به گزارش اقتصادنیوز به نقل از آوش، با شکست‌های پیاپی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ و پیروزی دوباره دونالد ترامپ، فضای سیاسی ایالات متحده وارد مرحله‌ای تازه شده است. بحران هویتی در درون حزب دموکرات، این جریان سیاسی را با پرسش‌های اساسی مواجه کرده: آیا مسیر سنتی میانه‌روی ادامه یابد یا باید به سمت پذیرش گفتمان مترقی حرکت کرد؟ در این میان، نام الکساندریا اوکازیو-کورتز، نماینده جوان و پرنفوذ نیویورک، به‌عنوان یکی از جدی‌ترین گزینه‌های آینده این حزب مطرح شده است.
اوکازیو-کورتز، که خود را «سوسیالیست دموکرات» می‌نامد، از سال ۲۰۱۸ و پس از شکست نماینده باسابقه جو کراولی در انتخابات درون‌حزبی، به سرعت به یک چهره ملی بدل شد. او با طرح‌هایی چون مدیکر برای همه و نیو دیل سبز، به نماد جناح چپ جدید در حزب دموکرات تبدیل شده است. حمایت او از برنی سندرز در انتخابات مقدماتی ۲۰۲۰ نیز جایگاهش را در میان مترقی‌ها تثبیت کرد.
بر اساس نظرسنجی‌های اخیر، اوکازیو-کورتز در صورت ورود به رقابت‌های ریاست‌جمهوری ۲۰۲۸، می‌تواند یکی از گزینه‌های اصلی حزب دموکرات باشد. در برخی از این نظرسنجی‌ها، او در جایگاهی نزدیک به کامالا هریس، گوین نیوسام و پیت بوتیجیج قرار گرفته است. هرچند میزان حمایت از او هنوز به سطح رقبای باسابقه‌اش نرسیده، اما سهم رأی او در میان جوانان و رأی‌دهندگان مترقی، قابل‌توجه است.
فرصت‌ها:
* توانایی بسیج جوانان، دانشجویان و اقلیت‌هایی که از ساختار سیاسی ناامید شده‌اند.
* قدرت رسانه‌ای و حضور پررنگ در شبکه‌های اجتماعی.
* جایگاه نمادین به‌عنوان چهره‌ای ضدساختار سنتی واشنگتن.
تهدیدها:
* مقاومت شدید جناح میانه‌رو و رهبری سنتی حزب دموکرات، از جمله چاک شومر.
* نگرانی از برچسب «رادیکال بودن» که می‌تواند بخش بزرگی از رأی‌دهندگان میانه‌رو را دور کند.
* تجربه محدود اجرایی در مقایسه با رقبایی چون نیوسام یا بوتیجیج.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد اوکازیو-کورتز نه تنها به رقابت ریاست‌جمهوری، بلکه به کرسی سنا نیز چشم دوخته است. برخی نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که او حتی می‌تواند از چاک شومر، رهبر فعلی دموکرات‌ها در سنا، پیشی بگیرد. چنین تغییری در معادلات داخلی حزب، می‌تواند بازتابی از نارضایتی پایگاه دموکرات‌ها از سیاست‌های سنتی باشد.
انتخاب اوکازیو-کورتز به‌عنوان نامزد ریاست‌جمهوری، به معنای تغییر اساسی در هویت حزب دموکرات خواهد بود؛ تغییری که از یک سو می‌تواند شور و اشتیاق پایگاه مترقی را به صحنه بازگرداند و از سوی دیگر خطر ریزش رأی‌دهندگان میانه‌رو را در پی دارد. مقایسه او با برنی سندرز نشان می‌دهد که بر خلاف سندرز، او از ابتدای فعالیت در مرکز توجه رسانه‌ها بوده و تجربه‌ای نسبی در مبارزات ملی دارد. این ویژگی‌ها می‌تواند او را به چهره‌ای جذاب‌تر برای نسل جوان بدل کند.
هرچند اوکازیو-کورتز هنوز تصمیم قطعی خود را برای سال ۲۰۲۸ اعلام نکرده است، اما نشانه‌ها و داده‌های موجود حاکی از آن است که او به یکی از قطب‌های جدی در آینده سیاسی آمریکا تبدیل خواهد شد. پرسش اساسی این است: آیا حزب دموکرات حاضر است مسیر خود را به سوی گفتمان رادیکال و مترقی تغییر دهد، یا همچنان بر چهره‌های میانه‌رو برای بازسازی قدرت خود تکیه خواهد کرد؟
