بعد دو حریف با دست‌زدن روبه‌روی هم گارد می‌گرفتند و کشتی آغاز می‌شد. البته ممکن بود قبل از مسابقه نوع کشتی را تعیین کنند که دو وجه غالب داشت؛ «پیچاکی» یا کشتی پیچاکی که شاید بشود آن را چغری و چابکی معنا کرد.

در این شکل، کشتی‌گیری که رقیب را از زمین به بالا می‌کند، پیروز کشتی بود. البته گاهی هم در کشتی بعضی از کشتی‌گیران به رقیب احترام می‌گذاشتند و او را به زمین نمی‌زدند، بلکه او را از زمین به بالا بلند می‌کردند، یعنی قدرت و تسلط خود را نشان می‌دادند بدون اینکه حریف را به زمین بکوبند‌. اما در کشتی که توافقی از قبل در مورد شکل کشتی نمی‌شد، ‌کسی که با بر‌هم‌زدن تعادل با درخت‌کن‌کردن یا به هر طریقی که تعادل رقیب را به هم می‌زد، رقیب را به زمین می‌انداخت، پیروز کشتی شناخته می‌شد‌. قهرمان پیروز با «دروم پیروزی» شادی و پیروزی خودش را نشان می‌داد‌. اسم این حرکات رقص نبود؛ چون ‌اهداف آن با رقص متفاوت بود و ماهیت رزمی و پهلوانی داشت‌. دروم اول برای حریف‌طلبی و دروم دوم برای نشان‌دادن توانایی و به‌رخ‌کشیدن قدرت و البته شادی پیروزی بود‌.

گرچه مراسم کشتی و دروم مختص عروسی‌ها بود، بسیار مهم بود؛ به‌ طوری که به صورت دعا و آرزو به جوانان گفته می‌شد ان‌شاءالله در عروسی تو دروم بگیرم‌. این آرزو برای پدر و مادر هم بسیار مهم بود‌. گاهی اگر جوانی نابهنگام از دنیا می‌رفت، به‌ عنوان یک آرزو برآورده‌‌نشده در عزای آن جوان هم مراسم کشتی و دروم البته با غم و اشک و آه برگزار می‌کردند‌. دروم چون ابتدا در نور رواج داشت و بعد به سایر شهرستان‌ها راه یافت، به «دروم نوری» معروف بود. حالا هم در خارج از استان مازندران به نام رقص مازندرانی شهرت یافته است‌. در‌واقع، اصطلاح رقص، اصطلاح درستی نیست؛ چون رقص ماهیت بزمی و دروم ماهیت رزمی دارد. چه بهتر همان «دروم» گفته شود که دارای ریشه و فلسفه خاص خودش است‌. به امید سلامتی و موفقیت جوانان کشور در همه میادین ورزشی و اجرای دروم پیروزی‌شان در میادین بین‌المللی‌.