بارورسازی ابرها یک فناوری علمی اثبات‌شده است که در بسیاری از کشورها، از جمله آمریکا، استرالیا و روسیه، برای افزایش بارندگی استفاده می‌شود. این روش نیازمند ابزارهای پیشرفته مانند مدل‌های هواشناسی، رادارها، هواپیماهای مخصوص و شلیک یدید نقره به ابرهای باران‌زاست. با این حال، موفقیت آن به عواملی مانند نوع ابر، سرعت و جهت باد، مهارت خلبان و تجهیزات پیشرفته بستگی دارد. ایران سال‌ها در یزد پروژه‌های بارورسازی را با همکاری روس‌ها اجرا کرده، اما به دلیل مشکلات فنی و کمبود فناوری پیشرفته، نتایج آن کمتر از انتظار بوده است.
به گفته رئیسی، بارورسازی ابرها تنها بخش کوچکی از راهکارهای تأمین آب است و نمی‌تواند به‌عنوان روشی دائمی و قابل‌اتکا مطرح باشد. ایران سالانه ۴۰۰ میلیارد مترمکعب بارش دارد، اما به دلیل تبخیر و نفوذ، تنها ۱۰۰ میلیارد مترمکعب آن قابل استفاده است. تبدیل ابر به باران و جمع‌آوری روان‌آب نیازمند فناوری پیشرفته‌ای است که ایران در حال حاضر با محدودیت‌هایی در آن مواجه است. بنابراین، این روش نمی‌تواند بحران آب تهران را حل کند.
برخی ادعا می‌کنند که کشورهای دیگر با بارورسازی ابرها، مسیر بارندگی ایران را سد کرده‌اند. رئیسی این ادعا را غیرعلمی می‌داند و توضیح می‌دهد که جذب ابرها و هدایت آن‌ها به یک کشور نیازمند انرژی عظیمی است که از نظر علمی امکان‌پذیر نیست. وی مثال می‌زند که اگر چنین امکانی وجود داشت، کشورهایی مانند عربستان در این زمینه پیشرو بودند. در مقابل، کشورهایی مثل ترکیه با مدیریت صحیح منابع آب و کشورهای عربی با استفاده از آب‌شیرین‌کن‌ها، به راهکارهای پایدارتری تکیه کرده‌اند.
مطالعات نشان داده‌اند که بارورسازی ابرها با استفاده از موادی مانند یدید نقره، تأثیر منفی قابل‌توجهی بر سلامت آب ندارد. با این حال، این روش به دلیل پیچیدگی و هزینه بالا، به‌عنوان راه‌حل اصلی تأمین آب در نظر گرفته نمی‌شود.
رئیسی تأکید می‌کند که تهران در حال حاضر از تمام منابع آبی اطراف خود استفاده می‌کند و هیچ راه‌حلی جز مدیریت مصرف برای رفع بحران آب وجود ندارد. استفاده از شیرهای کم‌مصرف می‌تواند تا ۳۰ درصد مصرف آب را کاهش دهد. همچنین، کاهش جمعیت تهران و مدیریت صحیح مصرف آب، از مهم‌ترین راهکارها برای مقابله با این بحران هستند. بارورسازی ابرها، به دلیل ناپایداری و نتایج محدود، راه‌حل مناسبی برای تهران نیست.
