عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - موفقیت خیره‌کننده تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران در مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب، با کسب ۶ مدال طلا، ۴ نقره و ۵ برنز، بار دیگر نشان داد که کشتی گنجینه‌ای ارزشمند برای ورزش ایران است. اما وقتی به پاداش‌های این قهرمانان نگاه می‌کنیم، با واقعیتی تلخ روبه‌رو می‌شویم: مجموع پاداش نقدی و حقوق ماهیانه این مدال‌آوران، که حدود ۳۳ میلیارد تومان است، در مقایسه با هزینه‌های گزاف برخی بازیکنان فوتبال در لیگ برتر، ناچیز به نظر می‌رسد.
در حالی که کشتی‌گیران با تلاشی بی‌وقفه و موفقیت‌هایی جهانی، برای هر مدال طلا ۳ میلیارد تومان پاداش نقدی و ۱۰۰ میلیون تومان حقوق ماهیانه دریافت می‌کنند، شنیده‌ها حاکی از آن است که برخی بازیکنان ملی‌پوش فوتبال، که حتی در رقابت‌های منطقه‌ای مانند جام کافا ناکام مانده‌اند، قراردادهایی بیش از ۶۰ میلیارد تومان در لیگ برتر دارند. این تفاوت فاحش نه تنها پرسش‌هایی درباره عدالت مالی در ورزش ایران مطرح می‌کند، بلکه نشان‌دهنده اولویت‌بندی نادرست در تخصیص منابع است.
کشتی، ورزشی که بارها پرچم ایران را در میادین جهانی به اهتزاز درآورده و به این موفقیت‌ها دست یافته است. در مقابل، فوتبال با جذابیت رسانه‌ای و سرمایه‌گذاری‌های کلان، همیشه در سال‌های اخیر نتایجی ناامیدکننده به بار آورده است. این نابرابری مالی نه تنها انگیزه ورزشکاران رشته‌هایی مانند کشتی را تضعیف می‌کند، بلکه پیام نادرستی به جامعه می‌دهد: اینکه موفقیت جهانی کمتر از شهرت رسانه‌ای ارزش دارد.
